Δεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά, ώστε να μοιραστεί μαζί μου διά ζώσης εμπειρίες ζωής μέσα από την πολυετή καριέρα της σε έναν χώρο δύσκολο, ανδροκρατούμενο, επικίνδυνο αλλά και συνάμα γοητευτικό. Η επικοινωνία μας όμως αρκούσε για να μου μεταδώσει τον δυναμισμό της, τη μοναδική προσωπικότητά της αλλά και το καθαρά ελληνικό ταμπεραμέντο που διακρίνει μια Χιώτισσα.

Ειρήνη Ζουρναντζή: Διαθέτετε Master of Science από το πανεπιστήμιο Columbia στη Δημοσιογραφία, Master of Arts στη Δικαστική Ψυχολογία από το πανεπιστήμιο Argosy, Bachelor of Arts στις Πολιτικές Επιστήμες και τις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο Hofstra. Επιπλέον, έχετε φοιτήσει στην Αστυνομική Ακαδημία της Νέας Υόρκης και είστε απόφοιτη του Ομοσπονδιακού Κέντρου Εκπαίδευσης για την Επιβολή του Νόμου, της Ακαδημίας Μυστικής Υπηρεσίας και του Polygraph Institute του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην πορεία ωστόσο αλλάξατε επαγγελματική κατεύθυνση για να ασχοληθείτε με την τηλεόραση και τη συγγραφή του βιβλίου σας Becoming Bulletproof. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;

Εύη Πούμπουρα: Ενώ εργαζόμουν στον Λευκό Οίκο με τον Πρόεδρο Barack Obama, με προσέγγισε ένας παραγωγός με θητεία στο NBC που θεώρησε ότι θα είμαι κατάλληλη να δουλεύω σε τηλεοπτικές ειδήσεις, κυρίως για την εθνική ασφάλεια, την επιβολή του νόμου και το έγκλημα. Το σκεφτόμουν πολύ καιρό. Μου άρεσε να είμαι μυστική πράκτορας, αλλά είχα επίσης την περιέργεια να δω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω. Παρόλο που έχουμε μια ζωή, πιστεύω ότι μπορούμε να ζήσουμε πολλές διαφορετικές. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το ποιοι είμαστε. Αλλάζουμε. Αναπτυσσόμαστε. Εξελισσόμαστε. Όταν μπήκα στις Μυστικές Υπηρεσίες, ήμουν πολύ νέα και τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξω κατεύθυνση και να περπατήσω σ’ ένα νέο μονοπάτι. Έτσι, άρπαξα την ευκαιρία και άλλαξα την πορεία της ζωής μου. Κοιτάζοντας πίσω, ήταν μία από τις πιο δύσκολες αλλά και καλύτερες αποφάσεις που πήρα. Η δουλειά στην τηλεόραση είναι κάτι εξίσου δύσκολο. Σχετικά με τη συγγραφή βιβλίου, με είχαν προσεγγίσει νωρίτερα, αλλά για να μιλήσω για όσους προστάτευα ως πράκτορας. Τους ενδιέφεραν τα κουτσομπολιά και οι φήμες. Επιθυμούσα όμως να γράψω ένα βιβλίο που θα βοηθούσε τους συνανθρώπους μου κάνοντάς τους δυναμικούς και ανθεκτικούς σε ό,τι δύσκολο πρέπει να αντιμετωπίσουν. Το βιβλίο που ήθελαν οι άλλοι να υπογράψω δεν απεικόνιζε το ποια είμαι εγώ. Υπάρχει σχετικά μια ελληνική λαϊκή ρήση που λέει «Όλοι αγαπάνε την προδοσία, ουδείς τον προδότη».

