Ένας κόκκος ιστορία: Το Onigiri, είναι μικρές μπάλες από κολλώδες ρύζι, έχουν τραγανή κρούστα στο εξωτερικό και απαλό sticky ρύζι στο εσωτερικό. Συνήθως τυλίγεται σε ρολό με φύλλο φυκιού (nori) και αποτελεί ένα ιδιαίτερα δημοφιλές ιαπωνικό σνακ.
Πήρε το όνομά του από την ιαπωνική λέξη nigiru, που σημαίνει “πιάνω” ή “πιέζω”, και φυσικά καλείται έτσι ακριβώς επειδή πλάθεται με το χέρι σε σχήμα μπάλας ή τριγώνου. Είναι επίσης γνωστό ως omusubi ή nigirimeshi, ονομασίες που επίσης ορίζουν κάτι που ζυμώνεται με το χέρι.
Καταναλώνεται είτε κρύο είτε ζεστό, αν και αν δεν ψυχθεί άμεσα, το άμυλο του ρυζιού μπορεί να το κάνει εύθραυστο.
Το αγαπημένο σνακ των Ιαπώνων, έχει ιστορία τουλάχιστον 2.000 χρόνων. Το πρώτο onigiri λέγεται ότι βρέθηκε σε αρχαιολογικό χώρο στην περιφέρεια Ισικάουα.
Σερβιριζόταν σε αξιωματούχους της αυλής κατά την περίοδο Heian (794-1185). Έπαιζαν μάλιστα ρόλο στην τελετουργική ανταλλαγή δώρων μεταξύ των αξιωματούχων και των ευγενών.
Με την προσθήκη δαμάσκηνων και άλλων υλικών, αποτέλεσε στρατιωτικό σιτηρέσιο κατά την περίοδο Καμακούρα (1192-1333). Το σνακ εξυμνήθηκε μάλιστα σε αρκετές πολεμικές μπαλάντες.
Κατά την περίοδο Έντο (1603-1867) απέκτησε δημοφιλία και εκτός στρατοπέδων και άρχισε να καταναλώνεται σχεδόν από όλους.
Ο σεφ με καλλιτεχνικές ανησυχίες
Στο σήμερα, το onigiri έχει αποκτήσει και καλλιτεχνική υπόσταση, στα έμπειρα χέρια ενός food artist. Ο σεφ, γνωστός ως Onigiri Gekijō (“θέατρο με μπάλες ρυζιού” ) μεταμορφώνει αυτό το εύγευστο σνακ σε αξιολάτρευτους χαρακτήρες που είναι σχεδόν πολύ χαριτωμένοι για να φαγωθούν.
Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά σχήματα, τα onigiris του Gekijo έχουν σχήμα χαριτωμένων ζώων με πλήρως λεπτομερείς εκφράσεις.
Μία από τις δημιουργίες του, δύο shiba inus βγάζουν τα κεφάλια και τις πατούσες τους έξω από ένα κουτί bento. Σε ένα άλλο, ένα χαριτωμένο λαγουδάκι κάθεται στα πίσω πόδια του σε έναν κήπο με τριαντάφυλλα, με ένα λουλούδι στο κεφάλι. Αλλά δεν είναι μόνο τα κατοικίδια ζώα – ο ευφάνταστος σεφ έχει φτιάξει μέχρι και έναν δράκο έτοιμο να πάρει έναν υπνάκο κάτω από μια κουβέρτα.
Για να ζωντανέψει τα βρώσιμα γλυπτά, κάθε χαρακτήρας αρχικά σμιλεύεται προσεκτικά με λευκό κολλώδες ρύζι. Στη συνέχεια, ο καλλιτέχνης προσθέτει λεπτομέρειες, όπως μάτια, ρύγχος και πόδια, με σουσάμι, δαμάσκηνο τουρσί, αλατισμένο σολομό, νιφάδες μπονίτο και φύκια.
Όταν το ζώο ή ο χαρακτήρας έχει χρώμα γούνας διαφορετικό από το λευκό, χρησιμοποιεί nori ή βάφει το ρύζι χρησιμοποιώντας σόγια και άλλες σάλτσες. Το αποτέλεσμα είναι ένα χαριτωμένο πλάσμα που θα μπορούσατε εύκολα να το περάσετε για παιχνίδι.
Itadakimasu- Καλή όρεξη!
