Όταν η Φιλιππινέζα Rechel Hoco προσγειώθηκε για πρώτη φορά στο Ντουμπάι τον Δεκέμβριο του 2022, δεν κυνηγούσε likes, στέμματα ή φήμη. Απλώς αναζητούσε έναν τρόπο να στηρίξει την οικογένειά της μετά τον θάνατο του πατέρα της κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού.
«Δεν ήξερα τι έκανα με τη ζωή μου. Απλώς προσπαθούσα να επιβιώσω», λέει η 24χρονη Rechel, η οποία ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρα σε εστιατόριο.
«Ήταν δύσκολο. Δεν ήμουν συνηθισμένη να δουλεύω πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο. Αλλά ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι», είπε κατά την επίσκεψή της στα γραφεία της Gulf News.
Αυτό που δεν φανταζόταν τότε ήταν ότι η ιστορία της θα την οδηγούσε τελικά σε φήμη και στη συμμετοχή της στον διαγωνισμό Miss Universe Philippines 2025.
«Τα καλλιστεία είναι ο πρώτος μου έρωτας», λέει η Rechel, η οποία έχει διαγωνιστεί σε περισσότερους από 170 διαγωνισμούς ομορφιάς από την ηλικία των 13 χρόνων. «Αλλά ήταν εδώ στο Ντουμπάι, ενώ πάλευα με τη δουλειά και τη νοσταλγία για το σπίτι, που ξαναβρήκα αυτό το όνειρο.»
Η πρώτη της στιγμή που έγινε viral ήρθε απροσδόκητα.
«Είπα στον αδερφό μου, ας δοκιμάσουμε ένα βίντεο για πλάκα», λέει γελώντας, ανακαλώντας πώς ένα κλιπ όπου έπαιζε με το δημοφιλές παιχνίδι Lato-Lato απογειώθηκε.
«Ξαφνικά είχε εκατομμύρια προβολές. Έπαθα σοκ.» Αυτό που ξεκίνησε ως ένας τρόπος να αποσπά την προσοχή της από τη δύσκολη καθημερινότητά της, σύντομα εξελίχθηκε σε μια καθοριστική στροφή στη ζωή της. «Είπα στον εαυτό μου, αν αυτό αρέσει στον κόσμο, ίσως μπορώ να κάνω κι άλλα.» Και έκανε. Σήμερα, η Rechel έχει περισσότερους από 1,2 εκατομμύρια ακόλουθους μόνο στο TikTok.
Πίσω από τα like και το γυαλιστερό περιεχόμενο βρίσκεται μια γυναίκα που έκανε μόνη της το μακιγιάζ και τα μαλλιά της για τα καλλιστεία Miss Universe Philippines 2025, που πέταξε πίσω στην πατρίδα της χωρίς στιλίστα ή συνοδεία, και που βασίστηκε στο ένστικτό της, την αυτοπεποίθηση και τη βοήθεια του αδερφού της για να αποφασίσει ποιο κραγιόν ταίριαζε με το θέμα κάθε χορηγού. Εκπροσωπούσε την Oriental Mindoro, μια επαρχία περίπου 140 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Μανίλα.
«Δεν είχα καμία ομάδα, κανένα glam squad. Ρωτούσα τον αδερφό μου, “Kuya, ποιο είναι το χρώμα του event;” και προσαρμοζόμουν μόνη μου—και στο μακιγιάζ και στα μαλλιά», λέει. «Ήταν εξαντλητικό, αλλά αξέχαστο. Έμαθα τόσα πολλά μέσα απ’ αυτό.»
Αυτό όμως που ξεχώρισε ήταν ο βαθύς δεσμός της με το Ντουμπάι—την πόλη που της έδωσε το βήμα να ξαναχτίσει τη ζωή της.
«Το Ντουμπάι μου έμαθε να είμαι ευγνώμων», λέει. «Νόμιζα ότι όλοι οι Φιλιππινέζοι εδώ δούλευαν ατελείωτα μόνο και μόνο για να στέλνουν χρήματα πίσω στην πατρίδα. Δεν περίμενα ποτέ τέτοια υποστήριξη από την κοινότητα.»
