Margiela Tabi Boots: H ιστορία του πιο “όμορφα” άσχημου παπουτσιού
Credit: beatrice.gutu/Instagram

To πιο πιθανό είναι ότι κάπου τα έχετε δει στα κοινωνικά δίκτυα. Ίσως να σταθήκατε τυχερές και να τα είδατε φορεμένα στα πόδια κάποιας που βιαστικά χαρακτηρίσατε «περίεργη». Ή ίσως, αν είστε μυημένη στα πιο iconic κομμάτια της μόδας, να τα αναγνωρίσατε και να είστε εσείς εκείνη που τα φορά.

Ο λόγος για τα πιο όμορφα άσχημα παπούτσια του κόσμου, τα οποία έχουν βέβαια και όνομα. Τα Tabi (boots και όχι μόνο) του Martin Margiela, τα παπούτσια με τα διαχωρισμένα δάχτυλα, δεν ανήκουν στα συνηθισμένα ugly παπούτσια που έρχονται κάθε τόσο σαν μικρή παλιρροία να ταράξουν τα νερά της μόδας και χάνονται. Είναι έργα τέχνης.

Φωτογραφίες με γυναίκες που τα φορούν και παίζουν με το στιλ τους, τοποθετώντας ανάμεσα στα δάχτυλα του παπουτσιού άλλοτε αναμμένα τσιγάρα, τραπουλόχαρτα, χαρτονομίσματα και άλλοτε ποτήρια κρασιού με πόδια έτοιμα για μια σημαντική πρόποση.

Ο Martin Margiela δεν επινόησε το Τabi, όπως δεν επινόησε και πολλά από τα καλύτερα έργα του. Για να εκδηλώσει νέες ιδέες ξεκινούσε με την αποδόμηση καθιερωμένων μορφών.

Το Tabi ήταν εμπνευσμένο από τους Ιάπωνες εργάτες και το σχέδιο του έχει ρίζες στον 15ο αιώνα, όταν οι κάλτσες άρχισαν να παράγονται μαζικά με εισαγόμενο βαμβάκι από την Κίνα, και διέθεταν το σχέδιο με τα διαχωρισμένα δάχτυλα για να φοριούνται με παραδοσιακές σαγιονάρες. Οι κάλτσες Tabi έγιναν αργότερα σύμβολο κοινωνικής θέσης, με τις χρυσές και μοβ κάλτσες να φοριούνται από την ανώτερη τάξη. Οι κοινοί φορούσαν μπλε και οι σαμουράι μπορούσαν να φορέσουν οποιαδήποτε απόχρωση εκτός από τις προαναφερθείσες. Το σχέδιο αναβαθμίστηκε αργότερα με λαστιχένιες σόλες για εξωτερική χρήση στα 1900s, που ονομάστηκε “Jika-Tabi”, που φοριούνται μέχρι και σήμερα ως παπούτσια εργασίας, καθώς το σχέδιο με διαχωρισμένα δάχτυλα προάγει τόσο την ισορροπία όσο και το καθαρό μυαλό, σύμφωνα με την ολιστική ρεφλεξολογία.

Υπάρχουν και άλλες σύγχρονες εκδοχές του παπουτσιού Τabi.

Η Nike δημιούργησε ένα παρόμοιο sneaker: το Air Rift.

Η Vetements, το brand που σχεδίασε ο άλλοτε σχεδιαστής τoυ Margiela, Demna Gvasalia, παρουσίασε τη δική του εκδοχή.

Αλλά κανένα από αυτά τα παπούτσια δεν τραβούν τα βλέμματα όπως εκείνα του Margiela. Τα Margiela tabi έχουν μια συλλεκτική γοητεία εντελώς δική τους. Έχουν αρκετή ζήτηση ώστε οι άνθρωποι να τα αγοράζουν από online δημοπρασίες, συχνά σε εξαιρετικά υψηλές τιμές πολύ καιρό αφότου ορισμένες αποχρώσεις πάψουν να πωλούνται στα καταστήματα.

Γιατί έχουμε τόση εμμονή με τα παπούτσια που θυμίζουν οπλές;

Ο Martin Margiela ήθελε ένα παπούτσι που να δίνει την ψευδαίσθηση ενός γυμνού ποδιού που στηρίζεται σε ένα τακούνι. Το τακούνι των Τabi boots είναι χοντροκομμένο και ψηλό στο πλάι αλλά στενό από μπροστά και το δέρμα ήταν μια παραδοσιακά ανδρική επιλογή. Τα κουμπώματα που διασχίζουν το εσωτερικό μέρος ήταν αναφορές στο αρχικό σχέδιο -μόλις είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία όταν σχεδίασε το δικό του. Πριν ιδρύσει τo ομώνυμο brand του το 1988, ο Margiela είχε εργαστεί για τον Jean Paul Gaultier και πριν από αυτό είχε τη δική του σειρά παπουτσιών.

