Ποιος μπορεί να ξεχάσει το χαρακτηριστικό pixie της, τόσο μπλιτσαρισμένο που ήταν -οριακά λευκό; Τα ατελείωτα πόδια της και το αγγελικό της πρόσωπο που ακόμα κι όταν φορούσε τα πιο εξεζητημένα grunge ρούχα έμοιαζε γλυκιά. Το κορίτσι της καμπάνιας του αρώματος The Beat της Burberry, πρόσωπο επίσης του Giorgio Armani (είχε κάνει ένα σωρό καμπάνιες του) και φυσικά, η MaDame και μούσα του Jean Paul Gaultier.
Και δικιά μου μούσα όμως. Στα mid teens μου ήθελα να μοιάσω στην Agyness Deyn κι ας στερούμουν των προδιαγραφών. Έφτασα μέχρι το αντρικό κούρεμα και το ανδρόγυνο grunge ντύσιμο. Γρήγορα κατάλαβα όμως, ότι δεν μπορεί εύκολα κανείς να της μοιάσει. Η Λονδρέζα Laura Hollins είχε μια απίστευτη μαγκιά που την έκανε να ξεχωρίζει ως Agyness Deyn.
Δεν ήταν τυχαίο ότι στα mid 00s ήταν σε όποιο περιοδικό και να ξεφύλλιζες, στην homepage του style.com και γενικώς… παντού. Ήταν το it-girl της περιόδου που το hipster ήταν ευφημισμός, και supermodel μετά από μια δεκαετία απουσίας supremacy παρουσίας στον κόσμο του μόντελινκ. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που δεν μπορούσε κανείς να γίνει διάσημος παγκοσμίως, σε τέτοια εμβέλεια, εύκολα. Βλέπετε, δεν μπορούσες να γίνεις ig famous τότε, γιατί δεν υπήρχε το Instagram. Άλλωστε η Deyn –μόλις το έψαξα- είχε πειραματιστεί μονάχα με το Twitter κι αυτό, το 2012 –όπου σταματάνε και οι δημοσιεύσεις της στον λογαριασμό της. Σα να λέμε, έγινε viral σε μια εποχή που ξεχώριζες μονάχα με την αξία σου.
Πέρα από την καριέρα της όμως, οι off-duty εμφανίσεις της καθόρισαν την γενικότερη τάση της εποχής –το indie. Πίσω στο χρόνο, θυμάστε που ακούγαμε The Strokes, LCD Soundsystem, Radiohead, White Stripes, The Smiths, φορούσαμε fedora καπέλα και λεπτές γραβάτες; Ε, τότε ήταν που η Aggy μάς σέρβιρε εμβληματικές εικόνες στιλ (που προσωπικά κρατάω ακόμα σαν αναφορές) απλώς περιπλανώμενη στους δρόμους του Λονδίνου. Το στιλ της ήταν μια ακατέργαστη μίξη από 60s Mod, 70s punk και new wave στιλ της δεκαετίας του ’80. Σκεφτείτε body-con mini φορέματα, day-glo χρώματα, American Apparel φούτερ, τα boxy blazers, μπλουζάκια Henry Holland, Converse ή Docs και skinny τζιν, όλα συνδυασμένα με ένα trilby (ή ένα baker boy) καπέλο.
Και μια που και η μόδα ρόδα είναι και γυρίζει και εν προκειμένω, τώρα που δείχνει ο δείκτης ξανά στο “indie sleaze”, κάνουμε μια αναδρομή στις πιο εμβληματικές στιγμές της Agyness, που λείπει από το fashion zeitgeist εδώ και χρόνια και μας λείπει.
