Ο Θανάσης Λάλας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Buongiorno” τη Δευτέρα. Ο γνωστός δημοσιογράφος, συγγραφέας και εικαστικός έκανε μια σπάνια αναφορά στην πρώην σύζυγό του και μητέρα του παιδιού του Χρύσα Ρώπα, ενώ μίλησε επίσης για τον ορισμό της επιτυχίας και τις επιπτώσεις που είχε πάνω του η εξουσία.
«Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους και κυρίως τους δικούς μου που είδαν αυτή την δίψα μου και μου το επιτρέψανε, με βοήθησαν πάρα πολύ. Υπήρξε άνθρωπος κοντινός μου που μου είπε ότι κάποια στιγμή θα ζω από την ζωγραφική και εγώ τότε έπαιζα. Όλες μου οι σχέσεις οι ρομαντικές με οδήγησαν κάπου. Το οφείλω στην Χρυσούλα, της οφείλω πάρα πολλά πράγματα. Ήμασταν στο Παρίσι με τον Κωνσταντίνο, ήταν μικρούλης τότε και ζωγραφίζαμε κάναμε μουτζούρες και μου είπε αυτό το πράγμα. Κρατάω και τα μεγάλα μου λάθη», είπε ο Θανάσης Λάλας για τη Χρύσα Ρώπα.
Για την επιτυχία ανέφερε: «Βλέπω ανθρώπους τώρα που δεν κάνω καθημερινά συνεντεύξεις και με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε τις συνεντεύξεις, είναι τρελό. Είχα πάει σε ένα εστιατόριο και ήταν ένας σερβιτόρος που με εξυπηρετούσε άψογα, και του λέω σε ευχαριστώ, και μου είπε ότι είναι ηθοποιός και πήρε την ιδέα αυτή από την συνέντευξη που είχα πάρει και μου την είπε απέξω. Η ζωή μου άλλαξε μέσα από τις συναντήσεις που είχα. Χαίρομαι που είμαι εδώ και μιλάω ως εκπρόσωπος των ομάδων που με έκαναν να είμαι εδώ. Εγώ ήμουν ο πιο ατάλαντος αυτών των ομάδων.
Έχω καταλάβει από πολύ μικρός ότι η επιτυχία δεν έχει σχέση με αυτόν που παράγει κάτι που έκανε την επιτυχία. Γι’ αυτό λέω ότι δεν χρειάζεται να υπογράφουμε τα έργα. Δεν μπορώ να παράξω εγώ κάτι για να έχει επιτυχία, εγώ δημιουργώ κάτι, λυτρώθηκα, και ο άλλος μπορεί να ταυτιστεί μαζί του. Το κοινό είναι η επιτυχία, εκείνοι το παράγουν, είναι πολύ έξυπνος ο κόσμος εκεί έξω γιατί διαλέγει αυτό που τους αρέσει. Για εμένα ήταν τα μέσα για να κάνω αυτό που έχω μέσα μου».
Ο Θανάσης Λάλας, τέλος, μίλησε για την εξουσία και τις επιπτώσεις που έχει στους ανθρώπους: Τους λυπάμαι τους ανθρώπους της εξουσίας, όταν μπαίνουν μέσα στο γ@@@@@@ο δωμάτιο αυτό δεν βλέπουν, δεν ακούνε, γίνεται μια ίωση η εξουσία, δεν είναι πλέον υγιής. Δεν έχω κάποια πρόταση για την πολιτική, δεν θα κάνω ποτέ πολιτική, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν τα βάζω με τους ανθρώπους του χώρου που το έχουν κάνει. Πέρασα πολύ σκληρά από το δωμάτιο της εξουσίας και γι’ αυτό έφυγα από την εξουσία, αν δεν έφευγα θα είχα πεθάνει τώρα βιολογικά. Το σύστημα είναι πάντα ανώτερο, σε αφομοιώνει και γίνεσαι το ίδιο. Το πώς εγώ ξέφυγα δεν ξέρω, ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις.
Υπήρξε εποχή που ο κόσμος δεν μπορούσε να με πλησιάσει, όλοι ήθελαν να με γνωρίσουν και κανείς δεν τον έβλεπε, με έβλεπαν 15 μέτρα μακριά. Γιατί; Γιατί ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσα να κάνω κακό, να κάνω καλό, να επηρεάσω τη ζωή του άλλου. Αυτό είναι η εξουσία. Υπήρχαν συμπεριφορές που παρατηρούσα στον εαυτό μου, ήμουν είρωνας, είχα έπαρση, έτσι είναι ο εθισμός, δικαιολογείς τον εαυτό σου. Κατάλαβα ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν να με σέβονται, εγώ έχω θέμα με αυτό, θέλω να με σέβονται, μπορεί να έχω κάνει λάθη αλλά θέλω να ξέρουν ότι το έκανα επειδή ήθελα να ζήσω πράγματα, όχι για να τα εκμεταλλευτώ. Ήμουν σε ένα σπίτι των πολλών τετραγωνικών που ζούσα και σκέφτηκα αυτό. Είπα ότι θα τα έχω όλα και δεν θα έχω το σεβασμό των ανθρώπων. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι ομάδες δεν θα ήμουν εδώ».
