Μια συνέντευξη στο Yes I do.
Σταματίνα, φανταζόσουν ποτέ τον εαυτό σου ως κοριτσάκι όπως είσαι σήμερα; Ονειρευόσουν πάντα μια όμορφη, μεγάλη οικογένεια πλημμυρισμένη από αγάπη και χαμόγελα;
Η αλήθεια είναι πως πάντα ήθελα να κάνω οικογένεια. Προέρχομαι από μία πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια, έχω δεχτεί τόσα χάδια και τόση τρυφερότητα από τη μητέρα μου, που πραγματικά ήθελα να το ζήσω αυτό και με τη δική μου οικογένεια. Πιστεύω πολύ στην προσφορά της μάνας… Τον μπαμπά μου τον έχασα σε μία πολύ τρυφερή ηλικία και ήταν και ένας από τους λόγους που ήθελα να κάνω από νωρίς οικογένεια. Για να νιώσω αυτή την ολοκληρωμένη θαλπωρή… Έτσι, στον Θέμη δεν έβλεπα μόνο τον άντρα που αγαπώ, αλλά και τον άνθρωπο με τον οποίο θα δημιουργήσω οικογένεια, τον πατέρα των παιδιών μου… Το ότι θα είχα βέβαια στα 35 μου τρία παιδιά δεν μπορούσα να το φανταστώ! Είναι αυτές οι όμορφες εκπλήξεις της ζωής!
Πώς είναι η πραγματικότητα στο σπίτι τώρα που φουσκώνει η κοιλίτσα σου;
Α! Πολύ ωραία! Οι κόρες μου περιμένουν τον αδερφό τους με πολύ μεγάλη χαρά! Ήδη μοιράζουν τις δουλειές που θα κάνουν! Η μία θέλει να τον κοιμίζει, η άλλη να τον ταΐζει, οπότε όπως καταλαβαίνεις θα έχω πολύ σημαντική βοήθεια! Εύχομαι μόνο ο Θεός να μας στείλει ένα ήσυχο μωράκι!
Αν έπρεπε να γράψεις μια ευχή, να την κλείσεις σε ένα κουτάκι και να τη διαβάσουν τα παιδάκια σου όταν μεγαλώσουν, ποια θα ήταν αυτή;
Αν έγραφα κάτι στον ενεστώτα, θα έγραφα ότι θέλω να είναι γερά και να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και χαρούμενα. Ξέρεις, η υγεία είναι ένα αγαθό που θεωρούμε αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Οι γονείς φορτώνουμε στα παιδιά εξαντλητικά προγράμματα και ευθύνες και ξεχνάμε τα βασικά. Την επικοινωνία, τα χάδια και τις αγκαλιές… Αν πάλι έγραφα κάτι σε μελλοντικό χρόνο, θα τους έλεγα πως «εύχομαι να κατάφερα να πραγματοποιήσω όλα αυτά που ονειρευόμουν ως μάνα για εσάς, έστω και στο μισό».
Πώς αντιμετωπίζεις μια δυσκολία στη δουλειά και πώς μια δυσκολία στο σπίτι;
Οι δυσκολίες είναι, δυστυχώς, πάντα μέσα στο πρόγραμμα… Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχω δουλέψει αρκετά με τον εαυτό μου και έχω μεγάλα αποθέματα ψυχραιμίας. Έχω καταφέρει να βρω τρόπους να διαχειρίζομαι με ψυχραιμία τις καταστάσεις και προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι από αυτές για να τους δίνω την κανονική τους διάσταση. Ξέρεις, συχνά πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό, ενώ αν κοιτάξουμε τα πράγματα από απόσταση χρόνου, ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αποστασιοποιηθούμε από το συναίσθημα για να τα διαχειριστούμε καλύτερα. Αυτό προσπαθώ να κάνω, τόσο στη δουλειά όσο και στην οικογένειά μου.
