Οι άνθρωποι είναι από τα λίγα πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη που επιλέγουν να αγνοούν τα ένστικτά τους. Αυτός είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο κάνουμε τρελά πράγματα. Άλματα από γκρεμούς, τρένα, κτίρια και αεροπλάνα ή κολυμπάμε περιστασιακά με καρχαρίες… Σπρώχνουμε τους εαυτούς μας στα άκρα, για να πετύχουμε ρεκόρ ή απλώς για να πάρουμε μια δόση αδρεναλίνης.

Ωστόσο, η δοκιμή αυτών των ορίων είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε πιο ανθρώπινοι. Είναι αυτή η δοκιμή που μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τις δικές μας δυνατότητες, να γνωρίζουμε για τι είμαστε ικανοί και για τι δεν είμαστε. Δυνατότητες που μπορεί να μην αφορούν μόνο την πτώση με αλεξίπτωτο, αλλά και την κατανάλωση των πιο παράξενων και επικίνδυνων πιάτων που μπορεί κανείς να φάει για δείπνο!

Από το στριφογυριστό, ζωντανό χταπόδι έως τα όστρακα με το δυσάρεστο όνομα, μερικά από τα φαγητά που θεωρούνται ως λιχουδιές παγκοσμίως μπορεί επίσης να είναι θανατηφόρα.

Ακόμα και οι καθημερινές τροφές μπορεί να είναι επικίνδυνες, αν δεν έχουν προετοιμαστεί σωστά ή αν καταναλωθούν τα μη βρώσιμα μέρη τους. Παρ’ όλα αυτά, η συσχέτιση με τον κίνδυνο είναι ακαταμάχητη για τους ριψοκίνδυνους και για όσους αναζητούν την περιπέτεια και στο φαγητό τους!

ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Κάθε χρόνο εκδίδονται προειδοποιήσεις από το υπουργείο Υγείας της Αιγύπτου κατά της κατανάλωσης fesikh, ενός αποξηραμένου και ζυμωμένου κεφάλου που παραδοσιακά καταναλώνεται κατά τη διάρκεια του αιγυπτιακού εαρινού φεστιβάλ Sham el-Nessim. Κατ’ αρχάς, το ψάρι αποξηραίνεται στον ήλιο και στη συνέχεια υπόκειται σε διαδικασία ζύμωσης μέσα σε ξύλινα δοχεία γεμάτα με υπερβολικά αλατισμένο νερό για 45 ημέρες. Ενώ το ψάρι τεχνικά παραμένει ωμό, το αλάτι θεωρητικά το «μαγειρεύει», εμποδίζοντας τη σήψη του. Δεν καταφέρνει να κάνει το ίδιο όμως και με τη γεύση και την υφή του, που είναι πραγματικά δυσάρεστες – εφάμιλλες με το σάπιο, σύμφωνα με όσους το έχουν δοκιμάσει.

Εάν στην προετοιμασία του fesikh δεν αξιοποιηθεί αρκετό αλάτι ή αν δεν χρησιμοποιηθεί αποξηραμένο ψάρι, μπορεί να παραμείνει σε αναερόβιες συνθήκες για εβδομάδες, σε ένα τέλειο περιβάλλον για την ανάπτυξη επικίνδυνων βακτηριδίων που προκαλούν αλλαντίαση, μια βαριά τοξική δηλητηρίαση. Αυτό ακριβώς συνέβη το 1991, όταν έχασα τη ζωή τους 18 άνθρωποι, αλλά και πιο πρόσφατα, το 2019, όταν μόνο στην Αλεξάνδρεια 70 άτομα νοσηλεύτηκαν, εκ των οποίων ένα απεβίωσε. Παρά τον κίνδυνο και την κακή του γεύση, οι Αιγύπτιοι δεν ταράζονται ιδιαίτερα και συνεχίζουν να το απολαμβάνουν με φρέσκα κρεμμυδάκια και χυμό λεμονιού, όπως ακριβώς έκαναν και οι πρόγονοί τους.

ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΨΑΡΙ

Διαβόητη ιαπωνική λιχουδιά, το ψάρι fugu σερβίρεται κομμένο σε φέτες λεπτές σαν χαρτί και μπορεί να παρασκευαστεί μόνο από έμπειρους chefs. Αν και άκρως πολυτελές, η βρώση του έχει συγκριθεί με το παιχνίδι της ρώσικης ρουλέτας. Κι αυτό γιατί τα έντερα, οι ωοθήκες και το συκώτι του περιέχουν μια επικίνδυνη νευροτοξίνη, την τετροδοτοξίνη, η οποία είναι 1.200 φορές πιο θανατηφόρα από το κυανίδιο – παραλύοντας τους μυς, οδηγεί σε ασφυξία. Το δηλητήριο είναι τόσο ισχυρό, που μια θανατηφόρα δόση είναι μικρότερη από την κεφαλή μιας καρφίτσας και ένα μόνο ψάρι έχει αρκετή ποσότητα για να σκοτώσει 30 άτομα.

