Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία στην οποία ο 24χρονος Κώστας Κακκαβάς ποζάρει στο Στρατιωτικό Κέντρο Κορίνθου το 1960 για το περιοδικό “Φαντασία”.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
“Τον Ιούνιο του 1960, το περιοδικό “Φαντασία” αφιερώνει το εξώφυλλο και τέσσερις σελίδες στον 24χρονο νεοσύλλεκτο του Κέντρου Κορίνθου, Κώστα Κακκαβά. Ήταν η εποχή όπου ο αγαπημένος ηθοποιός μέσα από τον κιν/φο μάγευε τον γυναικείο κοινό με την ακαταμάχητη γοητεία του.
Γεννημένος το 1936 στην Αθήνα, η πρώτη του «συνάντηση» με το πανί ήρθε σε ηλικία πέντε ετών στην κατοχική Αθήνα, όταν είδε στον ύπνο του πως η στέρνα της γειτονιάς του είχε αδειάσει και στα χέρια του κρατούσε ένα κομμάτι εφημερίδας με μια φωτογραφία όπου εμφανιζόταν κι ο ίδιος ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και μέσα στη φωτογραφία οι μορφές κινούνταν και περπατούσαν. Τρομαγμένος ζήτησε από τη μητέρα του να του εξηγήσει το όνειρο κι εκείνη του απάντησε: «Αυτό είναι κινηματογράφος». Την επόμενη κιόλας μέρα τον πήγε σε μια αίθουσα όπου προβάλλονταν ιταλικές ταινίες για τους στρατιώτες. Αυτή η πρώτη εικόνα στην οθόνη στάθηκε αρκετή για να του κλέψει την καρδιά.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού παίρνοντας την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως «εξαιρετικό ταλέντο». Στο σινεμά εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1955 σε ηλικία 19 ετών, στην ταινία “Στέλλα” με τη Μελίνα Μερκούρη, κρύβοντας από την οικογένειά του ότι παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής. Ακολούθησαν πάνω από 80 ταινίες δίπλα σε σπουδαίους πρωταγωνιστές που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο γοητευτικούς ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’50, ανταγωνιζόμενο σε δημοφιλία τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Οι μαθήτριες χώριζαν τις τσάντες τους σε «Κακκαβικές» και «Μπαρκουλικές», και κάθε του εμφάνιση προκαλούσε κύμα θαυμασμού και γράμματα από δεκάδες θαυμάστριες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποσύρθηκε, για να επιστρέψει το 1997 στον “Βαρόνο” του Νίκου Ζερβού, συνεχίζοντας με τη “Συμφωνία Χαρακτήρων” (1998) της Λουκίας Ρικάκη και το “Στη σκιά του Λέμμυ Κώσιον” (2002). Σήμερα εξακολουθεί να γυμνάζεται καθημερινά, τρέχοντας πάνω από μία ώρα και σηκώνοντας βάρη στο προσωπικό του γυμναστήριο στη Φιλοθέη.
Υπήρξε ένας πρωταγωνιστής που συνδύασε το ταλέντο με την απαράμιλλη γοητεία και τη σεμνότητα, κερδίζοντας το κοινό όχι μόνο με την υποκριτική του δύναμη αλλά και με τον τρόπο που τίμησε το επάγγελμα και τους ανθρώπους γύρω του”.