Όταν ήρθε η ώρα να δημιουργηθούν υποδήματα για την πρώτη συλλογή Maison Martin Margiela όμως, κανένας τσαγκάρης δεν θα αναλάμβανε το σχέδιό των Tabi. Tο διαχωρισμένο δάκτυλο ήταν πολύ ριζοσπαστικό για τα παραδοσιακά εργαστήρια.

Όπως θα το είχε η μοίρα, ήταν ο Geert Bruloot, ο πρώτος έμπορος λιανικής που προμήθευσε τα παπούτσια του Margiela πριν από τον Gaultier στην μπουτίκ του στην Αμβέρσα, Cocodrillo, ο οποίος θα του σύστηνε τον μελλοντικό τσαγκάρη του: έναν Ιταλό τεχνίτη ονόματι Mr. Zagato. Σύμφωνα με τον Bruloot, έδειξε στον κύριο Zagato το πρωτότυπο Τabi κατά τη διάρκεια ενός δείπνου και τα μάτια του τσαγκάρη φωτίστηκαν.

Tα Τabi άνοιξαν την επίδειξη στο ντεμπούτο του σόου για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 1989. Το show πραγματοποιήθηκε στο Café de la Gare στο Παρίσι στις 4:40 μ.μ. Το πρώτο μοντέλο φορούσε μια ψηλόμεση λευκή παντελόνα και κάλυπτε με τα χέρια της, τυλιγμένα με κορδέλες στους καρπούς, το γυμνό στήθος της.

Το φινάλε κορυφώθηκε σε αυτό που έκτοτε έγινε θρύλος: τα μοντέλα εμφανίστηκαν με λευκές ρόμπες εργαστηρίου πανομοιότυπες με εκείνες που φορούσε η ομάδα του Margiela, με τα παπούτσια τους βουτηγμένα σε κόκκινο χρώμα, αφήνοντας περίεργα, κόκκινα σημάδια στην πασαρέλα – κάτι ανάμεσα σε πατημασίες και χνάρια.

Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του για το θέμα -για μια έκθεση στο MoMu της Αμβέρσας σε συνεπιμέλεια του Bruloot με τίτλο “Foot Print: The Tracks of Shoes in Fashion”—ο Margiela εξηγεί αυτή τη θεατρική απόφαση κάπως έτσι: «Σκεφτόμουν ότι το κοινό θα έπρεπε να προσέξει τα καινούργια υποδήματα. Και τι θα ήταν πιο εμφανές από το αποτύπωμά τους;»

Τα Τabi μοιάζουν αρκετά με κλασικές μπότες ώστε να μην είναι το πρώτο πράγμα που θα πρόσεχε κανείς σε μία εμφάνιση, αλλά μετά από μια προσεκτικότερη εξέταση, γίνονται το κύριο αντικείμενο του συνόλου και διχάζουν. Οι διαφορετικές αποχρώσεις συμβάλλουν στη σύγχυση και είτε σε απωθούν, είτε σε γοητεύουν, σίγουρα πάντως δεν περνούν αδιάφορα.

Ο Margiela πήρε το ζωγραφισμένο από τα Tabi ύφασμα της πασαρέλας και το ξαναχρησιμοποίησε για το επόμενο σόου του -το μετέτρεψε σε γιλέκο που συγκρατείται από καφέ κολλητική ταινία.

Το δεύτερο σόου του, για το Φθινόπωρο/Χειμώνα του 1989, ήταν το ίδιο αυθόρμητο, θρασύ και όμορφο με το πρώτο, με όλες τις μικρές λεπτομέρειες, και θα έμενε επίσης στην ιστορία της μόδας. Τοποθετημένο σε μια παιδική χαρά στα περίχωρα του Παρισιού, οι άνθρωποι σκαρφάλωσαν στους τοίχους για να μπουν μέσα και τα παιδιά της γειτονιάς παρατάχθηκαν στην πρώτη σειρά, ζητωκραυγάζοντας τα μοντέλα. Ένας μάρτυρας είπε σε ένα σημείο, δεν μπορούσες να καταλάβεις ποιος ήταν γείτονας και ποιος συντάκτης – όλοι ήταν μπερδεμένοι και ενθουσιασμένοι. Τα παιδιά ενώθηκαν με τα μοντέλα στην πασαρέλα.

Έκτοτε τα «άσχημα» Tabi φορέθηκαν και συνεχίζουν να φοριούνται από τις πιο διάσημες σταρ, αλλά και τις πιο σημαντικές γυναίκες της μόδας.

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα