Coco Chanel, Yves Saint Laurent, Christian Dior[/caption] Η μόδα δεν είναι κάτι το στατικό. Δεν είναι μια έννοια που απλά υπάρχει γιατί μας αρέσει να ντυνόμαστε και να ασχολούμαστε με τα ρούχα μας. Η μόδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται μαζί με τον άνθρωπο και ανάλογα με την εποχή παίρνει άλλο ύφος και μορφή. [caption id="attachment_133024" align="aligncenter" width="600"] Cristóbal Balenciaga, Madeleine Vionnet, Elsa Schiaparelli[/caption] Για να φτάσει όμως εκεί ακριβώς που βρίσκεται σήμερα, πέρασε από πολλά στάδια, γεννήθηκε, άλλαξε πρόσωπα πολλές φορές, μεγάλωσε, ωρίμασε και φυσικά στην εξελικτική της πορεία, εκτός από τις κοινωνικοπολιτές συνθήκες που άφησαν το στίγμα τους πάνω της, υπήρξαν και άνθρωποι που τη σημάδεψαν και έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στις σημερινές μας ενδυματολογικές συνήθειες. Paul Poiret, Madeleine Vionnet, Coco Chanel, Christian Dior, Cristóbal Balenciaga, Elsa Schiaparelli και Yves Saint Laurent, είναι μόνο μερικά από τα ονόματα, όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για τη μόδα και φυσικά άλλαξαν με τον τρόπο τους, τη ροή της ενδυματολογικής ιστορίας γιατί είχαν μια τέλεια ιδέα, την κατάλληλη στιγμή. Ρίχνοντας μια ματιά λοιπόν στο παρελθόν, γεννάται το εξής ερώτημα: θα υπάρξουν άραγε ποτέ ξανά δημιουργοί αυτού του βεληνεκούς; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Αλλά ας το δούμε αναλυτικά. [caption id="attachment_133025" align="aligncenter" width="450"] Karl Lagerfeld[/caption] Κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο των πιο σύγχρονων σχεδιαστών. Ακόμα και για τους πιο δύσπιστους και προσκολλημένους στο παρελθόν, το όνομα του Karl Lagerfeld είναι ικανό για να πείσει πως τα μεγάλα ταλέντα και οι ιδιοφυΐες της μόδας υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Το θέμα είναι όμως πως πλέον δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να γίνει η ανατροπή, για να δούμε κάτι το διαφορετικό, από ενδυματολογικής απόψεως. Ζούμε την απόλυτη ελευθερία και ο καθένας μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει, όπως το θέλει, καθώς η μόδα είναι ο πλέον δημοκρατικός χώρος και παρά τις τάσεις που επικρατούν σε κάθε σεζόν, αποδέχεται τους πάντες, όπως ακριβώς είναι. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και έτσι καμία Coco Chanel δε νιώθει την ανάγκη να μας πείσει να πετάξουμε τον κορσέ και κανένας Yves Saint Laurent δεν έρχεται για να μας μάθει πως το ανδρικό κοστούμι μπορεί να γίνει το πιο αισθησιακό και θηλυκό κομμάτι της γυναικείας γκαρνταρόμπας. Η σεξουαλική επανάσταση έχει γίνει προ πολλού και καμία φεμινίστρια δε νιώθει την ανάγκη να «ανεβάσει» υπερβολικά το μήκος της φούστας της, όπως συνέβει στα 1960s, ενώ οι γυναίκες πλέον εργάζονται -σχεδόν- ισότιμα με τους άνδρες και το power dressing δεν έχει το νόημα που είχε στα 1980s. