Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από το 1970, στην οποία η Μαρία Κάλλας ποζάρει σε σκάφος με τα δύο αγαπημένα της κανίς και τον Ιταλό σκηνοθέτη, Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
“Η Μαρία Κάλλας με τα δύο αγαπημένα της κανίς την Pixie και την Djedda, το καλοκαίρι του 1970 απολαμβάνει τις διακοπές της στο Τραγονήσι, το ιδιωτικό νησάκι στο σύμπλεγμα των Πεταλιών στον Νότιο Ευβοϊκό, μαζί με τον Ιταλό σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η μεγάλη ντίβα και ο σκηνοθέτης φιλοξενούνται από τους εφοπλιστές αδελφούς Πέρη και Ανδρέα Εμπειρίκο.
Έναν χρόνο νωρίτερα, οι δύο φίλοι και μεγάλοι δημιουργοί είχαν συνεργαστεί στην ταινία «Μήδεια», όπου η Κάλλας πραγματοποίησε τη μοναδική της κινηματογραφική εμφάνιση, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο. Η ταινία, βασισμένη στον μύθο του Ιάσονα και της Μήδειας, εξερευνά την πρωτόγονη ανθρώπινη φύση μέσα από την προδοσία και την εκδίκηση, συνδυάζοντας τον αρχαίο μύθο με τη σκηνοθετική ματιά του Παζολίνι. Ήδη από την προαναγγελία της, η παραγωγή είχε προκαλέσει διεθνή αίσθηση καθώς η απόφαση της Κάλλας να περάσει στον κινηματογράφο θεωρήθηκε ένα είδος προσωπικής απάντησης στον γάμο του Αριστοτέλη Ωνάση με την Τζάκι Κένεντι.
Παρά τον χωρισμό τους, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο νησί και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου ημέρα της γιορτής της, ο Ωνάσης εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά με το ιδιωτικό του ελικόπτερο για να της ευχηθεί, προσφέροντάς της ένα υπέροχο ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια και ένα παθιασμένο φιλί.
Ο Παζολίνι, ποιητής και συγγραφέας από τους επιδραστικότερους της Ιταλίας και εξέχων εκπρόσωπος της λεγόμενης “δυσνόητης” σχολής, υπήρξε ένας ιδιότυπος διανοούμενος και πρωτοποριακός σκηνοθέτης. Η σχέση του με την Κάλλας θεωρείται μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις της παγκόσμιας τέχνης του 20ού αιώνα, μια συνεργασία που άφησε το δικό της ίχνος χάρη στην ένταση, την αμοιβαία εκτίμηση και το ξεχωριστό καλλιτεχνικό βλέμμα που μοιράστηκαν.
Στις 2 Νοεμβρίου 1975, ο χαμός του ύστερα από δολοφονική επίθεση στην Όστια της Ρώμης, την καταρράκωσε βαθιά και τη συγκλόνισε, μόλις οκτώ μήνες μετά την απώλεια του μεγάλου έρωτά της Αριστοτέλη Ωνάση, γεγονός που είχε αρχίσει ήδη να τη λυγίζει ψυχικά και να την οδηγεί σιγά σιγά προς το δικό της τέλος δύο χρόνια αργότερα”.
