Η Pamela Anderson, αφού προκάλεσε χαμό με την απόφασή της να απορρίψει το μακιγιάζ και να αγκαλιάσει τη φυσική της εικόνα, μίλησε αποκλειστικά στο InStyle για το ταξίδι αποδοχής του εαυτού της και την απόφαση να ντύνεται μόνη της, χωρίς στιλίστα, χωρίς φίλτρα, μόνο με ειλικρίνεια.

Από τη Madeline Hirsch

Απόδοση-επιμέλεια: Κρίστελ Λιάκου

Η Pamela Anderson είναι μπροστά. Όταν συνδέομαι στο Zoom λίγα λεπτά πριν από τη συνέντευξή μας στις 11.00 π.μ., είναι ήδη εκεί. Περιμένει και χαμογελά μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μου, με το πρόσωπό της γυμνό από μακιγιάζ και τα μαλλιά της να έχουν στεγνώσει φυσικά, στον αέρα.

Είναι σπάνια έκπληξη μια συνάντηση να ξεκινάει στην ώρα της, πόσο μάλλον μια συνέντευξη με μια διάσημη γυναίκα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση βγάζει νόημα. Η σταρ του Baywatch και fashion icon των ’90s μοιάζει να είναι πάντα μπροστά από την εποχή της, είτε πρόκειται για κορσέδες είτε για το τέταρτο κύμα του φεμινισμού. Και αυτή η συνέντευξη δεν αποτελεί εξαίρεση. Τυπικά, είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τις εμφανίσεις της 57χρονης ηθοποιού στο κόκκινο χαλί και πιο συγκεκριμένα για την επιλογή της να επιμεληθεί μόνη της το look της στην πρόσφατη περιοδεία για την ταινία της The Last Showgirl. Ωστόσο, από την αρχή κιόλας γίνεται σαφές ότι το θέμα είναι πιο περίπλοκο από την πλέξη του αγαπημένου της πουλόβερ από το The Row.

«Δεν ξέρω πού θα πάει η κουβέντα» λέει στην αρχή της συζήτησής μας, από ένα φωτεινό δωμάτιο στο σπίτι της στο νησί Βανκούβερ, φορώντας ένα λευκό T-shirt και γυαλιά με χοντρό σκελετό. «Αλλά ας δούμε απλώς πού θα μας βγάλει». Μιλάμε για τα πάντα: από τη φιλοσοφία του wabi-sabi μέχρι τον Tennessee Williams και τον φιλέ μαλλιών της μαμάς της όταν έκανε κηπουρική. Στο τέλος, όλα τα νήματα της συζήτησης οδηγούν σε ένα πράγμα: το να επιμελείται μόνη το στιλ της ήταν για την ίδια ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Αν και ο όρος «πολιτιστική αναγέννηση» χρησιμοποιείται συχνά, στην περίπτωση της Pamela Anderson, η πρόσφατη «Παμελο-μανία» ήταν κάτι που άργησε να συμβεί. Τον Ιανουάριο, η υποψηφιότητά της για Χρυσή Σφαίρα και SAG για το The Last Showgirl έπεισε επιτέλους κοινό και κριτικούς ότι διαθέτει πραγματικό ταλέντο στην υποκριτική – κάτι που οι φαν του Barb Wire και η ίδια η Anderson γνώριζαν εδώ και χρόνια.

Στον χώρο της ομορφιάς, με τις εμφανίσεις της χωρίς μακιγιάζ στο κόκκινο χαλί από το 2022, προκάλεσε έναν διάλογο που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό για τη γήρανση υπό το φως της δημοσιότητας. (Έκτοτε, χαλάρωσε αυτή τη συνήθεια και έχει λανσάρει και μια νέα σειρά περιποίησης δέρματος, τη Sonsie, με τον τυπικό αέρα της ανεμελιάς της.)

