Η σεξουαλική επαφή είναι το απόλυτο κριτήριο που διαφοροποιεί μία ερωτική σχέση από τη φιλική. Η απουσία ή ο περιορισμός της σεξουαλικής ζωής αποτελεί πλήγμα στο οικοδόμημα της σχέσης, όπως υποστηρίζει ο ψυχίατρος και πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, Αθανάσιος Ασκητής.
Δύο σύντροφοι που χάνουν τη σεξουαλική τους ζωή χάνουν μαζί κι ένα σημαντικό κομμάτι της σχέσης τους και της επικοινωνίας τους. Οι λόγοι μπορεί να είναι διάφοροι, όπως για παράδειγμα η εμφάνιση κάποιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας, η μείωση της ερωτικής επιθυμίας, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου… Δεν είναι σπάνιο να βλέπει κανείς τους δύο συντρόφους να «αδελφοποιούνται» σιγά σιγά, να χάνουν το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον και να κοιμούνται κάθε βράδυ στο ίδιο κρεβάτι σαν καλοί φίλοι.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες του άνδρα και της γυναίκας να παραμελούν την εμφάνισή τους, να μη νοιάζονται πώς θα φερθούν στον σύντροφό τους και να αποσύρονται από κάθε προσπάθεια να προσελκύσουν το ερωτικό του ενδιαφέρον.
Μπροστά σε μία τέτοια πραγματικότητα, πολλά ζευγάρια επιλέγουν τον δρόμο της σιωπής και βάζουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Παρηγορούν τους εαυτούς τους με φράσεις όπως “τα χρόνια πέρασαν”, “δεν πειράζει, έχουμε την οικογένειά μας” ή ακόμη προσποιούνται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.
Η λύση δεν είναι ούτε η προσποίηση ότι όλα είναι καλά ούτε η αποσιώπηση του προβλήματος. Αντιθέτως, οι σύντροφοι καλούνται να δουν ευθέως το πρόβλημα και να μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά ο ένας στον άλλον. Η αλήθεια είναι πως τέτοιες συζητήσεις μπορεί να προκαλούν αμηχανία, θυμό, ντροπή ή άγχος γι’ αυτό είναι βασικό να αποφασίσουν ότι σταθούν συμμαχικά απέναντι στο πρόβλημα, να σκύψουν πάνω από αυτό και να το αντιμετωπίσουν.
* Με πληροφορίες από το βιβλίο “Έρωτας, σεξ και απιστία” του Θάνου Ασκητή