Δείχνεις να είσαι πάντα ευτυχισμένη, ήρεμη και αισιόδοξη. Ποιο είναι το μυστικό σου για να βλέπεις τη ζωή τόσο happy;
Ήρεμη δεν θα με χαρακτήριζα γιατί το πρόγραμμά μου είναι απίστευτα γεμάτο! Είμαι αγχώδης και αγχωτική γιατί έχω και ένα θέμα με τη συνέπεια! Όμως, θα σου πω ότι είμαι αισιόδοξη από επιλογή. Αυτό δεν σημαίνει πως ζω σε μια φούσκα, απλά επιλέγω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, ακόμα και στις δυσκολίες. Ναι, θα κλάψω και θα στεναχωρηθώ, όμως, θα προσπαθήσω να βρω πάντα την καλή πλευρά των γεγονότων. Τι εννοώ; Αν περάσει κάποιος δικός μας άνθρωπος μια δυσκολία, πάντα βρίσκουμε εκείνα τα λόγια που θα τον κάνουν να νιώσει καλύτερα. Αντίθετα με τον εαυτό μας είμαστε πάντα τόσο σκληροί. Οπότε αυτό προσπαθώ να κάνω σε εμένα. Να κάνω το pampering που θα έκανα σε έναν δικό μου άνθρωπο. Να μου πω αυτά ακριβώς τα λόγια… Είναι θέμα διαχείρισης! Σκέφτομαι, αν αυτό συνέβαινε στην αδερφή μου, τι θα της έλεγα; Αυτά ακριβώς προσπαθώ να πω και σε εμένα…
Υπάρχει κάτι που φοβάσαι πραγματικά;
Τον αστάθμητο παράγοντα. Την κακιά στιγμή, τις αρρώστιες και τον θάνατο. Ειδικά, από τότε που έγινα μανούλα τα φοβάμαι ακόμα περισσότερο. Δεν θα ξεχάσω ότι την πρώτη χρονιά που πήγε η μεγάλη μας κόρη στον παιδικό σταθμό και χτυπούσε το τηλέφωνο από το σχολείο της, σκεφτόμουν αμέσως ότι το παιδί μου έχει χτυπήσει και πρέπει να φύγω γρήγορα για κάποιο νοσοκομείο…
Ποια είναι η πιο χαριτωμένη στιγμή που θυμάσαι με την οικογένειά σου και ποια η πιο συγκινητική;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία γιατί θα αδικήσω όλες τις άλλες. Πλέον οι στιγμές στο σπίτι είναι πολύ συγκινητικές γιατί τα κορίτσια επικοινωνούν πολύ, διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και εκφράζονται με υπέροχα λόγια. Πολλές φορές με τον Θέμη μένουμε με το στόμα ανοιχτό, τόσο με όσα λένε μεταξύ τους όσο και με τα τρυφερά λόγια που λένε σε εμάς… Αν, λοιπόν, έπρεπε να επιλέξω την πιο συγκινητική στιγμή για τη χρονιά που πέρασε, θα ήταν η ανακοίνωση ότι περιμένουμε αγοράκι! Ήταν κάτι που το θέλαμε πολύ…
Κοιτάζοντας τα βίντεο και τις φωτογραφίες του γάμου σου με την κολλητή σου, που παντρεύεται σε λίγο καιρό, ποια συμβουλή θα της έδινες και τι θα της έλεγες να κάνει διαφορετικό;
Στο κομμάτι της διοργάνωσης του δικού μου γάμου δεν θα άλλαζα τίποτα. Αν, όμως, μιλούσα στην κολλητή μου που παντρεύεται και έπρεπε να της δώσω μία συμβουλή, αυτή θα ήταν να απολαύσει τη βραδιά ακόμα περισσότερο. Εγώ μέχρι τα μέσα της βραδιάς είχα τόσο άγχος για να πάνε όλα καλά, να προλάβουμε το φως για τις φωτογραφίες, να μη χαιρετήσουμε πολλή ώρα στα τραπέζια και βαρεθεί ο κόσμος και πολλά άλλα, που, φαντάσου, ότι τον μπουφέ του γάμου μας τον είδα στο βίντεο! Μόνο όταν ήρθε η ώρα του πρώτου χορού χαλάρωσα… Από εκεί και πέρα το απόλαυσα στο μέγιστο, όμως η ώρα ήταν ήδη 12 το βράδυ. Είχα χάσει δηλαδή ένα σημαντικό κομμάτι… Θυμάμαι ότι στις 5.30 το πρωί που άρχισε να ψιχαλίζει και ο κόσμος ξεκίνησε να φεύγει, είχα μια τρομερή απογοήτευση. Σκέφτηκα με παράπονο «γιατί όλο αυτό που περίμενα τόσο καιρό, τελείωσε τόσο γρήγορα»;. Οπότε θα της έλεγα να το απολαύσει στο 100%, χωρίς άγχη και σκέψεις! Να το ζήσει γιατί είναι η μέρα της!
