Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια αδημοσίευτη φωτογραφία στην οποία βλέπουμε, τον αξέχαστο Νίκο Γαλανό στο καμαρίνι του στο θέατρο “Μουσούρη” το 1977.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Νίκος Γαλανός σε μια αδημοσίευτη φωτογραφία από τον φακό του @studio_kleisthenis στο καμαρίνι του στο θέατρο “Μουσούρη” το 1977 όπου συμμετέχει στον θίασο της Τζένης Ρουσέα σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με τα έργα “Καλοκαίρι και καταχνιά” του Τενεσί Ουίλιαμς και “Η γυναίκα μου το φάντασμα” του Νόελ Κάουαρντ.
Ο αξέχαστος ηθοποιός πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στο Αιγάλεω, ως ο βενιαμίν μιας οικογένειας με τρία μεγαλύτερα αδέλφια: τον Γεράσιμο, τον Θεόδωρο και τη Βαρβάρα. Πρώτες του αναμνήσεις είναι από τον Βοτανικό προτού μετακομίσουν στο Αιγάλεω, όπου ο πατέρας του Γιάννης εργαζόταν ως εργολάβος οικοδομών και η μητέρα του Γιαννούλα σε εργοστάσιο.
Από μικρός ονειρευόταν να γίνει ναυτικός και στην προτελευταία τάξη του Γυμνασίου εκδίδει ναυτικό φυλλάδιο. Όμως η μαγεία της έβδομης τέχνης και οι ήρωες που έβλεπε στο σινεμά της γειτονιάς, τον οδήγησαν να στραφεί στην υποκριτική. Παράλληλα με το σχολείο, εργάζεται σε εργοστάσιο αλουμινίου για τη ΔΕΗ, σε καραμελοποιία, σε αντιπροσωπεία καλλυντικών, αλλά και στη βιοτεχνία εσωρούχων του αδελφού του. Στην τελευταία τάξη του σχολείου αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα ως ακροατής στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη συνέχεια φοιτά στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ενώ παράλληλα εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους στον κιν/φο.
Το θεατρικό του ντεμπούτο γίνεται το 1967 στο πλευρό της Τζένης Καρέζη στο έργο του Σοβαζόν “Ζητείστε την Βίκυ”, στο θέατρο “Χατζηχρήστου” με μισθό 2.800 δρχ το μήνα. Η Καρέζη, βλέποντάς τον σε πρόβες όπου είχε πάει ως θεατής με φίλο του, του πρότεινε τον ρόλο την επόμενη κιόλας μέρα. Στην ίδια παράσταση συμμετείχε και ο Ανδρέας Μπάρκουλης, o οποίος τον σύστησε στον Μάρκο Ζέρβα δ/ντή παραγωγής της Φίνος Φιλμ. Εκεί τον εντόπισε και ο Νίκος Φώσκολος ο οποίος εντυπωσιασμένος από την παρουσία του, του εμπιστεύεται τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραματική ταινία “Η Λεωφόρος του Μίσους”.
Από τους πιο γοητευτικούς ζεν πρεμιέ της χρυσής εποχής, υπήρξε ένας καλλιτέχνης πολυδιάστατος και αγαπητός, με ήθος, σεμνότητα και προτεραιότητα στην ποιότητα της τέχνης του, μακριά από τη ματαιοδοξία του ονόματος στην μαρκίζα και τις οικονομικές απολαβές.
