Αν και μας δένει φιλία αρκετών χρόνων, δεν σταματώ ποτέ να εκπλήσσομαι από το ταλέντο της που μεταμορφώνεται επαγγελματικά και το ανήσυχο πνεύμα της που επιδιώκει πάντα να δημιουργεί και να υπογράφει κάτι καινούριο. Η Μαρία σπούδασε φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο, ενώ εργάστηκε στη Γάνδη ως κλινική φυσικοθεραπεύτρια και στο Λονδίνο ως επίκουρη καθηγήτρια, στο Πανεπιστήμιο University of East London. Συνέχισε με σπουδές στην εκπαίδευση στο Λονδίνο και σήμερα είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εξωτερική εξετάστρια στο University of Hertfordshire. Η ίδια όμως δεν βάζει τελεία εδώ.

ΕΙΡΗΝΗ ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ: Μητέρα, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και τα τελευταία τέσσερα χρόνια συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Πόσο δύσκολα προκύπτει η αρμονική συνύπαρξη όλων αυτών και πώς γεννήθηκε η ανάγκη συγγραφής παιδικών βιβλίων;

MΑΡΙΑ ΔΟΥΡΙΔΑ-ΜΗΤΑΡΑΚΗ: H ανάγκη μου για τη συγγραφή υπήρχε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με ηρεμούσε το να αποτυπώνω σκέψεις και συναισθήματα στο χαρτί. Ήταν και είναι μια μορφή αναστοχασμού και αυτοσυγκέντρωσης για μένα. Στο παιδικό παραμύθι μπήκα όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Της έλεγα ιστορίες που έπλαθα με το μυαλό μου και στη συνέχεια αποφάσισα να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παιδικού παραμυθιού, με στόχο να μάθω τις τεχνικές της συγγραφής και τις αρχές που διέπουν τη δημιουργία του παιδικού παραμυθιού. Η συνύπαρξη πολλαπλών ρόλων είναι κοινός τόπος για τις γυναίκες της εποχής μας και δεν είναι εύκολη υπόθεση τελικά.

Ε.Ζ.: Μπορεί μια σύγχρονη Ελληνίδα γυναίκα να συνδυάσει πετυχημένα δύο διαφορετικά αντικείμενα εργασίας;

Μ.Δ.Μ.: Η σύγχρονη Ελληνίδα γυναίκα που καλείται να συνδυάσει πετυχημένα διαφορετικά αντικείμενα εργασίας χρειάζεται να είναι πολύ συνειδητή σε σχέση με αυτό. Είναι σημαντικό να έχει επίγνωση των λόγων που διαλέγει το κάθε αντικείμενο και να ξεχωρίζει τι της προσφέρει το καθένα. Έτσι θα παραμένει γειωμένη και με ρεαλιστικές προσδοκίες. Διαφορετικά ίσως υπάρξει κίνδυνος να απαιτεί πολλά από τον εαυτό της και να μην μπορεί να αποκομίσει χαρά τελικά.

Ε.Ζ.: Τι σχέδια έχεις στον τομέα της ιατρικής αλλά και της παιδικής λογοτεχνίας;

Μ.Δ.Μ.: Στην Ιατρική ασχολούμαι με τον τομέα της άσκησης, στο Εργαστήριο της Πειραματικής Φυσιολογίας, στην Ιατρική Αθηνών, υπό τον καθηγητή Μιχάλη Κουτσιλιέρη. Ολοκληρώσαμε ένα πρόγραμμα μετρήσεων που αφορούσαν την επίδραση της αερόβιας άσκησης στο σύστημα των ορμονών του ανθρώπου και στη συνέχεια θα επικεντρωθούμε στη θεραπευτική άσκηση. Η θεραπευτική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη δυσλειτουργιών αλλά και να προσφέρει τα επιστημονικά επιβεβαιωμένα οφέλη της ως συμπληρωματική θεραπεία σε μια μεγάλη γκάμα ασθενειών. Σε σχέση με το παιδικό παραμύθι, είμαστε στο στάδιο της προώθησης του νέου παιδικού βιβλίου Το Όνομά του Ήταν Ρόκο και Δεν Ήταν μια Συνηθισμένη Βόλτα που μόλις κυκλοφόρησε, ενώ ετοιμάζουμε την εικονογράφηση για το τρίτο, το οποίο θα κυκλοφορήσει του χρόνου με το καλό.

