Οι περισσότεροι έμαθαν το I Will Always Love You από τη μοναδική ερμηνεία της Whitney Houston για το soundtrack της ταινίας Ο Σωματοφύλακας, στην οποία πρωταγωνίστησε η ντίβα της pop με τον Kevin Costner.
Ήταν το 1992 όταν μαγευτήκαμε από το τραγούδι που είναι ύμνος για τον σπαρακτικό χωρισμό και το τέλος ενός μεγάλου έρωτα. Γιατί στην ουσία το τραγούδι δεν είναι δήλωση αιώνιας αγάπης, όπως πολλοί θεωρούσαν σπεύδοντας να το αφιερώσουν στον αγαπημένο τους.
Το I Will Always Love You είναι ένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια της Dolly Parton με μια ιστορία 50 χρόνων, που έγινε ευρέως γνωστό το 1992 από την απόλυτη φωνή της Whitney Houston, η οποία το ανέδειξε σε κλασικό.
Ένα απόγευμα του 1973, η Dolly Parton, σε μια έκλαμψη έμπνευσης έγραψε δύο κλασικά τραγούδια της. Πρώτα το Jolene – μια επιτυχία που καθόρισε την καριέρα της, συνώνυμο της Parton και μόνο. Και στη συνέχεια, το I Will Always Love You, που παρ’ όλο που συμπλήρωσε πενήντα χρόνια “ζωής”, παραμένει ένα από τα λιγότερο γνωστά τραγούδια της.
Μια απάντηση στην ανάρτηση της Parton στο Instagram για τον εορτασμό της επετείου του “τραγουδιού της” στις 11 Μαρτίου κατέστησε ξεκάθαρη τη σύγχυση του κοινού: “Θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως ελπίζω να έχει και στη δική σας“, έγραψε η Parton με έναν ακόλουθο να σχολιάζει: “Ποτέ δεν κατάλαβα ότι ήταν το τραγούδι σου”.
Έπειτα από πέντε δεκαετίες μουσικής ζωής μαθαίνουμε το περιπετειώδες παρελθόν του I Will Always Love You, όπως την αποτυχημένη προσπάθεια του Elvis Presley να το τραγουδήσει έως και εκπληκτικό τρόπο με τον οποίο η Parton ξόδεψε τα πνευματικά της δικαιώματα.
Έχοντας μετακομίσει στο Νάσβιλ από το ανατολικό Τενεσί μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο το 1964, η Dolly Parton είχε μικρή επιτυχία ως τραγουδοποιός πριν τραβήξει την προσοχή του τραγουδιστή Bill Phillips, ο οποίος έκανε ντουέτο στο τραγούδι της Put it Off Until Tomorrow, όπως γράφει το BBC στο ειδικό του αφιέρωμα.
Ο σταρ της country μουσικής, Porter Wagoner, προσκάλεσε τότε την Parton να γίνει το “κορίτσι τραγουδίστρια” στο τηλεοπτικό του show με την Dolly να υπογράφει στην εταιρεία του και να έχει τη μεγάλη ευκαιρία που επιθυμούσε. Το πρώτο single της Parton σε αυτήν την εταιρεία, μια διασκευή του The Last Thing on My Mind του Tom Paxton, ήταν ένα ντουέτο με τον Wagoner. Όταν μπήκε στο top 10 της country το 1968, αποτέλεσε την απαρχή μιας εκπληκτικής μουσικής συνεργασίας.
Αλλά το 1973, η Parton ήθελε να κατακτήσει ως σόλο καλλιτέχνιδα τη σκηνή και τις τηλεοπτικές οθόνες. «Είχα έρθει στο Νάσβιλ για να γίνω το δικό μου αστέρι», είπε στον DJ Howard Stern το 2023.
«Πραγματικά ένιωσα ότι έπρεπε να προχωρήσω. Δεν ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ως τραγουδίστρια. Ήξερα το πεπρωμένο μου. Ήξερα ότι έπρεπε να συνεχίσω να κάνω αυτό που ένιωθα… έλξη να κάνω».
Το να πάρει την απόφασή της ήταν ένα πράγμα, το να ανακοινώσει τα νέα στον Wagoner ένα άλλο.
