Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία της Κατίνας Παξινού από την ερμηνεία της στο αριστουργηματικό έργο του Ερρίκου Ίψεν “Έντα Γκάμπλερ”, που ανέβηκε στο Longacre Theatre της Νέας Υόρκης που ανέβηκε το 1942.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
“Η απόλυτη ιέρεια της υποκριτικής Κατίνα Παξινού, μαγεύει κοινό και κριτικούς με τη μνημειώδη ερμηνεία της στο αριστουργηματικό έργο του Ερρίκου Ίψεν “Έντα Γκάμπλερ”, που ανεβαίνει στο Longacre Theatre της Νέας Υόρκης από την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου έως και το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 1942.
Έχοντας ήδη διακριθεί από τη δεκαετία του ’30 στο πλευρό του Αιμίλιου Βεάκη και με το Εθνικό Θέατρο, μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καταφεύγει αρχικά στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ όπου και πρωτοεμφανίζεται με την εν λόγω παράσταση. Εκεί την παρακολουθεί ο κορυφαίος Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο οποίος εντυπωσιάζεται βαθιά από την ερμηνευτική της δεινότητα.
Σε συνεργασία με την εταιρεία Paramount, της προτείνει τον ρόλο της τσιγγάνας ηρωίδας του ισπανικού εμφυλίου “Πιλάρ”, στην κιν/φική μεταφορά του εμβληματικού του μυθιστορήματος “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”. Η ταινία κυκλοφορεί το 1943 και από την πρώτη της προβολή ξεχωρίζει, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές για την εσωτερική ένταση και την αυθεντικότητα της ερμηνείας της. Στις 3 Μαρτίου 1944, γράφει ιστορία, καθώς γίνεται η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που τιμάται με Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, μια διεθνής επιβεβαίωση του τεράστιου ταλέντου της.
Μέχρι το 1950, ζει μαζί με τον Αλέξη Μινωτή ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, συμμετέχοντας ενεργά σε φιλανθρωπικές και αντιπολεμικές εκδηλώσεις, ενώ συνεχίζει να διακρίνεται τόσο στη θεατρική όσο και στην κιν/φική σκηνή.
Η Παξινού υπήρξε ένα σύμβολο πολιτισμού, μια πνευματική πρέσβειρα της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο. Με την καθηλωτική της παρουσία και το σπάνιο εσωτερικό της βάθος, ενσάρκωσε τις μεγαλύτερες ηρωίδες του αρχαίου δράματος και της παγκόσμιας δραματουργίας, χαράσσοντας ανεξίτηλο καλλιτεχνικό αποτύπωμα. Το όνομά της έγινε συνώνυμο της υψηλής τέχνης, αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα δεν ήταν μόνο κοιτίδα του αρχαίου δράματος, αλλά και πατρίδα σπουδαίων ερμηνευτών του.
Στο πρόσωπό της καθρεφτίστηκε η δύναμη μιας γυναίκας που μετέτρεψε το ταλέντο της σε φλόγα παγκόσμιας ακτινοβολίας, μεταφέροντας με κάθε της ρόλο την ψυχή ενός ολόκληρου λαού στην καρδιά των μεγάλων σκηνών του κόσμου”.
