Η Τζένη Ρουσσέα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες της γενιάς της που διέγραψε μια λαμπρή πορεία σχεδόν 70 χρόνων. Ξεχώρισε πάντα με το ταλέντο και την αριστοκρατική φινέτσα της την οποία διατηρεί αναλλοίωτη μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκε το 1932 στη Ζάκυνθο σε καλλιτεχνικό περιβάλλον με πατέρα τον ζωγράφο-αγιογράφο Χρήστο Ρουσσέα. Από μικρή έδειξε την τάση της στην υποκριτική τέχνη και μαθήτρια γυμνασίου έπαιξε στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Κόκκινος Βράχος» (1949). Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πριν αποφοιτήσει έπαιξε στην ταινία «Πρέπει να τα Παντρέψουμε» (1953), αλλά και στο χορό της παράστασης «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη στην Επίδαυρο (1954) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη.
Η επαγγελματική της καριέρα ξεκίνησε το 1956 στο θέατρο “Κώστα Μουσούρη” με την παράσταση «Το Ημερολόγιο της Άννα Φράνκ», και συνεχίστηκε στο ίδιο θέατρο μέχρι το καλοκαίρι του 1958 που συνεργάστηκε με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου. Ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες παραστάσεις σε συνεργασία με σημαντικούς θιάσους, όπως της Έλσας Βεργή, του Απόστολου Αβδή, του Κώστα Χατζηχρήστου. Το 1962 ίδρυσε μαζί με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Κώστα Φαρμάκη δικό τους θίασο και έδωσαν παραστάσεις πολλών έργων στη Θεσσαλονίκη.
Το 1964, μετά από μια περιοδεία στην Ελλάδα με τον θίασο των «Επτανησίων ηθοποιών» (Δ. Παγουλάτου – Ελ. Απέργη), με αφορμή τα 100 χρόνια από την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, επέστρεψε στο θέατρο Μουσούρη και μέχρι το 1983 πρωταγωνίστησε σε έργα εκλεκτών θεατρικών συγγραφέων, όπως: Τσέχωφ, Νηλ Σάιμον, Τένεσι Ουίλιαμς, Αλέκου Λειβαδίτη, Ζακ Ντεβάλ, Αλέξανδρου Κασόνα, Κωστούλας Μητροπούλου και πολλών άλλων. Από το 1975 έγινε θεατρική επιχειρηματίας του θεάτρου Μουσούρη, συνεχίζοντας παράλληλα να πρωταγωνιστεί ως το 1983 σε πολλές και εκλεκτές παραστάσεις. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με άλλους ελληνικούς θιάσους και πρωταγωνίστησε σε ποιοτικά έργα σε θέατρα της Αθήνας αλλά και σε περιοδείες στην επαρχία. Το χρονικό διάστημα 1990-94, πρωταγωνίστησε στο θέατρο Βεργή σε δύσκολες παραστάσεις με τελευταία «Τα Ιερά Τέρατα» του Ζαν Κοκτώ.
Με τον κινηματογράφο πρωτοασχολήθηκε το 1958 παίζοντας στην ταινία «Όλα για το Παιδί της» του Κώστα Σρτάτζαλη, ενώ με τη Φίνος Φιλμ ξεκίνησε τη συνεργασία της το 1964, με την δραματική ταινία «Εγωισμός» του Γιάννη Δαλιανίδη. Μέχρι το 1971 έπαιξε σε άλλες πέντε ταινίες της Φίνος Φιλμ, με αξιοσημείωτη την ερμηνεία της στην ταινία «Κατηγορώ τους Ανθρώπους» (1966) δίπλα στον Νίκο Κούρκουλο.
Από το 1972 αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο θέατρο για να επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1986 με την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο Θάνατος του Μελισσοκόμου». Στη συνέχεια έπαιξε και σε άλλες πέντε ταινίες ανάμεσα τους το «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Θ. Αγγελόπουλου (1995), και τελευταία την ταινία του Κλεάνθη Δανόπουλου, «Στο Βάθος Κήπος», το 2009. Συνολικά έπαιξε σε 22 ταινίες ενώ στο θέατρο έδωσε αμέτρητες παραστάσεις.
Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Πριν τελειώσει τη Δραματική Σχολή παντρεύτηκε έναν αξιωματικό του ναυτικού, όμως χώρισαν ενάμιση χρόνο αργότερα. Το 1970 παντρεύτηκε τον φαρμακοβιομήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο, με τον οποίο απέκτησε την ίδια χρονιά μια κόρη, την Έλλη, πριν ο γάμος τους καταλήξει σε διαζύγιο κάποια χρόνια αργότερα.
Από τη σελίδα “Το Σπίτι του Ηθοποιού” στο Instagram αλιεύσαμε μια σπάνια φωτογραφία της από το 1954 στην οποία τη βλέπουμε να ποζάρει με τον πατέρα της και την αδερφή της στην οδό Αιόλου.
