Πάρα πολύ μας αρέσει που ο οινοκριτικός των «New York Times», Eric Asimov, δεν χάνει ευκαιρία να μιλήσει για το ελληνικό κρασί κάθε φορά που γράφει με σκοπό την παρακίνηση των Αμερικανών να διευρύνουν τους γνωστικούς και γευστικούς τους ορίζοντες.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα, το άρθρο του με τίτλο «10 ποικιλίες που αξίζει να γνωρίσετε καλύτερα», αναφερόμενος σε «ποικιλίες που έχουν αδίκως αγνοηθεί ή είναι λίγο γνωστές εκτός του τόπου καταγωγής του, ενώ μας δίνουν ευχάριστα κρασιά».

Σε αυτό καταπιάνεται με τη Μανδηλαριά, σχολιάζοντας ότι συχνά υποτιμάται και εντός της Ελλάδος ως μια ποικιλία «όλο τανίνες και σκούρο χρώμα, χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα». Τονίζει, όμως, ότι με την κατάλληλη οινοποίηση, η Μανδηλαριά μπορεί να δώσει ένα συναρπαστικό απαλό κόκκινο ή σκούρο ροζέ κρασί, γήινο και ελαφρώς φρουτώδες, σαν το «Great Mother» του οινοποιείου Στυλιανού που δοκίμασε ο ίδιος.

Δεν αμελεί, δε, να σχολιάσει πως υπάρχουν κι άλλες, όχι ευρέως διαδεδομένες εκτός Ελλάδος, ποικιλίες κόκκινου κρασιού που αξίζουν προσοχής, όπως η Λημνιώνα, το Μαυροτράγανο και η Μαυροδάφνη.