Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε όχι μόνο μαρτυρά την ψυχολογική μας κατάσταση αλλά έχει και την δύναμη να την επηρεάζει. Σύμφωνα με ψυχολόγους, ο τρόπος που μιλάμε και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε δείχνουν εάν νιώθουμε πιεσμένοι, αν έχουμε χαμηλή ενέργεια ή αν βρισκόμαστε σε δύσκολη ψυχολογική φάση.
Οι λέξεις μας λοιπόν δεν είναι μόνο «καθρέφτης» των συναισθημάτων μας αλλά μπορούν να μας “εγκλωβίσουν” σε μια διαρκή αίσθηση δυστυχίας.
Ποιες είναι όμως οι πιο συνηθισμένες φράσεις που χρησιμοποιούν συχνότερα οι δυστυχισμένοι άνθρωποι;
«Τίποτα δεν μου πάει καλά»
Η φράση αυτή δείχνει μία κατάσταση μόνιμης απογοήτευσης και αυξάνει τις πιθανότητες για αρνητικά αποτελέσματα. Όσοι την επαναλαμβάνουν παγιδεύονται σε έναν φαύλο κύκλο απαισιοδοξίας και αδιεξόδου.
«Δεν με νοιάζει»
Η μόνιμη αδιαφορία είναι μια προσπάθεια προστασίας από την απογοήτευση. Η φράση αυτή λειτουργεί δηλαδή ως αμυντικός μηχανισμός και με τον καιρό οδηγεί σε απάθεια.
«Ποιο το νόημα;»
Αυτή η φράση αντικατοπτρίζει την πεποίθηση ότι οι προσπάθειες είναι μάταιες και όσοι τη χρησιμοποιούν συχνά έχουν εγκλωβιστεί σε μια ζωή χωρίς σκοπό.
«Είμαι άτυχος»
Τη φράση αυτή χρησιμοποιούν όσοι αποδίδουν τα πάντα σε εξωτερικούς παράγοντες και τις περισσότερες φορές δεν θέλουν να μπουν καν στη διαδικασία να προσπαθήσουν. «Πείθουν» τον εαυτό τους πως θα αποτύχουν γιατί δεν είναι η τύχη με το μέρος τους.
«Γιατί να προσπαθήσω;»
Μία φράση που μαρτυρά ξεκάθαρα τον μεγάλο φόβο της αποτυχίας και την άρνηση για προσπάθεια.
«Δεν είναι δίκαιο»
Αν και η ζωή μπορεί πράγματι να είναι κάποιες φορές άδικη, η συνεχής εστίαση σε αυτό το συναίσθημα δεν βοηθά. Όσοι νιώθουν συνεχώς αδικημένοι είναι ουσιαστικά εγκλωβισμένοι στην απογοήτευση.
«Έχω κουραστεί με όλα»
Μία φράση που μαρτυρά την στασιμότητα και την έλλειψη διάθεσης. Εκφράζει απογοήτευση και άρνηση για το παρακάτω.
«Κανείς δεν ακούει»
Όσοι χρησιμοποιούν συχνά αυτή τη φράση αισθάνονται μοναξιά και νιώθουν ότι είναι αόρατοι στο περιβάλλον που κινούνται. Πιστεύουν ότι κανείς δεν τους στηρίζει και όσο η σκέψη αυτή επαναλαμβάνεται δημιουργεί μια αίσθηση απομόνωσης.
«Γιατί πάλι σ’ εμένα;»
Μία φράση που συνοψίζει θυματοποίηση και αυτολύπηση. Τη χρησιμοποιούν όσοι είναι γεμάτοι από απαισιοδοξία και νιώθουν πως η ζωή συνέχεια αυτούς αδικεί.
«Εγώ δεν θα γίνω ποτέ αρκετά καλός»
Τη φράση αυτή χρησιμοποιούν όσοι έχουν την τάση να εστιάζουν διαρκώς στις αποτυχίες. Δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, βλέπουν το ποτήρι πάντα μισοάδειο, φοβούνται να προσπαθήσουν και γι’ αυτό δηλώνουν από την αρχή αποτυχημένοι.
