Η Florence Pugh δεν διστάζει να πει τα πράγματα έξω από τα δόντια μιλώντας για τις καλές αλλά και για τις άσχημες εμπειρίες στη διάρκεια των γυρισμάτων. Αναφερόμενη στους συντονιστές οικειότητας, που τους διαχώρισε σε καλούς και κακούς, σημείωσε κατά την πρόσφατη εμφάνισή της στο The Louis Theroux Podcast: «Έχω φανταστικές εμπειρίες με συντονιστές οικειότητας. Ωστόσο, είχα και ένα χάλια παράδειγμα».
Χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες, η Pugh θυμήθηκε μια εμπειρία στο πλατό με έναν συντονιστή οικειότητας που «το έκανε τόσο περίεργο και τόσο άβολο και πραγματικά δεν ήταν βοηθητικός, απλώς ήθελε να είναι μέρος του γυρίσματος με έναν τρόπο που δεν βοηθούσε», είπε. «Νομίζω ότι είναι μία δουλειά που ακόμη βρίσκει τα πατήματά της».
Η σταρ, που ξεκίνησε την καριέρα της με ανεξάρτητες ταινίες όπως τη μεγάλη επιτυχία του 2016 Lady Macbeth, θυμήθηκε ότι έχει γυρίσει σκηνές σεξ τόσο πριν όσο και μετά τη θέσπιση του ρόλου του συντονιστή οικειότητας.
Η Pugh έχει υποδυθεί την κινηματογραφική σύντροφο του Harry Styles στο Don’t Worry, Darling, του Cillian Murphy στο Oppenheimer, του Andrew Garfield στο We Live in Time, μεταξύ άλλων. «Είμαι αρκετά σίγουρη, είμαι αρκετά χαρούμενη στο σώμα μου, πάντα μπορούσα να διασφαλίσω ότι ακούγομαι», εξήγησε η Pugh.
«Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, παρόλο που ξέρω πως το πιστεύω αυτό, και παρόλο που ξέρω ότι το ένιωθα και τότε, υπάρχουν πολλά πράγματα που θυμάμαι όπου ήταν εντελώς απρεπές να μου ζητηθεί να τα κάνω, να με καθοδηγήσουν με αυτόν τον τρόπο».
Πιο πρόσφατα, όμως, «έχω πλέον καταφέρει να κατανοήσω καλύτερα το νόημα δουλεύοντας με εξαιρετικούς επαγγελματίες σε σκηνές σεξ», είπε η Pugh, προσθέτοντας ότι ο στόχος είναι «να ανακαλύψεις την ιστορία πίσω από αυτό: τι είδους σεξ είναι, πώς αγγίζετε ο ένας τον άλλον, πόσο καιρό κάνετε σεξ».
Συνέχισε λέγοντας ότι όλοι στο σετ «δουλεύουν για να σμιλέψουν τη σκηνή. Και νομίζω ότι όταν συνεργάστηκα με μια φανταστική συντονίστρια, σκέφτηκα: Α, αυτό μου έλειπε να κατανοήσω τον χορό της οικειότητας αντί απλώς να γυρίζω μια σκηνή σεξ».
Η Pugh κατέληξε: «Υπάρχουν καλές και κακές, και μέσα από τις καλές έχω μάθει πόσο αποτελεσματική μπορεί πραγματικά να είναι μια τέτοια σκηνή».
