Το φυσικό του περιβάλλον, το μέρος που ζει, του το καταστρέψαμε. Όχι αυτού του συγκεκριμένου ουρακοτάγκου, αλλά του είδους του συνολικά. Τα τροπικά δάση είναι τα μέρη όπου ζούσε και κρυβόταν από τους εχθρούς και δημιουργούσε κοινότητες. Όταν όμως οι άνθρωποι τα αποψίλωσαν, ιδίως στην Ινδονησία, για να φτιάξουν καλλιέργειες με φοινικόδεντρα για να παίρνουν το φοινικέλαιο, τότε ο ουρακοτάγκος βρέθηκε άστεγος και υπό τεράστια απειλή.
Αυτά τα ζώα θέλουν περίπου 20-30 χρόνια για να προσαρμοστούν σε ένα νέο περιβάλλον, οπότε κατανοεί κανείς ότι για να μπορέσει να ανθίσει ξανά μια περιοχή σε ουρακοτάγκους, θα έχουν αλλάξει τόσα πολλά που μπορεί να μην υπάρχει πια χρόνος επιστροφής.
