Με τις τελευταίες βροχές πολλοί από εσάς ίσως να το παρατηρήσατε ότι η άσφαλτος έμοιαζε λες και είχε απλωθεί πάνω της ένα λεπτό στρώμα σαπουνάδας. Ένα φαινόμενο που τραβάει το μάτι, αλλά κρύβει μια απλή και λίγο ύπουλη εξήγηση.

Όσο διάστημα ο καιρός είναι καλός και έχει καιρό να βρέξει, οι δρόμοι λειτουργούν σαν ένας τεράστιος «συλλέκτης». Συσσωρεύουν σκόνη, καυσαέρια, μικρά κομματάκια από τα ελαστικά και, κυρίως, λάδια και καύσιμα που ξεφεύγουν από τα αυτοκίνητα. Όλα αυτά μένουν εκεί, σαν να περιμένουν τη στιγμή που θα ξυπνήσουν.

Και τότε έρχεται η πρώτη βροχή. Οι σταγόνες πέφτουν πάνω στην άσφαλτο και ανακατεύουν το μείγμα. Η χημεία μπαίνει στο παιχνίδι: το νερό δεν «ταιριάζει» με τα λάδια και τα καύσιμα, κι έτσι εκείνα απλώνονται στην επιφάνεια σχηματίζοντας ένα λεπτό, γυαλιστερό φιλμ. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το ιριδίζον εφέ, με τα χρώματα του ουράνιου τόξου να καθρεφτίζονται στο έδαφος. Μια εικόνα όμορφη, σχεδόν μαγική, αλλά και αρκετά παραπλανητική.

Γιατί πίσω από την ομορφιά κρύβεται ο κίνδυνος. Αυτό το μείγμα νερού και λαδιού κάνει τον δρόμο πολύ πιο ολισθηρό απ’ όσο φαντάζεστε, ειδικά τις πρώτες ώρες της βροχής. Οι οδηγοί χρειάζονται περισσότερη προσοχή και οι πεζοί πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, αφού η άσφαλτος γίνεται ξαφνικά απρόβλεπτη.

Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα δείτε αυτά τα χρώματα να απλώνονται μπροστά σας μετά από μια μπόρα, θυμηθείτε: δεν είναι μαγικό ουράνιο τόξο, ούτε κάποιος έπλυνε το μπαλκόνι του και “έτρεξαν” οι σαπουνάδες στον δρόμο… είναι ένα «σήμα κινδύνου» ότι το οδόστρωμα κρύβει παγίδες. Χθες το είδαμε όλοι… εσείς ποιο χρώμα ξεχωρίσατε πρώτο;