Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή το 2009 ο Σπύρος Καλογήρου, ένας ηθοποιός που λόγω του «φιζίκ» του ενσάρκωσε ρόλους του κακού και του σκληρού, αν και στη ζωή του υπήρξε το αντίθετο από την εικόνα που παρουσίαζε στη μεγάλη οθόνη. Ήταν ένας πολύ γλυκός και τρυφερός άνθρωπος, οικογενειάρχης, ευγενικός και πάντοτε χαμογελαστός, επιβεβαιώνοντας το ρητό ότι οι ηθοποιοί συχνά έλκονται από ρόλους εντελώς αντίθετους από τον πραγματικό τους χαρακτήρα.
Η σελίδα “Το Σπίτι του Ηθοποιού” δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από τον γάμο του Σπύρου Καλογήρου με την επίσης ηθοποιό, Ευαγγελία Σαμιωτάκη το 1952, την οποία γνώρισε στη Δραματική Σχολή. Μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο και έζησαν μαζί ως το τέλος της ζωής του. Ήταν από τα πιο αγαπημένα καλλιτεχνικά ζευγάρια.
“Ο Σπύρος Καλογήρου (Κυψέλη, 3 Νοεμβρίου 1922 – Πειραιάς, 27 Ιουνίου 2009) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που ταυτίστηκε με τον ρόλο του κακού στην μεγάλη οθόνη. Χαρακτηριστική ήταν η τρεμάμενη φωνή του και το άγριο παρουσιαστικό του.
Μετά το δημοτικό τελείωσε την Σεβαστουπούλειο Εργατική Σχολή, όπου γράφτηκε για το φαγητό που προσέφεραν στους σπουδαστές μιας και η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή.
Από τα εφηβικά του χρόνια εργαζόταν ως φωτογράφος και διατηρούσε ένα φωτογραφείο μαζί με τον αδερφό του, το οποίο του εξασφάλιζε ικανοποιητικά κέρδη. Παράλληλα ασχολούνταν ερασιτεχνικά με το θέατρο και έγραφε και στίχους, τους οποίους διάβαζε στον ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκεί τον άκουσε κάποτε ένας σκηνοθέτης και τον προέτρεψε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία και να γραφτεί σε μια σχολή υποκριτικής. Όταν ο Καλογήρου αρνήθηκε, ο σκηνοθέτης της ΥΕΝΕΔ επέμεινε και τελικά τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στην Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου.
Εκεί εκτός από τα εφόδια που πήρε για την μετέπειτα καριέρα του, είχε την τύχη να γνωρίσει το 1952 και την γυναίκα της ζωής του, την κατά 13 χρόνια μικρότερή του ηθοποιό Ευαγγελία Σαμιωτάκη (1935-2017)
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955, με τον θίασο του Ν. Χατζίσκου στον «Ερωτόκριτο» και ακολούθησε ο «Άμλετ». Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά να διαμορφώνεται με την ένταξή του στο «Θέατρο Τέχνης» του Καρόλου Κουν, το 1960, με το οποίο έπαιξε σε ιστορικές παραστάσεις (π.χ. «Όρνιθες», «Πέρσες») σε Ελλάδα και εξωτερικό. Συνεργάστηκε με τους θιάσους των Λαιμού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολωμού, Κουν, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη, Κατερίνας κ.ά.
Έπαιξε σε πολλές ταινίες, και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, και όταν έκανε αντίστοιχους ρόλους ήταν πολύ πειστικός. Συμμετείχε και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά δεν είχε πολλές συνεργασίες με την γυναίκα του, καθώς εκείνη ήταν στο Εθνικό Θέατρο και ο ίδιος αχολούνταν με το ελεύθερο θέατρο. Μετά το ’80 έκαναν τον δικό τους θίασο, ανέβασαν παραστάσεις και πραγματοποίησαν περιοδείες.
Έπαιξε σε περίπου διακόσια θεατρικά έργα και σε όλα τα είδη του θεάτρου, κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς”, αναφέρει η ανάρτηση.
