Καθαρόαιμος trendsetter, ο Romano Ricci ήξερε πάντα τι σημαίνει αισθητική, ως δισέγγονος της Nina Ricci, καθώς και το πώς μπλέκονται οι εσάνς προκειμένου να δημιουργήσουν ένα μεθυστικό άρωμα, ως εγγονός του Robert Ricci, δημιουργού του διάσημου αρώματος L’Αir du Τemps. Ευγνώμων για την οικογενειακή του κληρονομιά, ο Romano ήθελε να διαβεί τον δρόμο της δημιουργίας χωρίς «πατερίτσες». Αφού μαθήτευσε για χρόνια δίπλα σε ηχηρά ονόματα της αρωματοποιίας, όπως αυτό του Francis Kurkdjian, ίδρυσε το δικό του brand το 2006 στο Παρίσι.
Το Juliette has a Gun είναι ένα πρωτότυπο brand –όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς κι από το όνομά του– αρκετά μακριά από τα mainstream πρότυπα που επικρατούσαν στον χώρο της αρωματοποιίας. To 2011 βραβεύτηκε με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στα FiFi Awards –τα Οσκαρ των αρωμάτων– και δέκα χρόνια μετά, σε μια συζήτηση μαζί του, αντιλαμβανόμαστε πλήρως το γιατί.
Πώς αποφάσισες να γίνεις αρωματοποιός;
Παραδόξως, αν και μεγάλωσα περιτριγυρισμένος από το L’Air du Temps λόγω του παππού μου και ζώντας 200 μέτρα από το αρωματοποιείο μας στο Fontainebleau, η πρώτη μου οσφρητική μνήμη είναι από το Signoricci, ένα αντρικό άρωμα εσπεριδοειδών που δημιούργησε ο παππούς μου και που πάντα φορούσε. Οταν πήρα τη θέση του, κάθε δωμάτιο και αντικείμενο στον χώρο του εργοστασίου μύριζε έτσι γιατί είχε εμποτιστεί με το άρωμα αυτό. Είναι κάτι που μου έχει μείνει.
Το ταξίδι μου ξεκίνησε στα 20 μου, όταν άρχισα να δουλεύω στην αρωματοποιία Fragrance Resources στη Νέα Υόρκη. Μου πήρε έξι χρόνια για να μάθω τα πάντα για την όμορφη βιομηχανία των αρωμάτων. Η Juliette διαμορφώθηκε στο μυαλό μου εκείνη την περίοδο, ως μια πολύ προσωπική ερμηνεία της αρωματοποιίας.
Προγιαγιά σου ήταν η Nina Ricci και παππούς σου ο Robert Ricci. Γύρω σου υπήρχαν πάντα η μόδα και τα αρώματα. Τι από όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες σε έχει εμπνεύσει περισσότερο;
Η προγιαγιά μου πέθανε πριν γεννηθώ, αλλά είχα την ευκαιρία να περάσω πολύ χρόνο με τον παππού μου. Μου έμαθε πολύ νωρίς πώς να εκτιμώ διάφορες μυρωδιές, πώς να μυρίζω αρώματα… Οι στιγμές που πέρασα μαζί του είναι ανεκτίμητες. Αν έπρεπε να θυμάμαι μόνο ένα πράγμα από εκείνον, θα έλεγα ότι μου δίδαξε τους βασικούς κανόνες της αρωματοποιίας, αλλά και πώς να τους παραβιάζω!
Η γαλλική αρωματοποιία σε τι διαφέρει;
Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να επικεντρώνομαι στο δημιουργικό μου ένστικτο παρά στις παγκόσμιες τάσεις. Στόχος μου δεν είναι να ανταποκριθώ στο πρότυπο της γαλλικής αρωματοποιίας, αλλά να «ντύσω» αυτή την αινιγματική, αισθησιακή και σαγηνευτική γυναίκα την οποία προσεγγίζω αλλά συνεχίζει να μου ξεγλιστράει…
Υπάρχουν συστατικά που χρησιμοποιείς επανειλημμένα στις δημιουργίες σου;
Περνάω από φάσεις. Τείνω να έχω μια εμμονή με ένα συστατικό για μια συγκεκριμένη περίοδο, το χρησιμοποιώ όσο δεν πάει και μετά πηγαίνω στο επόμενο. Πριν από 15 χρόνια ήταν το πατσουλί και το τριαντάφυλλο, μετά ο μόσχος, η τουμπερόζα και τέλος οι ξηρές νότες από κεχριμπάρι.
Τι σχέση έχει ο Σαίξπηρ με τη δική σου Ιουλιέτα – το brand σου, Juliette has a Gun;
Παραποίησα τον χαρακτήρα της γνωστής ηρωίδας του και τη μετέφερα στον 21ο αιώνα ένοπλη, με όπλο το άρωμά της, με το οποίο αποπλανά και τους γύρω της.
Τα αρώματα Juliette has a Gun διανέμονται σε 46 χώρες μέσω 2.000 καταστημάτων, μεταξύ των οποίων τα Harvey Nichols, Galeries Lafayette, Harrods, Selfridges, Bloomingdales, Sephora. Το κοινό επομένως στο οποίο απευθύνεσαι είναι ευρύ, αλλά εσύ για ποια γυναίκα δημιουργείς αρώματα;
Η κλασική μας συλλογή απαρτίζεται από 16 αρώματα που λειτουργούν σαν οσφρητικά πορτρέτα. Κάθε άρωμα Juliette has a Gun είναι μια διαφορετική πτυχή της προσωπικότητας της Ιουλιέτας. Κάθε γυναίκα μπορεί να βρει την Ιουλιέτα, δηλαδή το άρωμα, που ταιριάζει με την προσωπικότητά της.
Τα αρώματα Juliette has a Gun είναι unisex, όπως και οι μυρωδιές τους;
Η γυναίκα είναι μια πολύ ισχυρή έμπνευση για μένα, οπότε σε αυτήν τη φάση το Juliette has a Gun είναι αποκλειστικά για εκείνη. Στοχεύω πάντα σε ισχυρές και πρωτότυπες signature μυρωδιές, που καμιά φορά μπορεί να παραπέμπουν σε ανδρικά αρώματα, αλλά ακόμα κι αυτά είναι αφιερωμένα στις γυναίκες.
Το Not a Perfume είναι ένα άρωμα με ένα μόνο συστατικό. Είναι μάλιστα το best seller της συλλογής. Τι το κάνει τόσο δημοφιλές;
Το Not a Perfume είναι μια πρωτότυπη φόρμουλα. Με μοναδικό συστατικό το Cetalox, όλη η σειρά Not a Perfume χαρακτηρίζεται από μια μοντέρνα ξυλώδη νότα σε ένα καθαρό αλλά εθιστικό μονοπάτι, ικανοποιώντας ακόμη και την πιο απαιτητική γυναίκα. Η φόρμουλα με το ένα συστατικό, χωρίς αλλεργιογόνα, κάνει το άρωμα ιδανικό προς ανάμειξη με άλλα αρώματα. Επιπλέον, επειδή ακριβώς προσαρμόζεται στο pH του δέρματος, δεν μυρίζει ποτέ το ίδιο σε δύο διαφορετικά άτομα. Το Not a Perfume έχει τελικά ένα μυστικό συστατικό… εσάς!
Η πρώτη σου μπουτίκ στο Παρίσι, στην περιοχή Λε Μαρέ, προσφέρει μια μοναδική παριζιάνικη ιδέα, το Café Juliette. Περί τίνος πρόκειται;
Η ιδέα γεννήθηκε από τις ομοιότητες που αντιλήφθηκα πως έχει η διαδικασία ανάμιξης καφέ με εκείνη της μείξης εσάνς. Στο Café Juliette συνεργαζόμαστε με το Coutume Café, ένα εξειδικευμένο καφεκοπτείο.
Η μπουτίκ διαθέτει πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, όπως τουαλέτες μεταμορφωμένες σε speakeasy χώρους με γραφικά που εμφανίζονται μόνο όταν τα φωτίζει υπεριώδες φως, ένα μπαρ και μια σερβιτόρα-πωλήτρια που αντικαθιστά τον παραδοσιακό πωλητή αρωμάτων, GIF booth για να μοιράζονται οι επισκέπτες την εμπειρία τους στα κοινωνικά δίκτυα με τη μορφή GIF… Και μην ξεχνάμε και την τεχνολογία Paperscent, την οποία πρώτοι στην Ευρώπη διαθέτουμε, αλλά σίγουρα όχι τελευταίοι. Πρόκειται για μια ιδέα που επιλύει επιτέλους τα προβλήματα της αρωματικής ρύπανσης: τραβάς από την ειδική συσκευή τη χάρτινη λωρίδα και το άρωμα ενεργοποιείται μέσα σε αυτήν. Δεν υπάρχει ανάγκη πλέον για testers, που μπερδεύουν τις μυρωδιές στην ατμόσφαιρα.
Η concept boutique μας υπόσχεται μια εμπειρία που θέτει σε λειτουργία όλες τις αισθήσεις. Και κάτι που ίσως δεν γνωρίζατε… Πέρα από το ότι σας παρέχουμε και εξατομικευμένες συμβουλές για την επιλογή αρώματος, μπορείτε να καλέσετε το 911 στο κόκκινο τηλέφωνο και να συνδεθείτε απευθείας μαζί μου!
Από την Κρίστελ Λιάκου
*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό InStyle, τεύχος Αυγούστου