Ε. Ζ.: Τι σωματικές αλλά και ψυχικές δυσκολίες αντιμετωπίσατε στην καριέρα σας;

Ε. Π.: Σχεδόν ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου έγινε ανορθόδοξα: Αρχικά εργάστηκα στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης, έπειτα στις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ και στη συνέχεια τα άφησα όλα πίσω μου για να δουλέψω στην τηλεόραση. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου για την επιβολή του νόμου πέρασα από τέσσερις εξαντλητικές ακαδημίες κατάρτισης, οι οποίες ήταν εξαιρετικά δύσκολες τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Επίσης, έγινα εξεταστής πολυγράφου και ανακρίτρια σε άτομα που διέπραξαν εγκλήματα. Εκτέλεσα εντάλματα έρευνας και σύλληψης, και μάλιστα εργάστηκα ως μυστική πράκτορας. Ακόμα και στο κολέγιο, παρακολούθησα σπουδές στο εξωτερικό σε δεκαπέντε διαφορετικές χώρες, όπου έμαθα πολλές γλώσσες. Τίποτα απ’ όσα έκανα δεν ήταν φυσιολογικό. Λόγω όλων αυτών η οικογένειά μου, οι συνομήλικοί μου και οι στενοί μου φίλοι με αντιμετώπιζαν διστακτικά. Είχα ελάχιστη ή και καθόλου υποστήριξη. Ο καθένας αμφισβητούσε ό,τι έκανα. Ήταν σαν να λένε «Ωχ, τι κάνει πάλι!» και «Τι σκαρώνει τώρα;». Ή, όπως θα έλεγαν οι γονείς μου, «Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα για μια κοπέλα». Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Ακόμα και οι άνθρωποι που μας αγαπούν πολύ συχνά μας εκτροχιάζουν από τους στόχους μας. Με τα χρόνια έχω καταφέρει να έχω πίστη στον εαυτό μου, να ακούω την εσωτερική φωνή μου και να γίνομαι σκληρότερη απέναντι στις απόψεις των άλλων, δίχως όμως να μπορούν να με επηρεάσουν.

Ε. Ζ.: Έχετε ποτέ αισθανθεί φόβο κάνοντας αυτή τη δουλειά;

Ε. Π.: Όχι, ποτέ, διότι υπηρετούσα κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου. Βοηθούσα τους ανθρώπους. Υπηρετούσα τη χώρα μου. Όταν με ρωτούν «Θα δεχόσουν πραγματικά μια σφαίρα για τον Πρόεδρο;», η απάντηση είναι με βεβαιότητα «ναι». Και όχι μόνο για εκείνον, αλλά και για οποιονδήποτε άλλο που ζει σε κίνδυνο και χρειάζεται τη βοήθειά μου. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος για όλους μας. Δεν υπάρχει διαφυγή. Έτσι, για μένα, αν επρόκειτο να πεθάνω υπηρετώντας έναν συνάνθρωπο, είναι ο καλύτερος και σημαντικότερος τρόπος να φύγω από τη ζωή. Πιστεύω ότι είμαστε όλοι φιλοξενούμενοι σε αυτό τον πλανήτη και γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας προστατεύοντας ο ένας τον άλλο.

Ε. Ζ.: Με την πείρα που έχετε αποκτήσει ως μυστική πράκτορας, ποια πιστεύετε ότι είναι η βασική αρχή της επικοινωνίας;

Ε. Π.: Να μη μιλάς! Οι καλύτεροι επικοινωνιολόγοι είναι εκείνοι που μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό και να ακούσουν. Στην πραγματικότητα, αν προσπαθείς να καταλάβεις ένα άλλο πρόσωπο, θα πρέπει να μιλάς μόνο το 20% του χρόνου. Το άλλο 80% πρέπει να ακούς. Όσο λιγότερο μιλάς, τόσο περισσότερα μαθαίνεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα ότι όσο περισσότερο μιλάνε, τόσο περισσότερη δύναμη έχουν απέναντι στον άλλο και τη συζήτηση. Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Αν κάνετε όλη τη συζήτηση, μαντέψτε ποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη. Το πρόσωπο που κάνει όλη την ακρόαση! Κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχετε μάθει τίποτα γι’ αυτούς, ενώ εκείνοι έχουν μάθει τα πάντα για εσάς, όπως την ιδιοσυγκρασία σας, τι είναι σημαντικό για σας, τις αξίες, τις πεποιθήσεις και τα κίνητρά σας. Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν να μιλάνε για τον εαυτό τους. Αφήστε τους λοιπόν! Θα σας αγαπούν γι’ αυτό. Στη συνέχεια, όταν είναι η σειρά σας να μιλήσετε, μπορείτε να το κάνετε με έναν πιο έξυπνο και στρατηγικό τρόπο.