Λόγω του υψηλού κινδύνου, οι chefs πρέπει να υποβληθούν σε εκπαίδευση 3-7 ετών προτού αποκτήσουν άδεια προετοιμασίας fugu.
Λέγεται πως μόνο ένας στους τρεις περνά τις εξετάσεις και είναι αυτές οι ειδικές γνώσεις που ανεβάζουν την τιμή του σχετικού πιάτου στα 200 δολάρια. Αλλά αυτό δεν σταματά τους Ιάπωνες: περίπου 40 είδη fugu -ένα από αυτά είναι και ο γνωστός στη χώρα μας λαγοκέφαλος- αλιεύονται στην Ιαπωνία και η κατανάλωσή τους φτάνει τους 10.000 τόνους ετησίως.

ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΚΥΔΩΝΙΑ

Με ένα όνομα τόσο δυσοίωνο όσο το «blood clams», προφανώς καταλαβαίνετε ότι υπάρχει κίνδυνος. Ωστόσο, το κόκκινο χρώμα τους, που προκαλείται από τα υψηλά επίπεδα αιμοσφαιρίνης (η πρωτεΐνη που κάνει το αίμα ερυθρό), δεν είναι αυτό που καθιστά τα εν λόγω κυδώνια επικίνδυνα. Το πρόβλημα δημιουργείται επειδή τρώγονται συχνά ωμά. Είναι σχετικά σπάνια και η συγκομιδή τους γίνεται στον Κόλπο του Μεξικού, στον Ατλαντικό και σε μερικά μέρη του Ειρηνικού.

Ζουν σε περιβάλλον με λιγότερο οξυγόνο απ’ ό,τι τα υπόλοιπα όστρακα κι έτσι φιλτράρουν πολύ περισσότερο νερό για να πάρουν τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απορροφούν περισσότερους ιούς και βακτήρια, τα οποία εξουδετερώνονται με το καλό και επαρκές βράσιμο. Ομως η λιχουδιά αυτή, που κάνει θραύση στη Σαγκάη, μαγειρεύεται σε βραστό νερό μόλις για 20 δευτερόλεπτα, για να κρατήσει την αυξημένη ποσότητα αίματος που διαθέτει και το εντυπωσιακό κόκκινο χρώμα. Ως επακόλουθο, τα ματωμένα κυδώνια έχουν ιστορικό εξάπλωσης ασθενειών όπως η ηπατίτιδα Α και Ε, ο τυφοειδής πυρετός και η δυσεντερία. Το 2014, μόλυναν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και σκότωσαν 31, παρότι απαγορεύτηκαν στην Κίνα.

ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ

Υπάρχει λόγος που οι πατάτες διατηρούνται στο σκοτάδι – ή θα έπρεπε τέλος πάντων. Οταν εκτίθενται στο φως, μπορεί να πρασινίσουν λόγω της χλωροφύλλης και αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα από το να μη φαίνονται λαχταριστές στο πιάτο σας, καθώς μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση σολανίνης, ενός τοξικού αλκαλοειδούς που φέρνει διάρροια, ναυτία, κράμπες/πόνους, πονοκεφάλους και, πολύ σπάνια, απειλητικές για τη ζωή συνέπειες.
Κόψτε, λοιπόν, τυχόν μικρές πράσινες περιοχές πριν τις μαγειρέψετε και αποφύγετε εντελώς τις πράσινες πατάτες.

ΜΟΒ ΜΕΔΟΥΣΕΣ

Είναι διάσημες για το δυσάρεστο και πολλές φορές οδυνηρό τσίμπημά τους. Αυτό δεν εμποδίζει τους ανθρώπους να τις τρώνε σε όλο τον κόσμο. Και πολύ καλά κάνουν, αφού είναι πλούσιες σε πρωτεΐνες και κολλαγόνο, χαμηλές σε θερμίδες και χωρίς λιπαρά. Ωστόσο, πρέπει να προέρχονται από βρώσιμο είδος και να προετοιμάζονται σωστά. Η μοβ τσούχτρα (pelagia noctiluca), που βρίσκεται σε πληθώρα κυρίως στη Μεσόγειο, είναι ένα τέτοιο είδος.

Όσον αφορά την προετοιμασία της, χρειάζεται να βράσει για λίγα λεπτά σε νερό με χυμό λεμονιού και ξίδι, ώστε να αποστειρωθεί και να εξουδετερωθούν τα βακτήρια και το δηλητήριο, και μετά να σταθεί για λίγο σε πάγο.
Στη συνέχεια, συνήθως τη βυθίζουν σε κουρκούτι και την τηγανίζουν. Στην Κίνα, δημοφιλές πιάτο αποτελεί η σαλάτα με βραστές μέδουσες, ξίδι ρυζιού, σησαμέλαιο, καρότο και αγγούρι