Περίπου το 85% των υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων, τα οποία χάνουν τουλάχιστον το ένα δέκατο του σωματικού τους βάρους, το ανακτούν μέσα σε ένα χρόνο. Σύμφωνα με πληροφορίες από το NewScientist και το περιοδικό nature, μελέτες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος ερμηνεύει την απότομη πτώση του σωματικού λίπους ως επικίνδυνη και ανταποκρίνεται κάνοντας το σώμα να καίει λιγότερη ενέργεια. Πολύ πιθανό λοιπόν, για αυτό τον λόγο να είναι δύσκολο να κάνουμε ολιγοθερμιδικές δίαιτες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η Laura Catharina Hinte στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης στην Ελβετία και οι συνεργάτες της ανέλυσαν λιπώδη ιστό από 20 άτομα με παχυσαρκία πριν υποβληθούν σε βαριατρική επέμβαση, η οποία συρρικνώνει το στομάχι για να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται χορτάτοι νωρίτερα και πάλι δύο χρόνια αργότερα, όταν είχαν χάσει τουλάχιστον το ένα τέταρτο του αρχικού σωματικού τους βάρους. Εξέτασαν επίσης λιπώδη ιστό από 18 άτομα με υγιές βάρος.
Οι ερευνητές ανέλυσαν την αλληλουχία ενός τύπου γενετικού μορίου που ονομάζεται RNA , το οποίο κωδικοποιεί πρωτεΐνες στα λιπώδη κύτταρα. Διαπίστωσαν ότι τα άτομα με παχυσαρκία είχαν αυξημένα ή μειωμένα επίπεδα περισσότερων από 100 μορίων RNA σε σύγκριση με άτομα υγιούς βάρους και αυτές οι διαφορές παρέμειναν δύο χρόνια μετά την απώλεια βάρους.
Αυτές οι αλλαγές φαίνεται να εντείνουν τη φλεγμονή και να διαταράσσουν τον τρόπο με τον οποίο τα λιπώδη κύτταρα αποθηκεύουν και καίνε λίπος, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο μελλοντικής αύξησης βάρους, λέει το μέλος της ομάδας Ferdinand von Meyenn , επίσης στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης.
Για να διερευνήσουν εάν αυτές οι αλλαγές στο RNA θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση βάρους, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν αρχικά ότι παρόμοιες αλλαγές παρέμειναν μετά την απώλεια βάρους των παχύσαρκων ποντικών. Στη συνέχεια τάισαν αυτά τα ποντίκια και τα ποντίκια υγιούς βάρους με δίαιτα πλούσια σε λιπαρά για ένα μήνα. Ενώ τα προηγουμένως παχύσαρκα ποντίκια πήραν βάρος 14 γραμμάρια, κατά μέσο όρο, τα άλλα ποντίκια πήραν μόλις 5 γραμμάρια.
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι τα λιποκύτταρα από τα προηγουμένως παχύσαρκα ποντίκια καταλάμβαναν περισσότερο λίπος και ζάχαρη όταν αναπτύχθηκαν σε εργαστηριακό πιάτο από αυτά των άλλων ποντικών. Μαζί, τα αποτελέσματα δείχνουν πώς οι αλλαγές RNA που συνδέονται με την παχυσαρκία μπορεί να αυξήσουν τη μελλοντική αύξηση βάρους, λέει ο von Meyenn.
Τέλος, η ομάδα διαπίστωσε ότι οι μοριακές ετικέτες, ή τα επιγενετικά σημάδια, στο DNA στα λιποκύτταρα φαινόταν να οδηγούν τις αλλαγές RNA που συνδέονται με την παχυσαρκία. Αυτά αλλάζουν τα επίπεδα RNA αλλάζοντας τη δομή του DNA που τα κωδικοποιεί.
Αν και η μελέτη δεν αναζήτησε αυτές τις μοριακές ετικέτες στα άτομα που μελέτησαν ή δεν εξέτασε αν ξαναπήραν το βάρος που έχασαν, τα ευρήματα πιθανότατα μεταφράζονται από ποντίκια σε ανθρώπους, λέει η Henriette Kirchner στο Πανεπιστήμιο του Lübeck στη Γερμανία.
Αυτό βασίζεται σε ομοιότητες μεταξύ της φυσιολογίας αυτών των ειδών και του τρόπου με τον οποίο το περιβάλλον μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν τα γονίδιά τους, γνωστό ως επιγενετική , λέει. Τις επόμενες δεκαετίες, φάρμακα που στοχεύουν στην επιγενετική θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη θεραπεία της παχυσαρκίας, λέει ο Kirchner.