 Ε. Ζ.:Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι «Το πώς ορίζεις τον εαυτό σου είναι επιλογή σου, πώς όμως σε ορίζουν οι άλλοι είναι δική τους επιλογή. Στο τέλος εσύ αποφασίζεις ποιον ορισμό προτιμάς». Τι εμπόδια έχετε αντιμετωπίσει ως γυναίκα στη δουλειά της μυστικής πράκτορος;

Ε. Π.: Όταν μπήκα στις Μυστικές Υπηρεσίες, δεν σκέφτηκα το φύλο μου. Δεν ήμουν μια θηλυκή μυστική πράκτορας. Ήμουν μυστική πράκτορας, τέλος. Το φύλο μου ήταν άσχετο για μένα, δεν με σταμάτησε στην υποβολή της αίτησης. Μεγάλωσα με ιστορίες για Έλληνες ήρωες, όπως ο Αχιλλέας, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο βασιλιάς Λεωνίδας, έτσι στο μυαλό μου ήμουν σαν αυτούς. Ήταν οι πρόγονοί μου. Και ως παιδί αυτές οι ιστορίες με ενέπνευσαν. Φυσικά, αντιμετώπισα αντιξοότητες στην πορεία, αλλά δεν με εμπόδισαν. Για να γίνω μυστική πράκτορας, έπρεπε να πληρώ όλα τα φυσικά, ψυχικά και συναισθηματικά πρότυπα, όπως όλοι οι άλλοι. Έπρεπε να κάνω την ίδια δουλειά, όμως έφτασα πολύ πιο πέρα από αυτό που περίμενα. Και έτσι ήξερα ότι είχα κερδίσει τη θέση μου εκεί. Επίσης, το ότι υπήρχαν κάποιοι που δεν με είχαν αποδεχτεί ήταν ένα θέμα, αλλά όχι δικό μου. Μερικές φορές ο λόγος που οι άνθρωποι προσπαθούν να μας κρατήσουν πίσω είναι επειδή είναι οι ίδιο αδύναμοι, όχι εμείς. Μόλις κανείς το συνειδητοποιήσει αυτό, θα απαλλαγεί από πολλές περιττές εξετάσεις.

Ε. Ζ.: Τι συμβουλή δίνετε σε όσες γυναίκες σάς θεωρούν πρότυπο;

Ε. Π.: Ξεχάστε ότι είστε γυναίκα. Αν κυνηγάτε το όνειρό σας αλλά σκέφτεστε «Είμαι όμως γυναίκα», τότε έχετε ήδη χάσει. Εάν θεωρείτε το φύλο σας ως αρνητικό, τότε αυτό θα σας κρατήσει πίσω. Θα πρέπει πάντα να σκέφτεστε ποια είστε ως άτομο: την αποφασιστικότητά σας, το πάθος σας και τη δουλειά σας. Έπρεπε να εργαστώ σκληρά για όλα όσα έχω και να μην επαναπαύομαι. Αν θέλετε κάτι πολύ, επιδιώξτε το μόνες σας. Αν περιμένετε από κάποιον άλλο να υλοποιήσει τα όνειρά σας, μάλλον θα περιμένετε για πάντα – και κανένας δεν έχει τόσο πολύ χρόνο.

