Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από το 1949 στην οποία η 10χρονη τότε Τζένη Βάνου περπατά μαζί με τη θεία της, Φωφώ.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Η δεκάχρονη Τζένη Βάνου το 1949 με τη θεία της Φωφώ, σε μια φωτογραφία από μια παιδική ηλικία γεμάτη δυσκολίες και βαθιά συναισθηματικά τραύματα. Γεννήθηκε στην πλατεία Αττικής και μεγάλωσε με τη γιαγιά της στον Βύρωνα, καθώς οι γονείς της είχαν χωρίσει από πολύ νωρίς.
Από την ηλικία των δύο ετών, της απαγορευόταν να βλέπει τη μητέρα της και κάθε προσπάθεια επαφής μαζί της συνοδευόταν από σκηνές βίας και απόγνωσης. Σε ηλικία οκτώ ετών μετακόμισε με τον πατέρα της στο Μοσχάτο, όταν εκείνος ξαναπαντρεύτηκε ενώ στην μητέρα της επετράπη να την βλέπει μόνο μια φορά τον μήνα. Το συναισθηματικό φορτίο εκείνης της περιόδου κορυφώθηκε στα δεκατέσσερά της χρόνια, όταν αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Μετά από το θλιβερό αυτό γεγονός, ο πατέρας της χαλάρωσε κάπως τη στάση του και της επέτρεψε να έχει πιο συχνή επαφή με τη μητέρα της.
Το ταλέντο της αποκαλύφθηκε τυχαία, όταν την άκουσε να τραγουδά ο δημ/φος Γιώργος Κολοκοτρώνης και τη σύστησε στον Μίμη Πλέσσα. Ο συνθέτης εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της και την βοήθησε να περάσει με επιτυχία στην ακρόαση στην Κρατική Ραδιοφωνία, κρυφά από τον πατέρα της. Χωρίς θεωρητικές γνώσεις αλλά με μοναδική μουσικότητα, τραγούδησε συνθέσεις μεγάλων δημιουργών και γρήγορα καθιερώθηκε.
Το 1964 παντρεύτηκε αλλά ο γάμος της σημαδεύτηκε από κακοποίηση και φόβο. Το 1969 έφυγε για την Αμερική με τον σύζυγό της και τον γιο τους, όπου τραγουδούσε στο φημισμένο «Μολφέτα» της Νέας Υόρκης. Δεν άντεξε όμως τη ζωή εκεί και έγκυος στην κόρη της, επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1971 πήρε διαζύγιο και έμεινε μόνη της με δύο παιδιά, χωρίς καμία οικονομική βοήθεια, πληρώνοντας και τα χρέη του πρώην συζύγου της.
Λίγα χρόνια αργότερα, σε μια δύσκολη περίοδο, συνάντησε τυχαία τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος την πήγε στη Minos και της έγραψε δύο υπέροχα λαϊκά τραγούδια : το «Αγόρι μου» και το «Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε». Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η μεγάλη στροφή της στο λαϊκό τραγούδι.
Η αδαμάντινη φωνή της ήταν φορτισμένη με πάθος και αλήθεια. Μια φωνή ανεπανάληπτη που άγγιζε βαθιά την ψυχή και έμενε για πάντα στη μνήμη. Από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες της ελληνικής μουσικής, μοναδική και μέχρι σήμερα αξεπέραστη.