Όσον αφορά τη μόδα, τα Y2K outfits της Anderson –που άλλοτε επικρίνονταν όσο και επηρέαζαν– είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Tον περασμένο Νοέμβριο, στο βιντεοκλίπ Bodyguard, η Beyoncé απέτισε φόρο τιμής στο στιλ της ηθοποιού υιοθετώντας τα φρύδια της στο Baywatch και τους ατημέλητους κότσους της. Και η Millie Bobby Brown ανέφερε στο podcast Call Her Daddy τον Μάρτιο ότι φόρεσε ρούχα από το προσωπικό αρχείο της Pamela (που της το δάνεισε η ίδια), προς τέρψη και ζήλια των fashionistas παγκοσμίως.

Εν ολίγοις, η Pamela Anderson ήταν πάντα μπροστά από την εποχή της. Απλώς τώρα ο κόσμος αρχίζει να την καταλαβαίνει. «Μου δίνει λίγη αυτοπεποίθηση» λέει όταν της αναφέρω όλα αυτά. «Όταν φορούσα εκείνα τα ρούχα, δεν ήταν της μόδας. Και δεν γινόταν λόγος για αυτά, εκτός αν με κορόιδευαν». Είναι σίγουρα επιβεβαίωση για εκείνη, που ξέρει πλέον ότι είχε δίκιο από την αρχή, και ακόμη περισσότερο μετά την απόφασή της να αντιμετωπίσει μόνη της το κόκκινο χαλί.

«Είμαι πιο ευτυχισμένη όταν επιμελούμαι μόνη μου το στιλ μου» μου λέει.

«Ξέρω ότι υπάρχει ο σωστός χρόνος και τόπος για στιλίστα» προσθέτει, αναγνωρίζοντας την εξειδίκευση και την τεχνογνωσία που απαιτεί μια μέρα με δεκάδες συνεντεύξεις και ανάλογα outfits. Αλλά μετά την Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού το 2023, που της έδωσε ώθηση –όπως λέει, η θρυλική fashion editor και στιλίστρια Carine Roitfeld την επαίνεσε για το τεράστιο καπέλο Vivienne Westwood και το λαμπερό δέρμα της–, ένιωσε τελικά έτοιμη να το προσπαθήσει.

«Απλώς αρχίσαμε να συνδυάζουμε πράγματα» λέει η Anderson, αναφερόμενη στην ίδια και τον βοηθό της Jonathan Zeiler, που λατρεύει τη μόδα. «Επίσης, δούλευα σε μια ανεξάρτητη ταινία και δεν είχαμε τεράστιο προϋπολογισμό για γκλαμουριές και στιλ. Οπότε είπαμε “Οk, ας το κάνουμε μόνοι μας”. Είχε νόημα».

Όπως πάντα, η Pamela Anderson ακολουθεί ένα διαισθητικό στιλιστικό μονοπάτι. Βασίζεται σε φίλους, συνεργάτες και αγαπημένα brands καθώς και στη δική της ντουλάπα για να συνθέσει μια εμφάνιση, εμπνεόμενη από πρόσωπα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όσο ο Carl Jung και ο Ingmar Bergman. Συνεργάζεται στενά με την ομάδα που τη μανατζάρει, αλλά η σύλληψη των looks είναι κυρίως δική της δουλειά. Σχεδιαστές όπως η Tory Burch (την οποία πλέον αποκαλεί φίλη) και ο οίκος The Row είναι νέες προσθήκες –ο γιος της τη μύησε σε αυτά–, ενώ η εμμονή της με τον Ralph Lauren κρατάει χρόνια.

«Αν μπορούσα να κάνω καμπάνια για οποιοδήποτε brand στον κόσμο, θα ήθελα να κάνω για τον Ralph Lauren. Μαζεμένα μαλλιά, φακίδες στη μύτη, άλογα, κουβέρτες… τα αγαπώ όλα στη συλλογή του».

