Ήρθε επιτέλους η μέρα που ο κόσμος της μόδας περίμενε πώς και πώς. Περισσότερο από ενάμιση χρόνο μετά το θάνατο του Virgil Abloh, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στην ιστορική γέφυρα Pont Neuf του Παρισιού, την οποία ο Louis Vuitton είχε καλύψει με τάπητα που την έκανε να μοιάζει με χρυσή σκακιέρα για το ντεμπούτο του νέου creative director των ανδρικών συλλογών Pharrell Williams.
Η μητρική εταιρεία LVMH δε λυπήθηκε τα έξοδα για τη μεγάλη παραγωγή, η οποία πραγματοποιήθηκε λίγα βήματα από τα κεντρικά γραφεία της Louis Vuitton και το αστραφτερό ξενοδοχείο Cheval Blanc του ομίλου. Οι καλεσμένοι μεταφέρθηκαν με πλοίο στο σημείο του show στο οποίο βρέθηκαν όλοι, από τους συναδέλφους σχεδιαστές της LVMH, Jonathan Anderson και Camille Miceli μέχρι mega stars όπως η Beyoncé (η οποία έκανε μια μικρή παύση από την “Renaissance World Tour” της), η έγκυος Rihanna που πρωταγωνίστησε στην πρώτη του καμπάνια που κυκλοφόρησε πριν μερικές ημέρες και η Kim Kardashian. Μετά το show ακολούθησε μια συναυλία του ίδιου του Pharrell με τον Jay-Z.
Τους καλεσμένους καλωσόρισε η gospel χορωδία Voices Of Fire με τους οποίους ο Pharrell Williams, συνεργάστηκε στο νέο single “JOY (Unspeakable)”, το οποίο κυκλοφόρησε την προηγούμενη Παρασκευή από την Panik Records/Sony Music, για τη νέα σειρά του Netflix Voices of Fire, που αφηγείται την δημιουργία της χορωδίας.
Με αυτό τον τρόπο ο Pharrell υπενθύμισε την ικανότητα του να συνδυάζει επιτυχημένα διάφορους κόσμους, από την τηλεόραση στη μουσική και από την μόδα στις φιλανθρωπικές δράσεις.
Το show ήταν κυριολεκτικά ένα υπερθέαμα, τόσο μεγάλο που σχεδόν επισκίασε, ηθελημένα ή μη, -ποιος να ξέρει- την ίδια την συλλογή, η οποία ήταν άρτια και ενδιαφέρουσα, ωστόσο υπήρχαν σημεία που φαίνεται να δίχασαν το κοινό της μόδας, αν κρίνουμε από τα σχόλια στα social media.
Τα ρούχα, ήταν ένα ιδιόρρυθμο κολλάζ που συνδύαζε στοιχεία από το μοντέρνο και πολλές φορές εκκεντρικό προσωπικό στιλ του Pharrell και στοιχεία από το αρχείο του οίκου. Από το tailoring μέχρι το sporty, υπήρχαν λίγο από όλα.
O Pharrell σύστησε στο κοινό το Damoflage, το pixelated print που συνδύαζε την εμβληματική σκακιέρα του οίκου damier pattern, με το καμουφλάζ και το οποίο κυριάρχησε στην συλλογή. Ο Williams συνεργάστηκε για αυτό με τον Αμερικανό pixel artist, γνωστό ως E.T. σε μια ψηφιοποιημένη εκδοχή του μοτίβου, ενώ τα έργα ενός άλλου Αμερικανού καλλιτέχνη, του Henry Taylor, εμφανίζονταν ως μικρά κεντήματα σε οτιδήποτε, από τζιν μέχρι αξεσουάρ. Τα μοτίβα με pixel εμφανίστηκαν πάνω σε κοστούμια με σορτς που φορέθηκαν με μποτάκια, workwear jackets με πολλές τσέπες, ένα σακάκι ταπισερί και ένα μεγάλο γούνινο σάλι.
Για τις τσάντες ο Pharrell στράφηκε σε παλαιότερα σχέδια, ανανεώνοντας την monogram Speedy bag, αλλά και αναβιώνοντας τις μεταλλικές τσάντες Monogram Miroir που παρουσίασε ο Marc Jacobs στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ενώ πολλά από τα looks ολοκλήρωναν γούνινα καπέλα.
Σχετικά με το pixel print πολλοί ήταν εκείνοι που σχολίασαν ότι προηγουμένως είχε κάνει την εμφάνιση του στο ανοιξιάτικο show του Jonathan Anderson για τον οίκο Loewe, ενώ σε πολλούς θύμισε τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Minecraft.
Ακόμα, παρά το γεγονός ότι στην συλλογή υπήρχαν αρκετά δερμάτινα κομμάτια, για ορισμένους έλειπε η πολυτέλεια και η δεξιοτεχνία που είναι συνυφασμένη με το DNA του οίκου.
Ο Williams δραστηριοποιείται στο χώρο της μόδας από τότε που υπέγραψε μια σειρά γυαλιών με τον Marc Jacobs στον Louis Vuitton το 2004. Ακολούθησε μια συλλογή κοσμημάτων για τον οίκο το 2008, projects με τον Moncler και τη Moynat και μια συνεργασία με τη Chanel, πέρα από τις συνεργασίες του με brands όπως η G-Star Raw και Adidas. Ο Williams εμφανίστηκε στις καμπάνιες της Chanel, περπάτησε στις πασαρέλες της και δημιούργησε ένα μοναδικό sneaker με τη Chanel και την Adidas Originals το 2017. Μετά από αυτό ήρθε μια συλλογή unisex ρούχων το 2019, σχεδιασμένη σε συνεργασία τον αείμνηστο Karl Lagerfeld.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη μέχρι τώρα πορεία του, αλλά και τη δημιουργική και εμπορική ιδιοφυΐα του Pharrell στον χώρο της μόδας και όχι μόνο. Το χθεσινό show γράφτηκε ήδη στις σελίδες της ιστορίας της, με τους πάντες να μιλούν για αυτό, αντιλαμβανόμενοι σε πολλές περιπτώσεις την προσπάθεια η φαντασμαγορία να καλύψει κάποιο κενό. Δεν θα αποπειραθούμε να συγκρίνουμε το ταλέντο, ούτε τη συλλογή του με εκείνες του Virgil, θα ήταν μάταιο. Και σίγουρα το βάρος ήταν αρκετό στους ώμους του Pharrell, που με κάθε τρόπο θέλησε να μας θυμίσει ποιος είναι και τι μπορεί να επιτύχει. Και είμαστε εδώ για να τον χειροκροτήσουμε, όπως και χθες.
.
