Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από τον γάμο της Ξένιας Καλογεροπούλου με τον Γιάννη Φέρτη που έγινε στις 15 Ιανουαρίου του 1964 στο μοναστήρι της Καισαριανής.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
“Ο Γιάννης Φέρτης και η Ξένια Καλογεροπούλου παντρεύονται στις 15 Ιουνίου 1964 στο γραφικό Μοναστήρι της Καισαριανής, σε μια τελετή που ήθελαν να κρατήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. (Φωτό @studio_kleisthenis). Ωστόσο, ο χώρος γεμίζει από πλήθος κόσμου που σπεύδει να τους καμαρώσει και να τους ευχηθεί.
Η πανέμορφη νύφη εντυπωσιάζει με το νυφικό της από κεντημένη οργάντζα, δημιουργία της ενδυματολόγου Ηρώς Μπιφέρνου με την οποία είχε συνεργαστεί το 1960 στο έργο «Το Φιόρο του Λεβάντε» από τον θίασο του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Η ταλαντούχα δημιουργός θα αναλάβει αργότερα και τα κοστούμια των έργων «Αδελφοί Καραμαζώφ» και «Μις Μπα» που παρουσιάζονται την περίοδο 1968-69 από το «Προσκήνιο» του σπουδαίου Αλέξη Σολομού.
Μετά το μυστήριο, το ζευγάρι ταξιδεύει στο Ναύπλιο για τον μήνα του μέλιτος, συνδυάζοντας τις στιγμές ξεκούρασης με τα γυρίσματα της ταινίας «Η πρώτη αγάπη» (ή «Στη σκιά μιας άλλης»), που γυρίζεται εξ ολοκλήρου στην πανέμορφη πόλη. Μια δραματική και ρομαντική ιστορία, με υπέροχα πλάνα από τα σοκάκια, το Παλαμήδι, την πλατεία Αγίου Σπυρίδωνα, την πλατεία Συντάγματος και τα Κανόνια «Τα Πέντε Αδέρφια».
Την ίδια χρονιά, ο Φέρτης ερμηνεύει με ξεχωριστό τρόπο τον Μπελάγεφ στο έργο «Ένας μήνας στην εξοχή» στο θέατρο «Διάνα» πλάι στον Αλέκο Αλεξανδράκη ενώ η Καλογεροπούλου τιμάται με το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία «Γάμος αλά ελληνικά». Από το 1965 δημιουργούν κοινό θίασο, παρουσιάζοντας με επιτυχία σημαντικά έργα ρεπερτορίου ενώ ο χωρισμός τους δέκα χρόνια αργότερα, γίνεται με σεβασμό και διακριτικότητα.
Δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες με σπάνιο καλλιτεχνικό ήθος, ευαισθησία και συνέπεια που με το σημαντικό έργο και τη λαμπρή διαδρομή τους τίμησαν το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Η πορεία και η στάση ζωής τους παραμένουν παράδειγμα αληθινής δημιουργίας, σεμνότητας και αξιοπρέπειας, όπως ακριβώς τους αρμόζει”.
