Νόστιμα σπιτικά πιάτα, street food και εκλεκτή κουζίνα να βασίζονται στις παραδόσεις των Μαπούτσε*, σε μια κουλτούρα θαλασσινών με ισπανικές γαστρονομικές επιρροές, όλα στο κοσμοπολίτικο κέντρο της Χιλής.
Το Σαντιάγκο συχνά περιγράφεται ως η πιο ευρωπαϊκή πόλη στη Νότια Αμερική. Πρόκειται για ένα πολυσύχναστο κοσμοπολίτικο κέντρο με πολιτισμό αιώνων και ακμάζουσα γαστρονομική σκηνή. Φωλιασμένο σε μια κοιλάδα που περιβάλλεται από τις Άνδεις και την οροσειρά των ακτών της Χιλής, έχει να προσφέρει πολλά, όχι μόνο την εκπληκτική θέα και την ιστορία της.
Η πρωτεύουσα ιδρύθηκε εδώ το 1500 λόγω της τοποθεσίας της κοντά στο Cerro Santa Lucía (στον λόφο Santa Lucía) και τον ποταμό Mapocho, σημείο με μεγάλο πλεονέκτημα. O λόφος προσελκύει τους επισκέπτες με την πανοραμική του θέα. Για να φτάσετε στην κορυφή του λόφου Santa Lucía με τα πόδια από την κύρια είσοδο του πάρκου κοντά στη στάση του μετρό Santa Lucía, θα χρειαστεί να ακολουθήσετε ένα μακρόστενο μονοπάτι με ψηλά πέτρινα σκαλοπάτια. Αν και η πεζοπορία μπορεί να είναι επίπονη, ειδικά μια καυτή καλοκαιρινή μέρα. Για την καλύτερη θέα, πάρτε μία από τις δύο σκάλες προς το Caupolicán Plaza. Πρέπει να δώσετε χρόνο για να απολαύσετε την περιπλάνησή σας στο Cerro Santa Lucía. Η θέα είναι εντυπωσιακή και το μέρος είναι ήσυχο και γαλήνιο.
Άν δεν είστε έτοιμοι να ανεβείτε τον λόφο με τα πόδια, μπορείτε να πάρετε το ασανσέρ που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών St Lucía και Agustinas, λίγα μόλις τετράγωνα από την κύρια είσοδο του πάρκου.
Από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο, ο λόφος Santa Lucía καλωσορίζει τους επισκέπτες καθημερινά από τις 9 π.μ. έως τις 7 μ.μ και η είσοδος είναι δωρεάν. Λάβετε υπόψη ότι η περιοχή είναι γνωστή για την προσέλκυση κλεφτών μετά τη δύση του ηλίου, οπότε χρειάζεται προσοχή.
Στο Σαντιάγκο εκτός από τους περιπάτους που θα κάνετε και την πλούσια ιστορία του τόπου, που θα ανακαλύψετε σε κάθε σας βήμα, η γαστρονομική σκηνή παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η επιρροή των αρχικών κατοίκων της Χιλής, των Μαπούτσε*, είναι ακόμα αισθητή στη σύγχρονη κουζίνα μέσα από τα καρυκεύματα και τα μαγειρευτά, η ισπανική κουζίνα είναι παρούσα τόσο με τα θαλασσινά όσο και με το κρέας, για να μην ξεχνάμε το πεντανόστιμο ψημένο στο μπάρμπεκιου αρνί. Η τοπική κουζίνα έχει κάτι για όλους, με νόστιμα σπιτικά πιάτα, street food και εκλεκτό φαγητό.
Όπως στις περισσότερες μεγάλες πόλεις σε όλη τη Νότια Αμερική, υπάρχει η street food προσέγγιση με πληθώρα τηγανητών πιάτων και ασυνήθιστους χυμούς. Είναι απαραίτητο να βρείτε χρόνο για μια πεζοπορία στην κορυφή του βουνού Cerro San Cristóbal και εκεί να παραγγείλετε ένα mote con huesillo, ένα ποτό σε μοβ απόχρωση φτιαγμένο από ροδάκινα και αποφλοιωμένο σιτάρι, το οποίο θα απολαύσετε ενώ θαυμάζετε την εκπληκτική θέα σε όλη την πόλη.
