Ήταν το 1922 όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Howard Carter άνοιγε τον ασύλητο τάφο του Τουταγχαμών και ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα. Η ιστορία όμως σύντομα πήρε σκοτεινή τροπή. Μέσα σε μήνες, αρκετά μέλη της αποστολής πέθαναν μυστηριωδώς, γεννώντας τον μύθο της «κατάρας των Φαραώ». Πίσω από τους ανεξήγητους θανάτους, οι φήμες έλεγαν ότι κρυβόταν μια υπερφυσική εκδίκηση για όσους τόλμησαν να ενοχλήσουν την αιώνια ησυχία του νεαρού βασιλιά.

Χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες έδωσαν μια πιο ρεαλιστική εξήγηση: στους κλειστούς, σκοτεινούς τάφους της Αιγύπτου ευνοούνταν η ανάπτυξη τοξικών μυκήτων, οι οποίοι μπορούσαν να προκαλέσουν θανατηφόρες μολύνσεις. Ένας από αυτούς ήταν ο Aspergillus flavus, γνωστός για την παραγωγή επικίνδυνων αφλατοξινών.

Κι εδώ έρχεται η σύγχρονη ανατροπή

Πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια αποκάλυψε ότι αυτός ο «καταραμένος» μύκητας κρύβει και μια άλλη, απρόσμενη ιδιότητα. Οι επιστήμονες απομόνωσαν από τον Aspergillus flavus μια ομάδα πεπτιδίων, τα asperigimycins, και δύο από αυτά έδειξαν εντυπωσιακή δράση ενάντια σε κύτταρα λευχαιμίας. Μάλιστα, μια τροποποιημένη μορφή τους είχε παρόμοια αποτελεσματικότητα με γνωστά αντικαρκινικά φάρμακα.

Ποιος θα το φανταζόταν; Ένας μύκητας που συνδέθηκε με θανάτους σε αρχαίους τάφους, σήμερα γίνεται αντικείμενο ελπίδας για ασθενείς που δίνουν μάχη με τη λευχαιμία.

Η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, όμως το εύρημα ανοίγει έναν νέο δρόμο στη φαρμακευτική αναζήτηση: αυτήν που στρέφει το βλέμμα της σε σκοτεινές, ανεξερεύνητες πηγές, από αρχαία βάθη μέχρι ξεχασμένα φυσικά μικρόκοσμοι.

Ίσως τελικά η φύση να κρύβει τις πιο δυνατές ιστορίες. Και οι «κατάρες» να γίνονται γιατρικά!