Ανακαλώντας την αγωνία των συγκρουόμενων συναισθημάτων, είπε: «Πώς θα τον κάνω να καταλάβει πόσο πολύ εκτιμώ τα πάντα, αλλά ότι πρέπει να φύγω; Σκέφτηκα, λοιπόν, τι κάνεις καλύτερα; Γράφεις τραγούδια. Έτσι κάθισα κάτω και έγραψα αυτό το τραγούδι».
Και έτσι γεννήθηκε το I Will Always Love You της Parton – μια ωδή ειλικρινούς ευχαριστίας διανθισμένη με ατσάλινη θέληση. Το επόμενο πρωί, μπήκε στο γραφείο του Wagoner και του είπε να καθίσει. «Τραγούδησα το τραγούδι μόνη μου στο γραφείο του – μόνο εγώ και η κιθάρα μου», είπε στον Stern. Δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του ενώ καθόταν πίσω από το γραφείο. «Αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι που έχεις γράψει ποτέ», της είπε. «Μπορείς να φύγεις αν μπορέσω να κάνω εγώ την παραγωγή του τραγουδιού».
Η Parton ηχογράφησε το τραγούδι στις 12 Ιουνίου 1973 στο θρυλικό RCA Studio B του Νάσβιλ, ενώ κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου 1974, ως το δεύτερο single από το σόλο στούντιο άλμπουμ της Parton, Jolene (1974). Το τραγούδι αποτέλεσε εμπορική επιτυχία για την Parton, φτάνοντας δύο φορές στην κορυφή του αμερικανικού Billboard Hot Country Songs chart: για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1974 και ξανά τον Οκτώβριο του 1982, με μια επανεκτέλεση για το soundtrack του The Best Little Whorehouse in Texas.
Ο Marc Lee, ο οποίος έγραψε για το τραγούδι στη στήλη Life of a Song των Financial Times, δήλωσε στο BBC ότι παραμένει ως «ένα εξαιρετικά συγκλονιστικό μείγμα μεταξένιας ευθραυστότητας και καυτής έντασης».
Και πρόσθεσε: «Είναι αξιοσημείωτο επειδή αναγγέλλει το οδυνηρό τέλος μιας σχέσης την ίδια στιγμή που δηλώνει ότι εδώ υπάρχει ένας συναισθηματικός δεσμός που θα διαρκέσει για πάντα».
To «όχι» στον Elvis
Έναν χρόνο μετά, και τα δύο τραγούδια της Parton από εκείνη την πλούσια συνθετική περίοδο είχαν γίνει Νο 1 στα country singles στις ΗΠΑ, και είχε αρχίσει να κερδίζει το mainstream pop κοινό.
Τότε τηλεφώνησε ο Elvis αφού είχε ακούσει το I Will Always Love You και ήθελε να ηχογραφήσει μια διασκευή. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ενθουσιασμένη είμαι γι’ αυτό», του είπε. «Αυτό είναι το σπουδαιότερο πράγμα που μου έχει συμβεί ποτέ ως τραγουδοποιός».
Αλλά το βράδυ πριν από την ηχογράφηση, ο διαβόητα σκληρός μάνατζερ του Elvis, ο συνταγματάρχης Tom Parker, τηλεφώνησε στην Parton και της είπε ότι ο Presley δεν θα ηχογραφούσε το τραγούδι εκτός κι αν κατείχε τα μισά από τα συνθετικά δικαιώματα.
Επιδεικνύοντας την ίδια σκληρή επιχειρηματική δεινότητα που την έκανε να απομακρυνθεί από τον Wagoner για να βρει σόλο επιτυχία, η Parton αναγκάστηκε να πει όχι. «Είπα: Δεν μπορώ να το κάνω αυτό», δήλωσε στο Stern. «Φυσικά έκλαιγα όλη νύχτα γι’ αυτό».
Παρ’ όλο που η Parton, όπως είναι λογικό, βασανίστηκε από αμφιβολίες για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν είχε τραγουδήσει ο Presley το τραγούδι της, το ένστικτό της να παραμείνει σταθερή απέδωσε καρπούς.
