Το υποκριτικό της ταλέντο ξεχώρισε από νωρίς, αφού αν και μόλις 31 ετών μετρά πάνω από δέκα χρόνια στον χώρο. Η Νεφέλη είναι μια νέα γυναίκα και ηθοποιός με πολύ ταλέντο, ισχυρή άποψη και ένα πανέμορφο και τόσο εκφραστικό πρόσωπο, που μαρτυρά όλα της τα συναισθήματα.
Αν και το βλέμμα της είναι μελαγχολικό, η ζωή της είναι όμορφη, γεμάτη επαγγελματικές επιτυχίες, συντροφικότητα και παιδικά χαμόγελα.
ΖΩΗ ΜΙΧΑ: Έχεις υποδυθεί το μοντέλο αρκετές φορές μέσα από καμπάνιες και φωτογραφίσεις. Ποια είναι στην πραγματικότητα η σχέση σου με τη μόδα; Ενημερώνεσαι σχετικά;
ΝΕΦΕΛΗ ΚΟΥΡΗ: Παρόλο που όντως έχω βρεθεί πολλές φορές σε ρόλο μοντέλου, η αλήθεια είναι ότι η μόδα δεν με αφορά ιδιαίτερα και δεν ενημερώνομαι για τις νέες τάσεις. Προτιμώ να επιλέγω τι θα φορέσω αυθόρμητα και με βάση το τι με κάνει να νιώθω άνετα. Κι αυτό ίσχυε από τα παιδικά μου χρόνια. Ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα ρούχα. Προσέχω περισσότερο το ντύσιμό μου όταν πρόκειται να κάνω μια πιο επίσημη εμφάνιση και όχι στην καθημερινότητά μου.
Ζ.Μ.: Με το Instagram ποια είναι η σχέση σου; Είναι περισσότερο τρόπος έκφρασης για εσένα ή εργαλείο δουλειάς;
Ν.Κ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φανατική των social media, και για την ακρίβεια θα προτιμούσα να μην έχω καν κινητό γιατί με αγχώνει. Άργησα αρκετά να πάρω smartphone και ο μόνος λόγος που το έχω είναι για τη δουλειά μου. Instagram, λοιπόν, έκανα καθαρά για επαγγελματικούς λόγους και ποστάρω μόνο ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά και συγκεκριμένα πρότζεκτ. Δεν θα δημοσιοποιήσω μια απλή φωτογραφία από την καθημερινότητά μου.
Ζ.Μ.: Ποιες είναι οι σκέψεις σου για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό: την προσπάθεια να εξαλειφθεί ο ρατσισμός αλλά και μια πανδημία που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σε όλα τα επίπεδα;
Ν.Κ.: Δυστυχώς, ο ρατσισμός υπάρχει παντού γύρω μας. Ακόμα και μέσα στην οικογένεια, ανάμεσα στα δύο φύλα, στους εργασιακούς χώρους, και είναι πραγματικά πολύ στενάχωρο. Δεν ξέρω αν μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως και βλέπουμε ότι χύνεται πολύ αίμα για να μπορέσει κάπως να αντιμετωπιστεί. Η πανδημία, αντίθετα, είναι κάτι πολύ καινούριο για όλους μας, δεν το περιμέναμε και δεν ξέρουμε ακόμη πώς να το χειριστούμε. Προσωπικά, τις πρώτες ημέρες της καραντίνας τον περασμένο Μάρτιο τρομοκρατήθηκα πολύ και για εμένα και για την οικογένειά μου. Είχα πολλή αγωνία και φοβόμουν πολύ πώς θα εξελιχθεί όλη αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ζ.Μ.: Είσαι από τους ηθοποιούς που έχασαν τη δουλειά τους λόγω του lockdown;
Ν.Κ.: Ναι, ήμουν σε δύο θεατρικές παραστάσεις που διακόπηκαν λόγω COVID-19. Ήταν πολύ δύσκολο. Επέστρεψα στο θέατρο όταν πια επιτρεπόταν η μετακίνηση και είδα όλα τα πράγματα όπως τα είχα αφήσει την τελευταία ημέρα πριν κλείσει. Ένιωσα σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος και συνειδητοποίησα πόσο σκληρό και δύσκολο είναι αυτό που περάσαμε και περνάμε ακόμα, καθώς όλα είναι αβέβαια.
Ζ.Μ.: Πιστεύεις ότι ως χώρα θα ανακάμψουμε σύντομα από όλο αυτό; Είσαι αισιόδοξη;
Ν.Κ.: Θέλω να πιστεύω ότι θα επανέλθουμε σε μια φυσιολογική ροή, απλά θα πάρει πολύ χρόνο ακόμα. Όλα αυτά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και θα δημιουργηθούν και τους επόμενους μήνες σε όλους τους τομείς θα κάνουμε καιρό να τα ξεπεράσουμε. Ειδικά το οικονομικό πλήγμα θα είναι μεγάλο. Είναι δύσκολο γιατί είμαστε ταλαιπωρημένη χώρα και πάνω που αρχίσαμε να παίρνουμε κάποιες ανάσες από την κρίση, μπαίνουμε σε μία μεγαλύτερη.
Ζ.Μ.: Σε τι βαθμό έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου, οι ανησυχίες σου από τότε που έγινες μητέρα; Κάνεις σχέδια για το μέλλον της κόρης σου;
Ν.Κ.: Η βασική αλλαγή είναι ότι πλέον το παιδί είναι η προτεραιότητά μου. Δεν σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου πρώτα. Θέλω να είναι καλά εκείνη και μετά εγώ, για να τη φροντίζω. Έγινα πιο προστατευτική, πιο αυστηρή, πιο αγχώδης και θέλω να είμαι δυνατή και χαρούμενη για να παρέχω στην κόρη μου οτιδήποτε χρειαστεί. Όσο για το μέλλον της, δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια. Προσπαθώ να της δημιουργώ ερεθίσματα για να μπορεί να εκφράζεται όπως θέλει εκείνη. Διαβάζουμε παραμύθια, ζωγραφίζουμε, παρατηρούμε τη φύση και τραγουδάμε.
Ζ.Μ.: Αν βλέπαμε τον κόσμο μέσα από τα δικά σου μάτια, πώς θα ήταν;
Ν.Κ.: Θα ήταν ένας κόσμος με ισότητα, χωρίς ρατσισμό, χωρίς πολέμους, με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Θα προστατεύαμε το περιβάλλον μας και σίγουρα δεν θα υπήρχαν ιοί και πανδημίες.
Από τη Ζωή Μίχα
Φωτογραφία: Νίκος Μαλιάκος
Styling: Σοφία Τσακίρη
