#TBT: Η έκθεση που διοργάνωση η Benetton δεν αγαπήθηκε μόνο από τις fashionistas

Βλέπω – αλλά επίσης ακούω γι’ αυτά – χρώματα παντού. Σε όλο τον κόσμο μιλάμε για το μέλλον των καφέ σωμάτων, των μαύρων ζωών. Καταγγέλλουμε τη λευκή υπεροχή, ενώ το πράσινο είναι μια εύθραυστη ουτοπία. Μπλε και κόκκινο καθόρισαν την τύχη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τον προηγούμενο χρόνο. Και δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι το 1980 ο ισραηλινός στρατός απαγόρευσε τα έργα τέχνης –ή οποιονδήποτε συνδυασμό τους– αποτελούμενο από τα τέσσερα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας: κόκκινο, πράσινο, μαύρο και άσπρο. Τα χρώματα –μιας σημαίας, ενός δέρματος, ενός χάρτη– έχουν πολλές εκφράσεις. Αποτελούν ένα δομικό στοιχείο της οπτικής εμπειρίας μας –τόσο μέσω φυσικών συσχετισμών όσο και του ψυχολογικού συμβολισμού– και όσο κατανοούμε τον κόσμο μέσα απ’τα μάτια μας, τα χρώματα, οι εικόνες και η οπτική επικοινωνία μπορούν να έχουν κοινωνικό αντίκτυπο. I_SEE_COLORS_EVERYWHERE_Triennale_Milano_2017_11Στο βιβλίο του Ways of Seeing, ο Βρετανός συγγραφέας Τζον Μπέργκερ εξηγεί: «Για πρώτη φορά, οι εικόνες της τέχνης έχουν γίνει εφήμερες, πανταχού παρούσες, ανεπιθύμητες, διαθέσιμες, άχρηστες, ελεύθερες. Μας περιβάλλουν με τον ίδιο τρόπο που μας περιβάλλει η γλώσσα […] Εάν η νέα γλώσσα των εικόνων χρησιμοποιούταν διαφορετικά, θα μπορούσε μέσω της χρήσης της, να προσφέρει μια νέα δύναμη, μέσα στην οποία θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε τις εμπειρίες μας σε τομείς όπου οι λέξεις είναι ανεπαρκείς. (Πρώτα κοιτώ και μετά μιλώ.)” I_SEE_COLORS_EVERYWHERE_Triennale_Milano_2017_17 Όπως το θέτει ο Berger, αυτή η “δημοκρατική δυναμική της εικόνας” (και του χρώματος, ας μου επιτραπεί να προσθέσω) δεν χάθηκε με τη Benetton. Η εταιρεία μεταμόρφωσε τη διαφήμιση και την παραγωγή εικόνων. Και το πέτυχε με το λογότυπο United Colors, το οποίο αναφέρεται τόσο στα μονόχρωμα πουλόβερ, που αποτελούν τη σφραγίδα της εταιρείας, αλλά και στο πολυφυλετικό μήνυμα των διαφημίσεών της· το πέτυχε με μια σειρά από διαφημιστικές εκστρατείες που προκαλούν σκέψη, αλλά και με το COLORS, ένα περιοδικό που στους συντακτικούς και δημιουργικούς κύκλους εξακολουθεί να θεωρείται ένα είδος Tumblr ante litteram. Η ριζοσπαστικότητα της Benetton δεν χαρακτηρίζει αποκλειστικά την οπτική επικοινωνία της· κι όπως ο ίδιος ο Oliviero Toscani το θέτει: “Δεν υπάρχει συγκλονιστική φωτογραφία.” Αντιθέτως, η συνάφεια του οράματος βρίσκεται σε μια μετατόπιση: χρησιμοποιούνται τα μέσα ενημέρωσης που ασχολούνται με τη μόδα προκειμένου να διεισδύσουν στο κορεσμένο οπτικό τοπίο και να διαχύσουν το όραμα των πιο πρωτοποριακών κατασκευαστών εικόνας και των δημιουργικών μυαλών. I_SEE_COLORS_EVERYWHERE_Triennale_Milano_2017_16 Η αντίληψη της Benetton για τη δημιουργικότητα πήρε σάρκα και οστά στη Fabrica, το ερευνητικό κέντρο του Ομίλου που διοργάνωσε και επιμελήθηκε την έκθεση I See Colors Everywhere. Κοιτάζοντας πίσω για περισσότερα από πενήντα χρόνια πρωτοποριακής δημιουργικότητας, και ανοίγοντας ταυτόχρονα έναν δρόμο για το μέλλον, η Fabrica έθεσε έναν προβληματισμό σχετικά με την βασική ιδέα του χρώματος. Μέσα από μακροχρόνιες συνεργασίες διεθνώς αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, σχεδιαστών και μουσικών, η έκθεση δίνει μια γενική εικόνα της τεράστιας κληρονομιάς που διαδόθηκε από την Benetton με την πάροδο των χρόνων, ενισχύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ της μόδας, της δημιουργικότητας και της κοινωνίας και θέτοντας τον προβληματισμό σχετικά με την ισχύ των χρωμάτων σε άλλο επίπεδο. I_SEE_COLORS_EVERYWHERE_Triennale_Milano_2017_5 Για να πάρετε μία γεύση από το τι συνέβη στην έκθεση δείτε το video: ]]>

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα