Denim Revolution: Tο τζιν είναι η απόλυτη τάση της μόδας και ξέρουμε ακριβώς το γιατί
Credit: Moschino

Μια αναδρομή στην ιστορία του πιο εμβληματικού υφάσματος, που ακόμα και σήμερα γράφει χιλιόμετρα στην ποπ κουλτούρα.

Για κάποιον λόγο θεωρούμε ότι το τζιν, ή αλλιώς denim, ύφασμα προέρχεται από τις ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Μιας ιστορίας που ξεκινά από την Ευρώπη και συγκεκριμένα κάπου ανάμεσα σε Ιταλία και Γαλλία. Λέγεται ότι το εν λόγω βαμβακερό ύφασμα προέρχεται από τη Γένοβα, όπου πριν από 400 χρόνια τα πανιά των πλοίων αλλά και τα παντελόνια των ναυτών φτιάχνονταν από το συγκεκριμένο ύφασμα. Ήταν πολύ ανθεκτικό και φθηνό, ενώ σε δεύτερη φάση βαφόταν με βαφή indigo για να έχει αυτό το χαρακτηριστικό μπλε που ξέρουμε και σήμερα.

Το όνομά του προέκυψε από το γαλλικό «bleu de Gênes» (το μπλε της Γένοβας) που η αργκό των Ιταλών που το μετέφεραν το μετέτρεψε σε «blue jeans». Υφαντές από τη Νιμ της Γαλλίας προσπάθησαν να το αντιγράψουν, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το ύφασμα serge de Nîmes που δημιουργήθηκε ήταν πιο μαλακό και σκούρο. Ακριβώς όπως το denim που ξέρουμε σήμερα, το οποίο σαν όρος προέκυψε από το «de Nîmes».

Αργότερα έγινε εισαγωγή διά θαλάσσης σε χώρες όπως η Αγγλία και η Αμερική. Όταν στα μέσα του 19ου αιώνα όταν οι άνθρωποι στα ανθρακωρυχεία αλλά και σε άλλες σκληρές εργασίες φορούσαν ρούχα από το ανθεκτικό ύφασμα. Όταν άρχισε να χρησιμοποιείται σε ειδικής κατασκευής παντελόνια, οι δημιουργοί του –και δημιουργοί του γνωστού μέχρι σήμερα brand Levi’s– κατοχύρωσαν την ιδέα τους με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις ΗΠΑ ως Jacob W. Davis and Levi Strauss and Company. Το δίπλωμα έληξε το 1880 και έκτοτε εμβληματικές μάρκες που εξακολουθούν να είναι αναγνωρίσιμες σήμερα –όπως η Blue Bell, αλλιώς γνωστή ως Wrangler, το 1904, και η Lee Mercantile ή Lee Jeans, το 1911– μπήκαν στην αγορά με τα δικά τους τζιν. Επειδή ήταν τόσο ανθεκτικό και φθηνό σαν ρούχο, το προτιμούσαν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης, αλλά φορέθηκε κατά κόρον και από τους αγελαδάρηδες. Αυτό που αποκαλούμε Canadian tuxedo, το «κοστούμι» δηλαδή των καουμπόηδων, που φορούσαν τζιν τζάκετ με τζιν παντελόνι, έγινε ευρέως γνωστό και trendy από τους ηθοποιούς John Wayne, Gary Cooper και Clint Eastwood που πρωταγωνιστούσαν στα αμερικανικά γουέστερν. Από τότε μέχρι σήμερα τα τζιν έχουν αλλάξει ξανά και ξανά.

