Σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση προχώρησε η Sharon Stone για την περιπέτεια της υγείας της, που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή της, πριν από 20 χρόνια. Πλέον, η 65χρονη σταρ ομολογεί ότι νιώθει πιο άνετα να μιλά δημοσίως για το τι πραγματικά συνέβη.
Το 2001, η Sharon Stone είχε 1% πιθανότητες να ζήσει έπειτα από ρήξη σπονδυλικής αρτηρίας που αιμορραγούσε στον εγκέφαλό της για εννέα ημέρες. Εκείνη την εποχή η σταρ ήταν στο απόγειο της καριέρας της ενώ ήταν ευτυχισμένη και σε προσωπικό επίπεδο. Είχε λάβει την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία Casino πέντε χρόνια πριν, ενώ μήνες πριν, είχε υιοθετήσει τον γιο της Roan, σήμερα 23 ετών, με τον τότε σύζυγό της, τον συντάκτη εφημερίδας Phil Bronstein. Έκτοτε έχει υιοθετήσει άλλα δύο παιδιά: τους γιους Laird, 18 ετών, και Quinn, 17 ετών.
“Για πολύ καιρό ήθελα να προσποιηθώ ότι ήμουν μια χαρά”, παραδέχθηκε η Stone. “Χρειάζομαι οκτώ ώρες αδιάλειπτου ύπνου για να δράσει το φάρμακο για τον εγκέφαλό μου, ώστε να μην έχω επιληπτικές κρίσεις. Έτσι, είμαι άτομο με αναπηρία και εξαιτίας αυτού δεν προσλαμβάνομαι συχνά. Αυτά είναι τα πράγματα που αντιμετωπίζω τα τελευταία 22 χρόνια, και τώρα είμαι ανοιχτή γι’ αυτό..
Μετά το περιστατικό, η Stone πέρασε μια σκοτεινή περίοδο. Ο γάμος της διαλύθηκε και χώρισε με τον Bronstein το 2004, ενώ, όπως επεσήμανε, το Χόλιγουντ σταμάτησε να την καλεί.
Αναπολώντας την αρχική διαδικασία ανάρρωσής της, η Stone σημείωσε ότι “τραύλιζε” στα πρώτα στάδια και δεν “έβλεπε σωστά”. Επίσης, τόνισε ότι υπέφερε από απώλεια μνήμης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
“Έχασα τα πάντα. Έχασα όλα μου τα χρήματα. Έχασα την επιμέλεια του παιδιού μου. Έχασα την καριέρα μου. Έχασα όλα αυτά τα πράγματα που νιώθεις ότι είναι η πραγματική σου ταυτότητα και η ζωή σου” υπογράμμισε και πρόσθεσε:
“Τα περισσότερα από αυτά δεν τα πήρα ποτέ πίσω, αλλά έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου είμαι εντάξει με αυτό, όπου πραγματικά αναγνωρίζω ότι είμαι αρκετή.”
Στην ερώτηση πώς βρήκε το κουράγιο να μοιραστεί την ιστορία της, η Stone εξήγησε: “Προέρχομαι από μια διαλυμένη οικογένεια. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να φροντίζω όλους τους άλλους. Μου πήρε πολύ καιρό για να καταλάβω ότι είχα τη δική μου ζωή και ότι δεν έπρεπε να φτιάχνω τα πράγματα για όλους τους άλλους και ότι ήταν εντάξει για μένα να λαμβάνω φροντίδα, για μένα να είμαι αρκετή ως άτομο με αναπηρία. Αισθάνομαι περήφανη για τον εαυτό μου και περήφανη για τα επιτεύγματά μου – από το να επιβιώνω μέχρι το να βοηθάω άλλους να επιβιώνουν.”
Σήμερα, η Stone είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Νευρολογικού Ιδρύματος Barrow, το οποίο υποστηρίζει το ιατρικό ινστιτούτο του χειρουργού εγκεφάλου της Stone, του Dr. Michael Lawton
