Μία πολύ σπάνια φωτογραφία του σπουδαίου ηθοποιού Κώστα Χατζηχρήστου ανήρτησε η σελίδα «Μουσικό Θέατρο», στο Facebook, δημιουργός της οποίας είναι ο ηθοποιός, χορευτής και χορογράφος Γιάννης Χριστόπουλος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε συνεργαστεί με τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο στο θέατρο, σε Ελλάδα και σε περιοδείες στο εξωτερικό και τους ένωνε βαθιά φιλία. Αυτήν τη φορά, ο Γιάννης Χριστόπουλος μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους, ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο από εφημερίδα του 1947, όπου γράφει για τα πρώτα βήματα του μεγάλου κωμικού μας. Ο Κώστας Χατζηχρήστος στη συγκεκριμένη φωτογραφία είναι μόλις 26 ετών και είναι ίσως η πρώτη φορά που τον βλέπουμε σε τόσο νεαρή ηλικία.
Το κείμενο που συνοδεύει την φωτογραφία του ηθοποιού είναι από την θεατρική παράσταση του πρωταγωνιστή και θιασάρχη Παρασκευά Οικονόμου.
«Ο εξαιρετικός ηθοποιός και τυπίστας του θιάσου Οικονόμου, που τον καταχειροκροτεί ο Μακεδονικός θεατρόφιλος κόσμος, στις δυναμικές δημιουργίες του, στην επιθεώρηση «Τα 12 Διαμάντια», των κ.κ. Πριονά – Ικάρου».
Όπως αναφέρει στη λεζάντα της δημοσίευσης η σελίδα «Μουσικό Θέατρο», ο Κώστας Χατζηχρήστος αγαπούσε και φρόντιζε τους νέους ηθοποιούς, ήταν μεγάλος κωμικός και ο σταρ της επιθεώρησης.
“Ο Αξέχαστος Μεγάλος Κωμικός μας ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ σε νεαρή ηλικία. Στα πρώτα του βήματα. Στο θίασο του μέγιστου πρωταγωνιστή και θιασάρχη Παρασκευά Οικονόμου. Στη Θεσσαλονίκη το 1947. Σε αυτήν την επιθεώρηση έπαιζε και ένα ντουέτο με τη νεαρή τότε ηθοποιό Ζωζώ Σαπουντζάκη“.
Και συνέχισε:
“Θέλω να προσθέσω για τον Κώστα Χατζηχρήστο ότι ήταν συναισθηματικός και δοτικός άνθρωπος. Εμάς τους νέους ηθοποιούς μας αγαπούσε, μας πρόσεχε και μας φρόντιζε. Συνήθως μας φώναζε τα θεατρινάκια μου. Εμένα προσωπικά δε με είχε πει ποτέ Χριστόπουλο. Δεν του άρεσε το όνομά μου. Μου το΄ χε πει από την αρχή. Και πάντα με φώναζε Γιαννάκη. Θέλω εδώ να προσθέσω και να πω όλοι όσοι συνεργαστήκαμε με τον Κώστα Χατζηχρήστο έχουμε μόνο καλά λόγια να πούμε”.
“Ο Κώστας ήταν ο μεγάλος κωμικός, ο Σταρ της επιθεώρησης. Δυστυχώς η νεότερη γενιά των κωμικών κατέστρεψαν την επιθεώρηση με τις βωμολοχίες και όλα τα άλλα που έκαναν στη σκηνή. Το είδος αυτό, το σπάνιο, το δύσκολο, που ήταν για όλη την οικογένεια, το κατάντησαν αυστηρώς ακατάλληλο. Θέλω να πω, ότι εμείς τον Κώστα Χατζηχρήστο και όλους αυτούς τους μεγάλους κωμικούς μας, δεν τους ξεχνάμε. Υπάρχουν μέσα μας, στην καρδιά μας. Μέσα από μία φωτογραφία θυμόμαστε όλα αυτά που ζήσαμε. Αθάνατος. Αξέχαστοι. Μεγάλοι ηθοποιοί. Δυστυχώς αυτού του μεγέθους ηθοποιοί δε θα ξαναβγούν».