Ο Keith Andes και η Marilyn Monroe στην ταινία ‘Clash By Night’, 1952. (Photo by RKO Radio Pictures/Getty Images)

Πριν από το δικό μας western chic, οι γυναίκες δεν φορούσαν ιδιαίτερα τζιν. Η Marilyn Monroe το έκανε στα ’50s και ήταν αρκετά επαναστατικό. Το 1952 στην ταινία Clash by Night εμφανίστηκε με τζιν με γυρισμένα ρεβέρ, τύπου ψαράδικο. Εκεί ήταν που μέσα από τη μεγάλη οθόνη έδωσε την ιδέα στις γυναίκες να δοκιμάσουν κι εκείνες ένα τζιν παντελόνι. Λίγο αργότερα, το 1958, στο περιοδικό Life ξεχώρισε μια διαφήμιση των American Airlines που έδειχνε γυναίκες αεροσυνοδούς να έχουν ξαπλώσει δίπλα σε μια πισίνα και να ατενίζουν τον ουρανό φορώντας ολόσωμα τζιν μαγιό. Ακολούθησε η Brigitte Bardot στα ’60s, φορώντας skinny jeans στην καθημερινότητά της, όπως και η Audrey Hepburn.

Οι ειρηνιστές και οι χίπις έκαναν το τζιν παντελόνι εμβληματικό στοιχείο του στιλ τους. Ήταν ο τρόπος τους να δείξουν ότι είναι κοντά στην εργατική τάξη.

Οι φεμινιστές και οι φεμινίστριες επίσης χρησιμοποίησαν το τζιν παντελόνι σαν gender equality όπλο. Εκεί είδαμε τις πρώτες καμπάνες και τα πρώτα patchwork και κοσμήματα πάνω στα τζιν. Τα διαχρονικά indigo παντελόνια ζωγραφίστηκαν με λουλούδια και άλλα flower power στοιχεία και έγιναν το μέσο για να εκφράσουν τα θετικά τους συναισθήματα οι νέοι της εποχής. Το 1976 ο Calvin Klein ήταν ο πρώτος σχεδιαστής που έφερε τα τζιν στις πασαρέλες! Από εκεί κι έπειτα το τζιν έγινε πιο δημοφιλές από ποτέ. Και είναι λογικό, αφού έκανε τον κύκλο του – από τον δρόμο στις πασαρέλες και από τις πασαρέλες στον δρόμο.

Στα ’80s μάλιστα είδαμε και την 15χρονη τότε Brooke Shields να πρωταγωνιστεί στην καμπάνια Calvin Klein Jeans με μότο κάτι που έχει μείνει στην ιστορία: «Θέλετε να μάθετε τι μπαίνει ανάμεσα σε εμένα και τα Calvins μου; Τίποτα» – από τη μια εννοώντας ότι δεν φορά εσώρουχο και από την άλλη υπογραμμίζοντας πόσο απαραίτητο της είναι αυτό το ζευγάρι τζιν. Κι αν μπορούμε να πούμε κάτι για εκείνη την εποχή σε σχέση με τα τζιν, είναι πως ήταν πιο σέξι από ποτέ. Αγκάλιαζαν τη σιλουέτα, τα τζιν σορτς έγινε must-have, ενώ τότε είδαμε για πρώτη φορά και τα ξεβαμμένα ή acid-washed τζιν.

Στα ’90s τα τζιν συνδέθηκαν με την grunge μουσική που μεσουρανούσε κι έτσι έγιναν φαρδιά, χαλαρά, σε ίσια γραμμή και πολλές φορές σκισμένα, ενώ οίκοι μόδας όπως οι Versace, Dolce&Gabbana και Dior μπήκαν επίσης στην denim αγορά. Μετά την εμφάνισή τους έκαναν τα mom jeans (που πριν από λίγα χρόνια επανήλθαν στη μόδα), τα οποία φορούσαν συχνά η Jennifer Aniston με την Courtney Cox στη σειρά Friends.

