Έχω φίλες και γνωστές που είναι παλιές καραβάνες της αφέλειας. Και πάντα τις ζήλευα. Μου φαινόταν πως ό,τι και να φορούσαν, από black tie ρούχο μέχρι φόρμες, είχαν περισσότερο στιλ από κάποια με πιο “κανονικά μαλλιά”. Είναι και πολλές οι αγαπημένες μου iconic γυναίκες με αφέλειες (Jane Birkin, Brigitte Bardot, Audrey Hepburn, αλλά και πιο σύγχρονες, όπως η Jessica Biel στο Sinner, η Emma Stone γενικώς, η Alexa Chung, η Zooey Deschanel και οι τέλειες Γαλλίδες Caroline de Maigret και Violette Serrat. Εγώ από την άλλη, κλασική περίπτωση συνδρόμου Ραπουνζέλ, τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, έχω μακριά ξανθά, wavy μαλλιά τύπου Καλιφόρνια.
Εδώ και ένα χρόνο άρχισα να το λέω δυνατά ότι το σκέφτομαι να κόψω αφέλειες. Εισέπραξα από απόλυτα “μην τολμήσεις, θα βλαστημήσεις μέχρι να μακρύνουν” μέχρι προβληματισμένα “δεν είμαι σίγουρη ότι εσύ θα το αντέξεις” και αδιάφορα “ε, και δεν το κάνεις;” με ανασήκωμα ώμων και “δεν μας παρατάς κι εσύ” eye rolling. Ναι, ξέρω. Τρίχες.
Πριν ένα μήνα και κάτι είχα πάρτι γενεθλίων. Στο Noel. Με αρκετό κόσμο καλεσμένο (πριν με πεις ψωνισμένη, περίμενε να δεις που το πάω). Πήγα λοιπόν στο salon του Πάνου Καλλίτση (ο άνθρωπος που έχει ελευθέρας στην κόμη μου) για να χτενιστώ. Εκεί ξανάρχισα το τροπάριο της αφέλειας (φυσικά σε παρελθούσες επισκέψεις του είχα δείξει πώς ίσως κάποια στιγμή θα ήθελα να κόψω τα μαλλιά μου με print screens). Είχα μάλιστα σύρει μαζί μου και τον σύντροφό μου γιατί μετά θα πηγαίναμε να φάμε. Ο Πάνος με άκουγε υπομονετικά, μετά πήρε το ψαλίδι του και να η πρώτη φράντζα. Σοκ, άμεση μετάνοια, πανικός και τελικά αποδοχή, γιατί η θεωρία “όταν κάτι δεν μπορείς να το αλλάξεις, τουλάχιστον μην σκας” είναι από τις σταθερές της ζωής μου.
Ο σύντροφός μου με μουδιασμένα “ωραία είναι νομίζω” με ανησυχούσε λιγότερο από το ότι εγώ η ίδια δεν ήξερα τι να τα κάνω εκτός από τα να πηγαινοφέρνω δεξιά και αριστερά, να ξεχνιέμαι και να τα πάω προς τα πίσω θυμίζοντας τρομαγμένο πινέλο. Λίγες ώρες μετά τα είχα κάπως συνηθίσει. Βέβαια, θεωρώντας πως οι αφέλειες πρέπει να είναι στο κέντρο τσίμπησα κάποιες μελανιές και καρούμπαλα, γιατί ΟΚ, δεν έβλεπα. Προφανώς.
Στο πάρτι εισέπραξα τα κομπλιμέντα μου. Αλλά ακόμα δεν ήμουν σίγουρη. Και σίγουρα δεν ήμουν άνετη. Την πρώτη φορά που λούστηκα μόνη μου μετέφρασα το “δεν θα τα αφήνεις να στεγνώνουν τελείως ποτέ γιατί μετά δεν θα στρώνουν” που μου είπαν στο κομμωτήριο, σε ένα καρτουνίστικο πανικόβλητο ημίγυμνο τρέξιμο να προλάβω να βάλω το πιστολάκι στην πρίζα πριν στεγνώσει το πινέλο / αφέλειές μου. Την πρώτη φορά που πήγα γυμναστική, τις μισές ασκήσεις τις έκανα τυφλή (και άρα γελοία). Την πρώτη φορά που ξεχάστηκα και έριξα νερό στο πρόσωπό μου εκτός σπιτιού, κατέληξα να στεγνώνω τις αφέλειες σε στεγνωτήρα χεριών (θαύματα έκανε).
Δεκαπέντε μέρες μετά, συνειδητοποίησα ότι ο Πάνος Καλλίτσης, όντας μέγας ψυχολόγος των γυναικών, δεν είχε κόψει ακριβώς αφέλειες, αλλά φράντζες, περιμένοντας να τις αποδεχτώ και να επιστρέψω μόνη μου. Και έτσι ακριβώς έγινε. Βρήκα τα πατήματα μου, μείωσα την υστερία μου, βολεύτηκα και επέστρεψα. “Και τώρα κάνε μου αφέλειες”. Μου έκανε. Και τώρα τις λατρεύω.
Αλλάζουν οι αφέλειες το όλο στιλ σου; Ναι. Μάλιστα, αρχίζεις να ντύνεσαι και να φέρεσαι κάπως πιο μποέμ. Ή πιο ροκ. Ή πιο ρετρό cool. Και ακόμα και με το απλούστερο T-shirt, το πιο basic τζιν σου και τα πιο ουδέτερα αθλητικά σου, οι αφέλειες σου προσθέτουν ένα je ne sais quoi, ένα ενδιαφέρον, μια άποψη. Επίσης, από μια ηλικία και μετά καλύπτουν με έξυπνο τρόπο τίποτα ρυτιδούλες στο μέτωπο. Και κάνουν το βλέμμα σου πιο σέξι και μυστηριώδες.
Ανακάλυψα και μερικά tips και οφείλω να τα μοιραστώ:
- Αν τα μαλλιά σου είναι σγουρά, κάνε αφέλειες και άσ’ τα ήσυχα (αλλά όχι πολύ μακριά τα υπόλοιπα). Είναι πιο ωραία κι από τα ίσια.
- Αν είναι απλώς σπαστά, αυτό το εκνευριστικό ντεμί φριζέ σπαστό, κάνε μια κερατίνη (όχι ισιωτική, αυτή που παίρνει το φριζάρισμα, τη θεραπευτική) μόνο στις αφέλειες και το γύρω φιλάρισμα.
- Στέγνωσέ τα με ένα πιστολάκι κάθετα από λίγο ύψος τρίβοντάς τις αφέλειες στις ρίζες τους με τα χέρια σου. Θα στρώνουν μόνα τους.
- Αν τις θέλεις πιο καθώς πρέπει τέλειες, στέγνωσε (πάλι κάθετα), χτενίζοντάς τις απλώς με μια λεπτή χτένα. Αν βάλεις βούρτσα από μέσα, θα αποκτήσουν μια μπομπέ φουσκωτή όψη, που εμένα δεν μου αρέσει.
- Τα μαλλιά είναι πάντα πιο ωραία την επόμενη μέρα του λουσίματος. Στο κούρεμα με αφέλειες αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο. Επομένως, όταν είναι φρεσκολουσμένα (και κάπως πιο έξαλλα και φριζέ από ό,τι θα ήθελες), πάρε ένα προϊόν styling που λίγο θα τα “βρομίσει”. Κερί, πομάδα, κάτι βαρύ. Βάλε ελάχιστο (αλλιώς θα λαδώσουν) στην άκρη του χεριού σου και τρίψε τα χέρια σου καλά μεταξύ τους, σχεδόν να εξαφανιστεί το προϊόν. Και απλώς χάιδεψε (ίσα να ακουμπήσεις) απαλά τις αφέλειες και τα γύρω από αυτές μαλλιά σου. Εξίσου καλή δουλειά κάνουν και αυτά τα σπρέι φιξαρίσματος που μοιάζουν με πούδρα και κάνουν ματ τα μαλλιά.
- Για να ολοκληρώσω. Λέω ξεκάθαρα ναι στις αφέλειες. Ρώτα έναν καλό κομμωτή ποιο στιλ σου ταιριάζει (υπάρχουν πάρα πολλές, από τις γεωμετρικές ευθείες, μέχρι τις γαλλικές, μέχρι τις φράντζες και πάει λέγοντας). Δοκίμασέ τις. Δώσε τους χρόνο να τις συνηθίσεις. Βρες τον τρόπο που βολεύει εσένα να τις χειριστείς. Και κοίτα να χαρείς το ανεξήγητο sexy coolness που σου δίνουν από μόνες τους.