Η ομάδα του οίκου Oscar de la Renta είναι «σαν οικογένεια». Από τότε που την έντυσαν για το Met Gala του 2024, η Laura Kim και ο Fernando Garcia έχουν δουλέψει μαζί της αρκετές φορές. Μαζί έκαναν και το φόρεμά της για την πρεμιέρα του The Last Showgirl στη Ζυρίχη τον Οκτώβριο του 2024. Της έστειλαν δείγματα υφασμάτων, συνεργάστηκαν στενά για το look και κατέληξαν στο ροζ σατέν, με ντεκολτέ εμπνευσμένο από την Brigitte Bardot, και στο ασορτί φουλάρι.

«Ε, είναι Oscar de la Renta, οπότε ξέρεις ότι είναι καλοφτιαγμένο» λέει για τη ροζ δημιουργία.

Πέρα από τη δεξιοτεχνία και τη συνεργασία, αυτό που σφράγισε τη σχέση της με τον οίκο ήταν η αυτοπεποίθηση που ένιωσε φορώντας το ρούχο. «Στην πραγματικότητα είμαι αρκετά ντροπαλή – είμαι καλά πάνω στη σκηνή, αλλά είμαι πολύ ντροπαλή και προσπαθώ να το δουλέψω» λέει. «Είναι μια διαδικασία, αλλά αν φοράς ωραία ρούχα είναι ένα καλό πρώτο βήμα για να χτίσεις αυτοπεποίθηση».

Σε αυτή την πορεία της αυτο-επιμέλειας του στιλ, έχει εξελίξει το ένστικτό της για τη μόδα. «Ξέρω τι μου πηγαίνει καλύτερα. Και δεν είναι πάντα ό,τι είναι στη μόδα» εξηγεί. «Πάντα είχα πλούσιο μπούστο και σκέφτομαι, ας πούμε, τη Sophia Loren… Έπρεπε να είναι όλα τόσο εφαρμοστά στη μέση για να δείχνεις με καμπύλες, αλλιώς έπρεπε απλώς να καλύπτεσαι από πάνω μέχρι κάτω. Οπότε σε αυτή την περιοδεία είπα ότι θέλω να είμαι καλυμμένη».

Για το γεγονός ότι φόρεσε Oscar de la Renta στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης: «Ήμουν σε αυτόν τον δημιουργικό πλανήτη, αλλά πάντα ένιωθα λίγο σαν κούκλα Barbie. Τώρα δείχνω περισσότερο αυτό που είμαι, το πώς θέλω να παρουσιάζω τον εαυτό μου στον κόσμο».

Η εκδοχή της Anderson για το «καλυμμένη», ωστόσο, δεν σημαίνει βαρετή. Πάρτε για παράδειγμα την εμφάνισή της στην επίδειξη υψηλής ραπτικής του Dior τον Ιανουάριο. Είναι demure σίγουρα, αλλά ταυτόχρονα πολυτελής και επιβλητική. «Νομίζω ότι ήταν πολύ διασκεδαστική και δραματική εμφάνιση, και ειδικά με το γυμνό πρόσωπο και το πέπλο που έδινε μια αίσθηση ότι κάτι δεν είναι σωστό». Το πέπλο, μάλιστα, σκόπευε να το φορέσει ούτως ή άλλως, για να αφήσει λουλούδια σε έναν τάφο στο φημισμένο κοιμητήριο Père-Lachaise του Παρισιού και τελικά αποφάσισε να το κρατήσει και για το fashion show. «Δεν πρόκειται ποτέ να είμαι αυτός ο τέλειος, γυαλισμένος άνθρωπος. Πάντα κάτι θα πηγαίνει “λάθος” ή μάλλον όχι λάθος, αλλά λίγο “εκτός”, και αυτό είναι που του δίνει προσωπικότητα».