Ε.Ζ.: Τι στοχεύεις να αποκομίσουν οι μικροί αναγνώστες διαβάζοντας τις σελίδες των βιβλίων σου;

Μ.Δ.Μ.: Οι μικροί αναγνώστες έχουν πολλή φαντασία έτσι κι αλλιώς και πολύ ευαίσθητες κεραίες. Τα δικά μου παραμύθια ελπίζω να εξιτάρουν κι άλλο τη φαντασία τους. Μπορούν να παραλληλιστούν με τους ήρωες και να βρουν λύσεις στις προκλήσεις, και κυρίως να νιώσουν. Τα συγκεκριμένα βιβλία είναι γεμάτα συναισθήματα με τα οποία μπορούμε να ταυτιστούμε όλοι μας, όχι μόνο τα παιδιά. Έτσι κι αλλιώς είναι βιωματικά, προέρχονται από εμπειρίες που είχα στη ζωή μου και είναι δουλεμένα με πολύ συναίσθημα. Στο νέο μου βιβλίο το ταξίδι που κάνει ο Ρόκο στο παζάρι μάς παραπέμπει στην πορεία της ζωής προς την ωρίμανση και την ενηλικίωση, σε ένα ταξίδι με συμμάχους τη φύση, το συναίσθημα και τη δύναμη της ψυχής. Η πρόκληση που αντιμετώπισε η πασχαλίτσα όταν βρέθηκε μόνη της στην Αφρική μάς θυμίζει τα νέα ξεκινήματα και τα αναπάντεχα γεγονότα στα οποία καλούμαστε να ανταποκριθούμε και να αλλάξουμε οπτική για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας με χαρά και αισιοδοξία.

Ε.Ζ.: Τι θα συμβούλευες μια μητέρα που επιθυμεί να ανοίξει τα φτερά της σε κάτι νέο επαγγελματικά;

Μ.Δ.Μ.: Θα τη συμβούλευα να γίνει ρομαντική ώστε να δει μέσα της τι πραγματικά θέλει και τι την κάνει χαρούμενη και ζωντανή, να γίνει πρακτική για να αποφασίσει ποια είναι τα πρακτικά βήματα για να το πετύχει και να γίνει λίγο εγωίστρια ώστε να αντισταθμίσει τις σκέψεις ενοχής που μπορεί να έχει (ή και όχι!) για το ότι επικεντρώνεται σε κάτι που κάνει χαρούμενη εκείνη πρωτίστως. Για εμάς τις μητέρες που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και έχουμε αποφασίσει να βάλουμε σε αναμονή την καριέρα μας και την επαγγελματική μας ταυτότητα χρειάζεται μεγάλη μαεστρία να καταφέρουμε να επανέλθουμε στον σωστό χρόνο και με τον σωστό τρόπο στην επαγγελματική μας δραστηριότητα.

Ε.Ζ.: Συνάντησες εμπόδια και αμφισβήτηση κατά τη δημιουργία του πρώτου σου βιβλίου καθώς προέρχεσαι από έναν διαφορετικό κλάδο;

 Μ.Δ.Μ.: Νιώθω πολύ τυχερή γιατί δεν έχω εισπράξει αμφισβήτηση, αλλά μόνο αγάπη. Εμπόδια ναι, αλλά λόγω της ανεπάρκειάς μου στον άγνωστο, στην αρχή, τομέα των εκδόσεων. Υιοθέτησα όμως τη στάση της παραδοχής ότι δεν γνώριζα και ρωτούσα τους πάντες για τα πάντα. Είναι απελευθερωτικό να παραδέχεσαι πως δεν γνωρίζεις και η ειλικρίνεια που αποπνέει αυτό φέρνει πολλή στήριξη, βοήθεια και τύχη, σαν μαγνήτης! Έτσι, το πρώτο βιβλίο Το Όνομά της Ήταν Μπουμπού και Δεν Ήταν Συνηθισμένη στη Ζέστη εξαντλήθηκε και τώρα είμαστε στη δεύτερη έκδοση και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Το γιορτάζω κάθε μέρα και αυτό με γεμίζει.