Ο Matthew Perry, η Jennifer Aniston, η Courteney Cox, ο Matt Le Blanc, η Lisa Kudrow και ο David Schwimmer το 1999 φορώντας τζιν στη φωτογράφιση για την τελευταία σεζόν της σειράς “Friends.” (Photo By Getty Images)

Μέχρι εκείνο το σημείο τα τζιν είχαν ψηλό καβάλο. Το 2000, λίγο πριν ο κόσμος «καταστραφεί» και γίνει ακόμα ένα big bang, ο καβάλος κατεβαίνει απειλητικά και δημιουργείται αυτό που σήμερα αποκαλούμε χαμηλοκάβαλο ή low-rise. Αντιδιαμετρικά αντίθετα με τη δεκαετία του ’90, στην αρχή των ’00s τα τζιν έγιναν πιο στενά από ποτέ. Φωτογραφίες των Destiny’s Child, της Britney Spears και της Christina Aguilera από εκείνη την εποχή θα σας μεταφέρουν ακριβώς την αίσθηση. Παράλληλα, βέβαια, τα flare και bootcut τζιν ήταν επίσης τάση, ενώ τα ρετρό Capri κυριαρχούσαν από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000. Ήταν εκεί που ο καβάλος άρχισε να ψηλώνει και δημιουργήθηκαν τα τζιν με κανονική μέση ή mid-rise jeans. Το ενδιαφέρον για το premium denim εκτινάχθηκε στα ύψη και brands όπως το 7 for all Mankind, το Citizens of Humanity και το Hudson Jeans έγιναν ξαφνικά δημοφιλή.

Γύρω στο 2010, η indie μουσική σκηνή και τα μουσικά φεστιβάλ (όπως το Coachella) άρχισαν να τραβούν την προσοχή περισσότερο από ποτέ. Αυτή η αλλαγή στην ποπ κουλτούρα έδωσε χώρο στο festival dressing. Οι τάσεις στα τζιν τότε εμπνέονταν μεν από το vintage (τζιν φόρμες, ολόσωμες φόρμες και ρόμπες), ωστόσο γεννιέται και μια νέα τάση, τα skinny jeans – κολλητά πάνω στο σώμα όσο ποτέ άλλοτε.

Οι νέες τεχνολογίες βοήθησαν γιατί μπόρεσε πια να ενωθεί (οικονομικά και εύκολα, μια και το πρώτο ελαστικό τζιν παντελόνι δημιουργήθηκε το 1978) το σκληρό βαμβάκι με την ελαστάνη και να προκύψει μια μορφή ελαστικού τζιν. Αυτό, όπως είναι λογικό, έφερε με τη σειρά του μια σειρά από αλλαγές. Είδαμε τα επόμενα χρόνια το τζιν να παίρνει διάφορες φόρμες, να γίνεται ό,τι ρούχο μπορεί κανείς να φανταστεί, αλλά και αντικείμενο.

Σήμερα, γνωρίζουμε καλά ότι χρειάζονται πολλά λίτρα νερού και κατασπατάληση ενέργειας για να δημιουργηθεί ένα μόνο τζιν παντελόνι, κι έτσι πλέον φτιάχνονται από οικολογικά υλικά –ανακυκλωμένο ή οργανικό βαμβάκι– και βάφονται με οικολογικές μπογιές. Όλα τα στιλ είναι επίκαιρα, χαμηλοκάβαλα, ψηλοκάβαλα, στενά ή φαρδιά, full length ή petite. Αυτό που δείχνει να μετράει είναι το ίδιο το ύφασμα και όχι το στιλ του. Γι’ αυτό και το τζιν έχει κατακλύσει τα πάντα. Το βλέπουμε σε ολόσωμες φόρμες, πουκάμισα, τζάκετ, φούστες, παντελόνια, skorts και πολλά ακόμα. Το άλλοτε ταπεινό, οικονομικό και ανθεκτικό τζιν (ευτυχώς διατηρεί και τις τρεις του αυτές ποιότητες) είναι πιο δημοφιλές από ποτέ. Υπάρχουν μάλιστα σχεδιαστές, όπως η Ksenia Schnaider, που εξειδικεύονται σε αυτό, και μη σας κάνει εντύπωση… Το κόκκινο χαλί έχει γεμίσει με διάσημες προσωπικότητες που επιλέγουν το denim για τις πιο high fashion εμφανίσεις τους.

Το θέμα φιλοξενήθηκε αρχικά στο περιοδικό InStyle, στο τεύχος 108 Σεπτέμβριος 2023, με εξώφυλλο την Καίτη Γαρμπή.

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα