Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1996 σε ηλικία 62 ετών. Με αφορμή τη συμπλήρωση 29 ετών από τον θάνατο της αξέχαστης ηθοποιού, ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία της από το 1964.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
“Σήμερα συμπληρώνονται 29 χρόνια από τη μέρα που σίγησε το πιο φωτεινό πλάσμα του ελληνικού κιν/φου. Κι όμως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, υπάρχει μια αγάπη που δε σβήνει και ένα όνομα που εξακολουθεί να ψιθυρίζεται με συγκίνηση: Αλίκη. Ήταν εκείνη που έντυνε τα καλοκαίρια μας με γέλιο, τις Κυριακές μας με χρώμα, τις καρδιές μας με πίστη στο όνειρο.
Η Αλίκη δεν υπήρξε μόνο ένα αστέρι. Ήταν σύμβολο. Ήταν παρηγοριά. Ήταν υπόσχεση πως η ζωή, ακόμα κι όταν πονά, μπορεί να ξαναχαμογελά. Δεν υπήρξε απλώς δημοφιλής, υπήρξε φαινόμενο. Τέσσερις δεκαετίες αδιάλειπτης πρωτιάς, χιλιάδες εξώφυλλα, εκατομμύρια θαυμαστές και μια επίδραση που ξεπερνούσε τα σύνορα της Ελλάδας. Ήταν η δική μας “εθνική σταρ” όχι επειδή της το χάρισαν, αλλά γιατί το απέκτησε με ήθος, ταλέντο και σπάνια γενναιοδωρία ψυχής. Ανέδειξε έναν προς έναν τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές του θεάτρου και του σινεμά. Και ποτέ μα ποτέ, δεν μίλησε δημόσια με κακία για κανέναν, δεν απαξίωσε, δεν επέκρινε.
Κι όμως, υπήρξε από τους λίγους καλλιτέχνες που χτυπήθηκαν τόσο σκληρά από την κριτική. Αντιμετώπισε κακεντρέχεια, ειρωνεία, ακόμη και εμπάθεια και όμως άντεξε. Με αξιοπρέπεια, με σιωπή, με τη δύναμη εκείνων που ξέρουν ποιοι είναι. Και το πιο συγκλονιστικό; Είκοσι εννέα χρόνια μετά, συνεχίζει να λατρεύεται. Από ανθρώπους που τη γνώρισαν αλλά και από παιδιά που γεννήθηκαν πολύ μετά τον χαμό της. Σπάνιο, σχεδόν ανεξήγητο. Μα όχι γι’ αυτήν.
Γιατί η Αλίκη δεν ανήκει πια στο παρελθόν. Είναι ένα φως που διαρκεί. Μια αλήθεια που δεν παλιώνει. Για εμένα και για τόσους άλλους υπήρξε και θα είναι πάντα ένα κομμάτι ψυχής. Ένα κορίτσι που μας έμαθε πως η λάμψη δεν είναι στη βιτρίνα, αλλά στην καρδιά. Αλίκη, δεν έφυγες ποτέ. Είσαι εκεί που πάντα ήσουν: στην καρδιά μας.
Στην φωτογραφία, από τον φακό του @studio_kleisthenis, τον Μάρτιο του 1964 στο θέατρο “Διάνα” όπου παρευρέθη για να προλογίσει την 100η πανηγυρική παράσταση “Οργισμένα νιάτα” του Τζον Όσμπορν που ανέβασε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε σκηνοθεσία Αλέξη Δαμιανού”.