Έμεινε άφωνη όταν Φιλιππινέζοι σε όλο τα ΗΑΕ άρχισαν να τη σταματούν σε εμπορικά κέντρα και εστιατόρια για να την ενθαρρύνουν. «Δεν κέρδισα το στέμμα», παραδέχεται. «Αλλά όταν είδα ανθρώπους να κλαίνε επειδή δεν μπήκα στην τελική 12άδα… τότε κατάλαβα πως είχα ήδη κερδίσει τις καρδιές τους.»
Όμως τα καλλιστεία δεν είναι απλώς μια πλατφόρμα ομορφιάς, είναι ο χώρος όπου η Rechel βρήκε τη φωνή της. «Τα καλλιστεία μου έδωσαν αυτοπεποίθηση. Ξεκίνησα να συμμετέχω για να κερδίζω χρήματα και να πληρώνω τα δίδακτρα. Στην πορεία όμως με διαμόρφωσαν. Έμαθα να μιλάω, να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και τους άλλους.»
Η ειλικρίνειά της σχετικά με την τοξική τελειοθηρία στον χώρο της ομορφιάς είναι αναζωογονητική. «Περιμένουν από εσένα να είσαι άψογη — τέλειο σώμα, τέλειες απαντήσεις. Αλλά εγώ πάντα υπενθύμιζα στον εαυτό μου γιατί ήμουν εκεί. Ήθελα να εμπνεύσω, όχι απλώς να κερδίσω ένα στέμμα.»
Αναγνωρίζει επίσης τη συνεχώς αυξανόμενη ποικιλομορφία στον χώρο των καλλιστείων. «Στη δική μου φουρνιά στα Miss Universe, συμμετείχε και μια μητέρα, η Winwyn Marquez. Τα πράγματα αλλάζουν, και αυτό μου αρέσει πολύ.»
Για τη Rechel, το να είναι “self-made” δεν είναι απλώς ένα σύνθημα, είναι η πραγματικότητά της. «Λέω ότι είμαι αυτοδημιούργητη γιατί εγώ το έχτισα όλο αυτό. Όχι κάποιος μάνατζερ. Όχι κάποια ομάδα. Εγώ». Και παρότι νιώθει ευγνωμοσύνη για τις ευκαιρίες που της έφερε η viral φήμη, είναι επίσης ειλικρινής για τις αρνητικές της πλευρές. «Ο κόσμος νομίζει πως ξέρει τα πάντα για μένα. Σχεδόν δεν υπάρχει ιδιωτικότητα. Γι’ αυτό και καμιά φορά κάνω παύσεις. Η αποτοξίνωση από τα social είναι πραγματική ανάγκη.»
Παρόλα αυτά, παραμένει προσγειωμένη. Ο στόχος της δεν ήταν ποτέ απλώς η φήμη, αλλά ο σκοπός. «Αν μπορώ να βοηθήσω την οικογένειά μου και να εμπνεύσω έστω και έναν άνθρωπο να κυνηγήσει τα όνειρά του, αυτό για μένα είναι επιτυχία.»
Το επόμενο της όνειρο; Η υποκριτική. «Αυτό ήταν ο πρώτος μου στόχος — όχι τα καλλιστεία ή το TikTok. Ήθελα να γίνω καλλιτέχνις, να εμφανιστώ στην τηλεόραση», αποκαλύπτει. «Αν υπάρξει ευκαιρία, θα την πάρω. Δράμα, τρόμος, ό,τι μου επιτρέπει να εκφραστώ.»
Με περισσότερες από 170 συμμετοχές σε καλλιστεία, έχει ήδη αποκτήσει τις απαραίτητες σκηνικές δεξιότητες. «Τα καλλιστεία με έμαθαν πώς να στέκομαι στη σκηνή, πώς να συνδέομαι με τον κόσμο. Είναι το καλύτερο σχολείο». Και προσθέτει: «Πιστεύω πως η στάση ζωής είναι το παν. Μπορεί να δουλεύεις σκληρά, αλλά αν είσαι θυμωμένος ή αρνητικός, ποιο είναι το νόημα;»
