Υπάρχουν γυναίκες που βρίσκουν τον τρόπο να ακουστούν, ακόμη κι εκεί που όλα σιωπούν. Να δημιουργήσουν χρώμα εκεί που κυριαρχεί το γκρι και να χαρίσουν ελπίδα εκεί που όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει. Μια από αυτές είναι η Shamsia Hassani, η πρώτη γυναίκα street artist στο Αφγανιστάν, που μέσα από τα έργα της δίνει φωνή, πρόσωπο και όνειρο στις γυναίκες της πατρίδας της.
Η τέχνη της είναι γεμάτη σύμβολα, σιωπές και έντονα συναισθήματα. Δυναμικές γυναικείες φιγούρες με μάτια κλειστά, στόματα που δεν έχουν ζωγραφιστεί και όνειρα που αιωρούνται στους τοίχους της Καμπούλ και του κόσμου. Φέτος, η Hassani ταξιδεύει στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας την πρώτη της ατομική έκθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τίτλο “The Dreamer“, στη Dorothy Circus Gallery.
Γεννημένη το 1988 στο Ιράν από Αφγανούς πρόσφυγες, η Shamsia Hassani βίωσε από νωρίς τη σκληρότητα της προσφυγιάς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε κοινωνίες που τις θέλουν αόρατες. Όταν το 2005 επέστρεψε στην Καμπούλ, αποφάσισε να σπουδάσει και να διδάξει τέχνη στο Πανεπιστήμιο της πόλης, σπάζοντας πολλαπλά κοινωνικά στερεότυπα.
Η street art για εκείνη δεν ήταν απλώς μια μορφή τέχνης, αλλά ένας τρόπος επιβίωσης και αντίστασης. Οι τοίχοι της πόλης έγιναν ο καμβάς της. Γυναίκες που κρατούν μουσικά όργανα, φιγούρες που περπατούν ανάμεσα στα χαλάσματα, πρόσωπα που αν και σιωπηλά διεκδικούν χώρο και δικαίωμα στη ζωή.
Η έκθεση “The Dreamer” φιλοξενείται από την 1η έως τις 31 Μαΐου 2025 στο Λονδίνο και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας της. Μέσα από τα έργα της, η Hassani αφηγείται τις προσωπικές της εμπειρίες αλλά και τις ιστορίες των γυναικών του Αφγανιστάν, δίνοντας στον επισκέπτη την ευκαιρία να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους.
Η Dorothy Circus Gallery, γνωστή για την ιδιαίτερη αισθητική της και τις εκθέσεις με κοινωνικό και ανθρώπινο χαρακτήρα, φιλοξενεί τα έργα της Hassani στην αίθουσα του Λονδίνου, στη διεύθυνση 35 Connaught Street. Ένα εικαστικό ταξίδι που υπενθυμίζει πως η τέχνη μπορεί να γίνει γέφυρα ανάμεσα σε κόσμους, γλώσσες και καρδιές.
Η έκθεση αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια σειρά ζωγραφικών έργων. Είναι μια αφήγηση για τη γυναικεία αντοχή, τη δημιουργικότητα, τη δύναμη που αντέχει και επιμένει, ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Αξίζει να την ανακαλύψετε, ακόμη κι αν μόνο διαδικτυακά, γιατί μας υπενθυμίζει ότι το όνειρο δεν σβήνει, απλώς αλλάζει χρώμα και μορφή, μέχρι να βρει τον τρόπο να ακουστεί.
