Μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Λεωνίδας Κακούρης στο monopoli.gr, με αφορμή την παράσταση «Μητέρα του Σκύλου», στην οποία πρωταγωνιστεί στο θέατρο Ακροπόλ. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε στη δημοσιογράφο Στέλλα Χαραμή για την αποχή του από την υποκριτική, που διήρκησε πέντε μήνες, για τα επαγγελματικά του βήματα, από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε και στις προσωπικές του αναζητήσεις και στους μελλοντικούς του στόχους.
Σε αυτή τη φάση της δουλειάς σου, σε συναντάμε στη σκηνή του «Ακροπόλ» για τη «Μητέρα του Σκύλου», ενώ παράλληλα μπαίνεις και στο cast του «Grand Hotel» στον ΑΝΤ1. Σε κολακεύει να σε ζητάνε για δουλειά, να χτυπάει το τηλέφωνο σου;
Όταν τελειώνει ένας κύκλος εργασίας, δεν είναι σίγουρο πως ο επόμενος θ’ ανοίξει τη στιγμή που το θέλεις ή το έχεις ανάγκη. Αυτή είναι η επισφάλεια της εργασίας μας. Μπορεί να έρθουν προτάσεις που δεν μου αρέσουν, οπότε θα τις απορρίψω. Την ίδια ώρα, μπαίνει στη συζήτηση και ο βιοπορισμός, το πως θα ζήσω την οικογένεια μου. Αλλά ναι, θα ήταν ψέμα να ισχυριστώ πως δεν χαίρομαι όταν δέχομαι προτάσεις συνεργασίας.
Οι οποίες, όπως μαθαίνω, επεκτείνονται και στην καλοκαιρινή σεζόν.
Το καλοκαίρι θα συμμετέχω στο ανέβασμα ενός ακόμα σπουδαίου ελληνικού έργου, στο «Εκείνος κι εκείνος» του Κώστα Μουρσελά μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Δημήτρη Σταρόβα και τη Σοφία Μανωλάκου, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα. Είναι ένα κείμενο που με έχει συγκινήσει πολύ για όσα θίγει γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη, την ευτυχία, τη δυστυχία και το ψέμα των υλικών αγαθών. Με γοητεύουν πολύ αυτοί οι δύο περιπλανώμενοι αλήτες που δεν θέλουν να ενδώσουν στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο, αρκεί να παραμείνουν ελεύθεροι.
Είσαι επιλεκτικός στο τέλος της μέρας;
Όταν δεν έχω την ανάγκη να με σπρώχνει, ναι. Αλλιώς, δεν υπάρχει επιλογή.
Είπες «όχι» μέχρι να φτάσεις στις σημερινές σου ενασχολήσεις; Γιατί υπήρξε ένα διάστημα απόστασης.
Ναι, αποφάσισα να μείνω ένα πεντάμηνο εκτός δουλειάς.
Σου έλειψε το θέατρο όσο κρατήθηκες μακριά;
Στην αρχή όχι – ήθελα χρόνο με τον εαυτό μου, αλλά μετά άρχισα να αισθάνομαι σαν εθισμένος που του λείπει κάτι. Και διαδοχικά δέχθηκα ενδιαφέρουσες προτάσεις. Αν και ομολογώ πως, πλέον, έχω αρχίσει να αγχώνομαι γιατί το ένα ακολουθεί το άλλο, δίχως ανάσα.
Τα τελευταία χρόνια, ψήλωσες (μέσα σου) καθώς η δουλειά σου συναντούσε μεγαλύτερη αποδοχή;
Πήρα ύψος στην ηλικία που έπρεπε! Διαφορετικά θα έμπαινα σε ομάδα μπάσκετ για παλαίμαχους!
Πώς έφτασες σ’ αυτή τη δουλειά, εξ αρχής;
Μάλλον, λόγω της αναρχίας του. Έχω διάσπαση προσοχής και εκεί αισθάνθηκα ότι ανήκω. Η τέχνη έχει άπειρα ερεθίσματα.
Αλλά εσύ δεν είχες καλλιτεχνικά ερεθίσματα, σωστά;
Όντως, δεν είχα αναφορές, ούτε οι γονείς μου ή κάποιος άλλος στον οικογενειακό περίγυρο έλκονταν από αυτό. Μπήκα στα πράγματα πολύ ερασιτεχνικά, απόλυτα περίεργος, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε σκετς με ένα φίλο μου – τον Τάκη στα Πατήσια. Πληρωνόμασταν σε ποτά!