 Ε. Ζ.:Έχετε εργαστεί για το ζεύγος Obama αλλά και για άλλες πολιτικές προσωπικότητες. Υπάρχει κάποια Όταν μπήκα στις Μυστικές Υπηρεσίες, δεν σκέφτηκα το φύλο μου. Δεν ήμουν μια θηλυκή μυστική πράκτορας. Ήμουν μυστική πράκτορας, τέλος”. συνεργασία που ξεχωρίζετε μέχρι τώρα;

Ε. Π.: Έχω μάθει κάτι από τον καθένα. Ήταν όλοι τους μέντορές μου και προσπάθησα να μιμηθώ τις αξίες που θαύμαζα. Αλλά έμαθα και από όσους δεν εκτιμούσα. Μου έδειξαν ποια να μη γίνω και πώς να πράττω.

 Ε. Ζ.: Πόσο συχνά επισκέπτεστε την Ελλάδα;

Ε. Π.: Συνέχεια. Εκεί ζουν όλοι οι θείοι και τα ξαδέλφια μου. Την επισκέφτηκα πριν από λίγους μήνες, μετά τον θάνατο του πατέρα μου από καρκίνο. Ήξερα με σιγουριά ότι έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα μας. Τον φέραμε λοιπόν από τη Νέα Υόρκη στο χωριό Μεστά της Χίου. Αυτό είναι το αληθινό του σπίτι. Όλο το χωριό ήρθε να τον αποχαιρετήσει. Εκεί ελπίζω να ταφώ κι εγώ, όταν έρθει η ώρα. Παρότι η καρδιά μου ανήκει στην Αμερική, το αίμα που κυλά στις φλέβες μου είναι ελληνικό.

Ε. Ζ.: Η ηρωική σας προσπάθεια την 11η Σεπτεμβρίου τιμήθηκε με το U.S. Secret Service Valor Award. Μια τέτοια εμπειρία πώς έχει αλλάξει τη ζωή σας;

 Ε. Π.: Ως μυστική πράκτορας έχω βιώσει αρκετές δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις. Αλλά σίγουρα η συγκεκριμένη ημέρα ήταν αυτή που πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα διστάζω να μιλήσω για ό,τι συνέβη τη μέρα εκείνη. Αλλά μετά από τόσα χρόνια, αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου στο βιβλίο μου Becoming Bulletproof. Δεν ήταν εύκολο, ακόμα και σήμερα. Κυρίως γιατί δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω την τραγωδία που έλαβε χώρα για να προωθήσω το βιβλίο μου. Χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν από τη ζωή. Ήμουν περιτριγυρισμένη από τόσο θάνατο και χάος. Έκανα ό,τι μπορούσα για να σώσω ζωές. Όχι επειδή ήμουν μυστική πράκτορας, αλλά γιατί ως άνθρωπος αυτό πίστευα πώς ήταν το σωστό.

Ε. Ζ.: Έχετε καθόλου ελεύθερο χρόνο;

 Ε. Π.: Όσο γεμάτη κι αν είναι η καθημερινότητά μου, δεν παραλείπω ποτέ να κάνω δύο πράγματα: να κοιμάμαι και να γυμνάζομαι. Μου αρέσει να κοιμάμαι. Ο ύπνος αναζωογονεί το σώμα και το πνεύμα. Προσπαθώ να κοιμάμαι το λιγότερο 8 ώρες τη μέρα. Είναι προτεραιότητα. Επίσης γυμνάζομαι εκτός γυμναστηρίων, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Δεν με απασχολεί το κρύο, η παγωνιά ή ο καύσωνας. Ακόμα και όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, τρέχω στα μικρά χωριουδάκια ανεβαίνοντας λοφάκια ή ακόμα και σε χωματόδρομους. Οι ντόπιοι πάντα με κοιτούν λες και είμαι τρελή. Αλλά με αυτό τον τρόπο διατηρώ ένα δυνατό σώμα και ένα υγιές και ήσυχο μυαλό.