Ποιο σημείο σε έναν γάμο είναι για εσένα το πιο συγκινητικό;
Κάποια λόγια του μυστηρίου είναι πραγματικά συγκινητικά. Άλλωστε, ο γάμος είναι ένα μυστήριο με πολύ κατανοητό κείμενο και έτσι μπορείς να αντιληφθείς και να συγκινηθείς με κάποια από τα λόγια του ιερέα. Στον γάμο μου ήμουν συγκινημένη από την αρχή ως το τέλος… Είμαι βέβαια και πολύ ευσυγκίνητη ως άνθρωπος, αλλά ακόμα θυμάμαι την εικόνα του Θέμη όταν βγήκα από το αυτοκίνητο και το συναίσθημα του πρώτου χορού…
Τελικά, όλες οι γυναίκες ονειρεύονται να γίνουν για μια ημέρα πριγκίπισσες του δικού τους παραμυθιού… Τι θυμάσαι από εσένα τη στιγμή που φόρεσες το νυφικό σου και κοιτάχτηκες στον καθρέφτη;
Αρχικά να σου πω ότι ήμουν πολύ εύκολη στο κομμάτι του νυφικού! Πήγα, είδα 3 νυφικά και μόλις το είδα, είπα αυτό είναι! Το διάλεξα από την πρώτη μέρα! Ήταν το δεύτερο ή τρίτο νυφικό που είδα! Ήμουν πολύ σίγουρη για την επιλογή μου… Τώρα, την ώρα που το φόρεσα στην προετοιμασία, επειδή έχω την τύχη λόγω της δουλειάς μου να βάφομαι και να περιποιούμαι κάθε μέρα, δεν αισθάνθηκα κάτι το τόσο ιδιαίτερο, καθώς βλέπω συχνά τον εαυτό μου περιποιημένο. Φυσικά, η συγκίνηση της στιγμής ήταν τεράστια…
Θες να μοιραστείς μαζί μας πώς έγινε η δική σου πρόταση γάμου;
Η πρόταση γάμου έγινε σε μια στιγμή που ήταν τελείως απρόσμενο! Ήταν μια καθημερινή όπου και οι δύο δουλεύαμε ως αργά και εγώ συγκεκριμένα είχα μια δύσκολη μέρα! Το βράδυ, λοιπόν, αποφασίσαμε να βγούμε για φαγητό και εκεί που κοίταζα το ρολόι μου γιατί ήταν ήδη 12, νύσταζα πολύ και είχα πολύ πρωινό ξύπνημα, ακούω τον Θέμη να παραγγέλνει μια σαμπάνια! «Παρήγγειλα σαμπάνια γιατί θέλω να σου μιλήσω» μου είπε… Όπως καταλαβαίνεις τελικά κοιμηθήκαμε 5 το πρωί!
Photos: Δανάη Ίσαρη
Styling: Σπύρος Σαββίνος
Hair & Make up: Ρούλα Μαρινοπούλου
Πηγή: Youweekly.gr