Όπως μπορείτε να μαντέψετε από το viral Top 5 του Letterboxd (Σ.τ.Μ.: εφαρμογή για σινεφίλ), η Anderson είναι σινεφίλ, και η ιστορία του κινηματογράφου είναι για την ίδια μια συνεχής πηγή έμπνευσης. «Είμαι μεγάλη λάτρις του σινεμά, και ένιωθα ότι το να κάνω αυτή την περιοδεία ήταν κάτι πολύ κινηματογραφικό» λέει. «Σκέφτηκα “πώς να μοιάζουν οι αγαπημένοι μου κινηματογραφικοί αστέρες;”».

Οι ξανθιές του Alfred Hitchcock, όπως η Tippi Hedren και η Kim Novak, επηρέασαν την εμφάνισή της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου SCAD Savannah και την προβολή στο Beverly Theater του Λας Βέγκας. Το νέο κύμα του γαλλικού κινηματογράφου, οι Νύχτες της Καμπίρια του Fellini, ακόμη και η Grace Kelly βρίσκονται στο moodboard της.

«Θέλω οι άνθρωποι να μπορούν να προβάλλουν πάνω μου διαφορετικούς χαρακτήρες» εξηγεί. «Γιατί δεν είμαι απλώς η άγρια γυναίκα με το λαστιχένιο φόρεμα. Αυτό είχε πλάκα, αλλά, ξέρεις, όλοι εξελισσόμαστε».

Για τις εμφανίσεις της για την προώθηση του The Last Showgirl έκανε μια συντονισμένη προσπάθεια να απομακρυνθεί από το σέξι στιλ της δεκαετίας του ’90, για το οποίο είναι κυρίως γνωστή, προς μια πιο σεμνή περσόνα. Ήταν για να δείξει την γκάμα της, να προσθέσει κάποια αντίθεση στον χαρακτήρα της και να ενισχύσει τη νέα της θέση στο Χόλυγουντ.

«Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι επιθυμητή» προσθέτει.

«Αλλά υπάρχει μια ισορροπία, και προσπαθώ απλώς να βρω τον δρόμο μου. Ήμουν ήδη πολύ αγχωμένη – είναι μια τόσο αγχωτική, τρομακτική εμπειρία αυτό το ταξίδι, το να βρίσκεσαι σε αυτές τις αίθουσες με αυτούς τους ανθρώπους. Και σκέφτηκα “νιώθω ταπεινή, νιώθω ευγνώμων, νιώθω ότι απλώς θέλω να περάσω απαρατήρητη, σαν μύγα στον τοίχο”».

Η Pamela, φροντίζοντας μόνη της το στιλ της, μπορεί τη μια στιγμή να θυμίζει ιππεύτρια (φορώντας ένα σετ Tory Burch και μπότες μέχρι το γόνατο) και την επόμενη Σουηδή διανοούμενη (με αφέλειες και Bottega Veneta outfit με έντονους ώμους). Πάνω απ’ όλα, όμως, η προσωπική ενδυματολογική επιμέλεια ήταν για εκείνη ένας τρόπος να βρει τον εαυτό της (και το απόλυτα λιτό και διακριτικό φόρεμα για το gala του Μουσείου της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου από τον οίκο The Row) στην πορεία.

«Ήθελα πραγματικά να βρω αυτή την απλότητα, να μην παίξω έναν ρόλο, γιατί αυτό είναι εύκολο για μένα» εξηγεί.

Με λίγα λόγια, προσπαθεί να ντύνεται όχι για να πάρει την έγκριση των άλλων, αλλά για να έχει τη δική της. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να παίζεις με την έμπνευση και στο να ενσαρκώνεις έναν ρόλο που ποτέ δεν συμφώνησες να υποδυθείς. «Το έχω κάνει αυτό. Ξέρω πώς γίνεται – φορούσα λαστιχένια φορέματα στον πρώτο μου γάμο και πλεκτά σύνολα στον δεύτερο. Μπορούσα να καταλάβω τι έκανα».