Το πιο συνηθισμένο σνακ είναι η empanada, ψητή ή τηγανητή, γεμισμένη με βοδινό, κρεμμύδι, τυρί, λαχανικά, ακόμα και με θαλασσινά. Για να δοκιμάσετε την καλύτερη αξίζει να αφιερώσετε 45 λεπτά οδήγησης για να φτάσετε στο El Rancho de Doña María κατά μήκος της Autopista Los Libertadores.
Σε αυτό το χαλαρό εστιατόριο δίπλα στον δρόμο το θρυλικό Doña María σερβίρει τις empanadas ζεστές κατευθείαν από τον πήλινο φούρνο. Ενώ βρίσκεστε εκεί, σημειώστε ότι το Doña María είναι επίσης γνωστό για το leche asada και τη γλυκιά flan με αβγά.
Γεμάτη πολύχρωμα φρέσκα φρούτα και λαχανικά είναι μια εμπειρία. Από τα καλύτερα εκεί είναι το sopaipilla, ένας τηγανισμένος δίσκος από ζύμη με πικάντικη σάλτσα, και το completo, ένα μεγάλο χοτ ντογκ με αβοκάντο, μαγιονέζα, μουστάρδα και κέτσαπ. Η παραδοσιακή κοτόσουπα cazuela αξίζει επίσης την προσοχή σας.
Τα θαλασσινά ξεχωρίζουν για την ποιότητα και τη νοστιμιά τους καθώς τα 6.000 χλμ. ακτογραμμής στον Ειρηνικό προσφέρουν μερικά από τα καλύτερα στον κόσμο. Το σεβίτσε διαφέρει κάπως από το περουβιανό. Στη Χιλή γίνεται με μικρά κομμάτια λευκού ψαριού και πιπεριές.
Το κοινό σημείο των δύο αυτών χωρών είναι η αγάπη τους για το pisco sour, ένα κοκτέιλ φτιαγμένο με τοπικό μπράντι, χυμό λεμονιού και ασπράδι αβγού. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι το ανακάλυψαν, αλλά ανεξάρτητα από την προέλευσή του, ξεδιψάει και είναι καλοφτιαγμένο, όπου και να το δοκιμάσετε στο Santiago.
Για το απόλυτο γαστρονομικό ταξίδι από τις Άνδεις στα βόρεια μέχρι το νότιο άκρο της Παταγονίας, κλείστε ένα τραπέζι στον σεφ Rodolfo Guzmán στο Boragó, θεωρείται το κορυφαίο εστιατόριο στην χώρα. Κατά τη διάρκεια ενός μενού γευσιγνωσίας θα ανακαλύψετε άγρια φρούτα, λουλούδια, φύκια και άγρια χορταρικά.
Όσο για το κρασί της Χιλής, αυτό φυσικά έχει παγκόσμια φήμη. Με σταφύλια που καλλιεργούνται σε εδάφη τόσο διαφορετικά όσο η έρημος στον Βορρά και ο ψυχρός Νότος, υπάρχουν πολλές ποικιλίες για να δοκιμάσετε. Δεν θα παραλείψετε βέβαια να απολαύσετε το φημισμένο carménère με το βαθύ κόκκινο χρώμα και τις νότες από πιπέρι και μούρα.
* Οι Μαπούτσε (Los mapuches), επίσης γνωστοί ως Αραουκάνοι, είναι ιθαγενής φυλή που κατοικεί σε περιοχές της κεντρικής, νότιας Χιλής, αλλά και της Ν.Δ Αργεντινής και κάποιων σημείων της σημερινής Παταγονίας. Οι ίδιοι αποκαλούνται ‘Μαπούτσε’, ενώ την ονομασία ‘Αραουκάνοι’ την έλαβαν από τους Ισπανούς αποίκους τον 16ο αιώνα. Κατά την προκολομβιανή περίοδο ήρθαν αντιμέτωποι με τους Ίνκας από τον βορρά, οι οποίοι απέτυχαν παρόλες τις προσπάθειές του να τους κατακτήσουν. Οι Μαπούτσε δεν καταλήφθηκαν ούτε από τους Ισπανούς και παρέμειναν ανεξάρτητοι ως το 1883, οπότε και έγιναν τμήμα του κράτους της Χιλής. Κατά την περίοδο της δικτατορίας του Αουγούστο Πινοσέτ πραγματοποιήθηκαν μαζικές διώξεις εναντίον τους. Σήμερα βρίσκονται σε σύγκρουση με την κυβέρνηση για τη διανομή της γης που παλαιότερα εκμεταλλεύονταν.
Το αρχικό κείμενο είχε δημοσιευτεί στο Food & Travel