Ο Σωματοφύλακας και η διασκευή της Houston
Το 1975, λίγο αφού η Parton κυκλοφόρησε αρχικά το I Will Always Love You, ο Lawrence Kasdan έγραψε το σενάριο για τον Σωματοφύλακα. Χρειάστηκε να περάσουν 17 χρόνια ώσπου ο Kevin Costner να συνεργαστεί με τη Whitney Houston ώστε να μεταφέρουν την ιστορία στη μεγάλη οθόνη το 1992, με το I Will Always Love You στο soundtrack. Η ίδια η Parton είχε προσπαθήσει, ερμηνεύοντας το τραγούδι στην οθόνη μαζί με τον Burt Reynolds στην ταινία The Best Little Whorehouse in Texas του 1982. Η επανηχογραφημένη κινηματογραφική διασκευή βρέθηκε και πάλι στην κορυφή του country chart του Billboard, κάτι που έγινε για πρώτη φορά εκείνη την εποχή, αλλά δεν κατάφερε να μπει στο κύριο top 40.
Ήταν ο Costner, σύμφωνα με τη στήλη The Number Ones του Stereogum, που πρότεινε στη Houston να τραγουδήσει ένα country τραγούδι.
Επικράτησε σκεπτικισμός, αλλά έγινε μια κασέτα με πιθανά τραγούδια, μεταξύ των οποίων και η διασκευή της Linda Ronstadt το 1975 στην μπαλάντα της Parton. Ο παραγωγός David Foster την επεξεργάστηκε σε μια μελαγχολική κλιμακούμενη κορύφωση, που άφησε τη φωνή της Houston να ξεσπάσει.
Η Whitney Houston δήλωσε στο περιοδικό Rolling Stone ότι πίστευε ότι η Parton ήταν «μια φοβερή τραγουδοποιός και μια φοβερή τραγουδίστρια», προσθέτοντας ότι «ανησυχούσε» για το πώς θα αισθανόταν για τη διασκευή της.
Πρόσθεσε ότι σήμαινε πάρα πολλά όταν η Parton είπε ότι ήταν «συγκλονισμένη» από την εκδοχή της. «Η ηχογράφηση της Parton έχει μια διακριτική καθαρότητα και αυθεντικότητα που είναι ακαταμάχητη. Η εκδοχή της Houston είναι παρόμοια συγκινητική, αλλά αποδίδεται σε μια πολύ διαφορετική κλίμακα», είπε ο Lee στο BBC. Το a capella ξεκίνημά της, που συμπεριλήφθηκε και πάλι ύστερα από πρόταση του Costner για να ταιριάζει καλύτερα με την ταινία, χτίζεται από τον τελευταίο στίχο και τη νότα της Houston που σπάει τα πνευμόνια.
«Μετατρέπει αυτό που η Dolly περιέγραψε ως ένα απλό τραγούδι για τα πάντα και το τίποτα σε μια μνημειώδη μπαλάντα δύναμης που συγκεντρώνει όλη την ενέργεια ενός αεροπλάνου που απογειώνεται», λέει ο Lee.
Η Parton αισθάνθηκε ομοίως τη θύελλα, λέγοντας στο Stern ότι άκουσε απροσδόκητα τη διασκευή όταν οδηγούσε στο σπίτι με την Cadillac της και συγκλονίστηκε τόσο πολύ που έπρεπε να σταματήσει γιατί «παραλίγο να καταστρέψει» το αυτοκίνητο.
«Ήμουν σαν σκύλος που ακούει ένα σφύριγμα… Χτυπούσε κάποιο κουδούνι… Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ήταν έτοιμη να μπει στο ρεφρέν… Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι το θλιβερό country τραγούδι μου θα μπορούσε να γίνει έτσι. Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπειρίες που είχα ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μου».
Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.
Η διασκευή της Houston έγινε τεράστια επιτυχία παγκοσμίως, αφού έμεινε 10 εβδομάδες στο Νο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ήταν το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς και 14 εβδομάδες στην κορυφή των αμερικανικών charts του Billboard. Αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένο που τελικά κέρδισε το ρεκόρ της χρονιάς στα βραβεία Grammy του 1994.
Με τις παγκόσμιες πωλήσεις να ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια, το τραγούδι φέρεται να απέφερε στην Parton περισσότερα από 10 εκατομμύρια δολάρια σε δικαιώματα από τη διασκευή της Houston μόνο τη δεκαετία του 1990.
Όσο για τον Presley, η Parton λέει ότι από τότε έχει βγάλει αρκετά χρήματα για να μπορέσει να αγοράσει το διάσημο ακίνητό του Graceland στο Μέμφις πολλές φορές οπότε δεν μετάνιωσε που δεν του παραχώρησε το τραγούδι της για να το ερμηνεύσει.