Φυσικά, συνεχίζει να παίζει με την έννοια του «character dressing», αλλά πλέον περισσότερο για να αποκαλύψει κι άλλες πλευρές του εαυτού της μέσα από τα ρούχα, παρά για να ντύνεται σαν κάποια άλλη. «Το προσωπικό μου στιλ θα έλεγα απλώς ότι είναι, ξέρεις… είμαι στον κήπο. Τζιν και ένα T-shirt. Είμαι το ίδιο “glam” στον κήπο μου όσο και στο κόκκινο χαλί. Οπότε είναι κάτι εύκολο, ανάλαφρο». Σε άλλη εμφάνισή της στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, στο show του Jacquemus, επέλεξε ένα ανάλαφρο και φωτεινό look, πιο κοντά στο καθημερινό της στιλ, παίζοντας με τις αναλογίες ενός απλού λευκού πουκαμίσου, σαν αυτά που θα φορούσε για να ξεβοτανίσει. «Αυτό που μου αρέσει είναι η καθαρότητα του συγκεκριμένου συνόλου» εξηγεί. «Και το ένιωσα όταν το φορούσα. Ένιωθα αυτή την ελαφρότητα».

Η κομψή απλότητα της Anderson ίσως αποτυπώνεται καλύτερα όταν ντύνεται από τη δική της γκαρνταρόμπα, όπως θα το έκανε για ένα δείπνο με φίλους. «Έτσι θα πήγαινα, ξέρεις, σινεμά ή για φαγητό στο Βανκούβερ, με τα μαλλιά κάτω, πίσω από τα αυτιά μου» λέει αναφερόμενη στο γκρι πουλόβερ, το πουκάμισο Rue Sophie και το καλοραμμένο παντελόνι που επέλεξε για την καναδική πρεμιέρα της ταινίας της. «Είναι άνεση με φινέτσα».

Άλλες φορές εκφράζει επιθυμίες μέσω του στιλ της. «Μου αρέσει να μένω στη θεατρική οδό» παραδέχεται για ένα πρόσφατο σύνολο που φόρεσε σε μια προβολή στο Λονδίνο.

«Αν βάλω τον εαυτό μου σε αυτά τα μέρη, ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί;». Το σύνολο που επέλεξε: κάποια κομμάτια Tory Burch και γυαλιά από την προσωπική της συλλογή. «Αυτό έχει λίγο από Katharine Hepburn. Λατρεύω την ιστορία της, και είναι και σπορτίφ» σχολιάζει. Δεν πρόκειται για μια πιστή αντιγραφή, αλλά για μια πιο ιμπρεσιονιστική ερμηνεία, που μεταφέρει την ουσία, τη στάση και την ανεξαρτησία της Hepburn, όχι απλώς τα ρούχα της.

«Βρίσκω τη θέση μου στον κόσμο. Και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με τα εργαλεία που μου έχουν δοθεί» εξηγεί για την προσέγγισή της. «Αυτό που νιώθω τώρα είναι μια σιγουριά που προσπαθούσα καιρό να εκφράσω ή να βρω μέσα μου».

Εξάλλου, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να απογυμνωθείς και να ανακαλύψεις το πραγματικά προσωπικό σου στιλ από το να είσαι ο στιλίστας του εαυτού σου επαγγελματικά. «Θέλω να είμαι ατρόμητη με την παρουσία μου» ομολογεί. «Δεν είμαι σε σχέση. Η σχέση μου είναι με τη δουλειά μου και με τον εαυτό μου αυτήν τη στιγμή. Οπότε δεν χρειάζεται να κοιτάζω πίσω από τον ώμο μου και να σκέφτομαι “α, θα του αρέσει; Θα το εγκρίνει;” ή κάτι τέτοιο. Θέλω απλώς να ανακαλύψω ποια είμαι. Θέλω να μάθω ποια είναι η επόμενη εκδοχή μου. Οπότε απλώς παίζω. Και το λατρεύω αυτό».

Το θέμα αρχικά φιλοξενήθηκε στο InStyle Greece τεύχος 129 Ιούνιος 2025.