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι πριν από μερικές σεζόν η μεγαλύτερη τάση ήταν το Normcore. Για όσους δεν το ξέρουν, η έννοια προέρχεται από το «πάντρεμα» του normal και του hardcore, μια τάση που είναι «σκληροπυρηνικά φυσιολογική» λοιπόν. Έχουμε βαρεθεί να προσπαθούμε για το μοναδικό και το ιδιαίτερο και το μάτι πλέον έχει αρχίσει να αποζητά απεγνωσμένα το συνηθισμένο. Συνεπώς, ακόμα και αν ένας σχεδιαστής διαθέτει ένα ευρηματικό μυαλό και μια μοναδικά δημιουργική φύση, είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα μπορέσει να βρει πρόσφορο έδαφος για να τα εκφράσει. Γιατί; Μα γιατί στη μόδα, τα έχουμε δει -σχεδόν- όλα και δεν μας εκπλήσσει -σχεδόν- τίποτα. Σίγουρα θαυμάζουμε και ζηλεύουμε πολλά ρούχα, αλλά σκεφτείτε, πόσο καιρό έχετε να δείτε κάτι που σας έκανε να ανοιγοκλείσετε τα μάτια γιατί δεν σας θύμιζε τίποτα; Το συμπέρασμα λοιπόν δεν είναι πως δεν υπάρχουν ικανά χέρια και μυαλά, αλλά πως δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να γίνει πραγματική επανάσταση μέσα από ένα κομμάτι ύφασμα, όπως έγινε πολλές φορές στο παρελθόν. [caption id="attachment_133026" align="aligncenter" width="511"] Alessandro Michele[/caption] Μπορεί να λατρεύουμε τις συλλογές της Mary Katrantzou που κάθε φορά σκέφτεται και κάτι νέο να τυπώσει πάνω στα υφάσματά της, μπορεί να χειροκροτήσαμε τη συλλογή του Hussein Chalayan που αποτελούταν από φορέματα που άλλαζαν μορφή μετά από ψυχρολουσία, όμως πότε ήταν η τελευταία φορά που μείναμε έκπληκτοι; Ακόμα και ο ταλαντούχος Alessandro Michele που κατάφερε μέσα σε μία μόλις σεζόν να αλλάξει τον Gucci, έφερε όντως κάποια επανάσταση; Οι αλλαγές που γίνονται στους πιο σημαντικούς Οίκους ταράζουν τα νερά μόνο στο άκουσμά τους, οι συλλογές που προκύπτουν από τα νέα χέρια συνεχίζουν να είναι υπέροχες, αλλά είναι τόσο διαφορετικές; Ο Anthony Vaccarello για παράδειγμα, παρουσίασε πριν λίγες μέρες μία συλλογή που ήταν μια μίξη στοιχείων από τους προκατόχους του, Yves Saint Laurent, Stefano Pilati και Hedi Slimane. Ωραία, στιλάτη και σέξι, αλλά τόσο προβλέψιμη που θα μπορούσε να την είχε σχεδιάσει οποιοσδήποτε. Ο Olivier Rousteing, που είναι ένας από τους αγαπημένους του fashion κοινού, ως επί το πλείστον αντιγράφει κάθε σεζόν τον εαυτό του. Και η λίστα δε σταματάει εδώ. [caption id="attachment_133027" align="aligncenter" width="373"] Rei Kawakubo[/caption] Τα αριστουργήματα που βγαίνουν από τα χέρια της Rei Kawakubo είναι υπέροχα για να τα κοιτάμε, όμως δε μπορούν να φέρουν την επανάσταση γιατί δε μπορεί κανείς να τα φορέσει στον δρόμο. Το ίδιο συμβαίνει και με την Iris Van Herpen που μαθήτευσε δίπλα στον Alexander McQueen και τώρα χρησιμοποιεί μοναδικές τεχνικές για να φτιάξει ρούχα που μοιάζουν με έργα τέχνης. Αλήθεια, έχετε ακούσει αυτά τα ονόματα; Η μόδα είναι ένα υπέροχο πράγμα και οι άνθρωποι που καταφέρνουν να δημιουργούν πραγματική μόδα, είναι μερικοί από τους πιο ταλαντούχους του κόσμου. Το σίγουρο όμως είναι πως ακόμα και τα ονόματα των σύγχρονων που θα γραφτούν στην ιστορία, το πιο πιθανό είναι πως δε θα καταφέρουν να την αλλάξουν. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Διαβάστε ακόμα: Η Olivia Palermo με Dior Απολαυστικό το τρέιλερ του «Σου Κου»: Στην ουγγρική γλώσσα καλεί τους τηλεθεατές η Μαρία Μπεκατώρου! Κατεβάστε τώρα το νέο τεύχος του InStyle εντελώς δωρεάν στο iPad Ακολουθήστε το InStyle στο instagram]]>