Ναι, είμαι 30 και διαβάζω ακόμα παιδικά παραμύθια

Σοκαριστήκατε; Πιθανότατα όχι αν μπήκατε να διαβάσετε το παρακάτω. Ίσως είστε κι εσείς σαν εμένα που δεν βάζετε ηλικία στα βιβλία. Κι επειδή ακριβώς η ηλικία δεν λέει τίποτα, δεν σας είπα όλη την αλήθεια σχετικά με την δικιά μου… δεν είμαι ακόμα 30. Για του λόγου το αληθές σε πέντε μήνες από τώρα θα μπω στα πρώτα «-άντα», που λένε. Ας αφήσουμε στην άκρη όμως αυτή την μικρή ανακρίβεια και όλα τα ανάρμοστα agism σχόλια κι ας προχωρήσουμε στο σημαντικό: τα παραμύθια, που λατρεύω να μου λένε διαβάζοντάς τα από κάποιο βιβλίο –διαφορετικά, σε άλλο πλαίσιο, δεν τα θέλω καθόλου.

Έχω εμμονή λοιπόν με μερικές κλασικές παιδικές ιστορίες αλλά είμαι και ανοιχτή στο να ανακαλύπτω καινούργιες. Και τις ανακαλύπτω(!) γιατί μπορεί να μην έχω παιδιά, αλλά έχω ήδη τρία ανίψια. Είμαι αυτή η εκνευριστική, μάλλον, θεία που κάθε φορά για δώρο προσφέρει βιβλία αντί για κούκλες και αναλώσιμα παιχνίδια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έρχομαι σε επαφή με τις νέες κυκλοφορίες. Εντάξει, μπορεί και η δουλειά μου να βοηθάει λίγο.

Τα παιδικά παραμύθια λοιπόν, αν τα αφήσετε χωρίς πλαίσιο να κάνουν την δουλειά που φτιάχτηκαν να κάνουν –να μεταφέρουν τις ευαίσθητες ψυχές που τα διαβάζουν σε έναν παραμυθιακό κόσμο- θα διαπιστώσετε ότι είναι η ιδανική ανάγνωση για τα βράδια που έχετε ξαπλώσει και δεν έχετε πολύ χρόνο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι ή πολλές αντοχές και χρειάζεστε κάτι για να σας χαλαρώσει και να σας απομακρύνει από το κινητό σας.

Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος (εκδ. Διόπτρα)

Ο James Norbury με έμπνευση την βουδιστική φιλοσοφία έγραψε και εικονογράφησε αυτό το βιβλίο που σε κάνει μια βόλτα από όλα τα συναισθήματα. Πρόκειται για δύο φίλους, το μεγάλο πάντα και τον μικρό δράκο, που μέσα από τους διαλόγους τους (συντροφεύονται πάντα από αντίστοιχες εικονογραφήσεις) μοιράζονται με τον αναγνώστη λόγια σοφίας. Και τι λόγια… Μπορεί κανείς να διαβάσει δύο-τρεις ιστορίες μονάχα καθώς δεν υπάρχει αυστηρή συνοχή -πράγμα που το κάνει την ιδανική ανάγνωση για όσους δεν έχουν χρόνο ή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν πολλή ώρα ή για εκείνους που χρειάζονται μερικά λόγια σοφίας για να ξεκινήσουν τη μέρα τους.

Ο Μεγάλος Λύκος και η Κόκκινη Νεράιδα (εκδ. Κλειδάριθμος)

Όταν το διαβάζεις είναι αναπόφευκτο να μην έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τις ευαισθησίες σου. Αυτό το παραμύθι της Veronique Cauchy και της Rebecca Galera σα να παραφράζει το κλασικό της Κοκκινοσκουφίτσας και μιλά με έναν σύγχρονο και γλυκό τρόπο για την φιλία, την συμπερίληψη και την ενσυναίσθηση. Μια φορά κι έναν καιρό, ένας λύκος που δεν είχε πολύ κοφτερό μυαλό συνάντησε μια μικρή κόκκινη νεράιδα που δεν μπορούσε να δει…

Μεγάλες προσδοκίες (εκδ. Διόπτρα)

Προσωπικό μου αγαπημένο. Όχι επειδή είμαι ταγμένη στον Charles Dickens, αλλά επειδή είναι ένα μυθιστόρημα με αλήθειες μέσα του. Δεν έχει ωραιοποιήσει τίποτα, πέρα από το ότι έχει καλό τέλος -όπως κάθε παραμύθι οφείλει. Κι έτσι σε αφήνει μια μια feelgood αίσθηση. Όλη η προηγούμενη αφήγηση όμως σου σκοτεινιάζει την καρδιά, χωρίς απαραίτητα να σε θλίβει. Είναι σαν ο Dickens να χει βρει τον τρόπο να βάλει σε μια ιστορία την σωστή ποσότητα από κάθε συστατικό ώστε να μην μπορείς να το χαρακτηρίσεις απόλυτα κάπως. Παιδική λογοτεχνία που ταιριάζει ξεκάθαρα σε αναγνώστες κάθε ηλικίας.

Η Μαίρη Πόπινς ανοίγει την πόρτα (εκδ. Ψυχογιός)

Ένας από τους χαρακτήρες μυθοπλασίας που με στιγμάτισε σαν παιδί ήταν η μυστηριώδης νταντά, Μαίρη Πόπινς. Ειδικά όταν είδα την Julie Andrews να την υποδύεται. Θυμάμαι μου είχε γράψει η μητέρα μου σε βιντεοκασέτα την ταινία και την έπαιζα σχεδόν εμμονικά, ξανά και ξανά. Ίσως είναι ένα από τα ελάχιστα μιούζικαλ που μου αρέσουν. Λέγοντας τα παραπάνω, είναι αναπόφευκτο να συμπεριλάβω τα βιβλία της Pamela Lyndon Travers στις all-time-classic αγαπημένες παιδικές ιστορίες. Η τρίτη σε σειρά ιστορία της Μαίρη Πόπινς που κυκλοφόρησε το 1943, πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε σε ανανεωμένη έκδοση στα ελληνικά!

Οι περιπέτειες του Πινόκιο (εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη)

Μια από τις πιο αγαπημένες μου ιστορίες της ιταλικής λογοτεχνίας φοράει τα καλά της με μια πολυτελή έκδοση που θέλετε να έχετε στην βιβλιοθήκη σας -σούπερ εικονογράφηση από την Ζυστίν Μπραξ και ένα διασκευασμένο κείμενο από αυτό του πραγματικού πατέρα του Πινόκιο, Κάρλο Κολόντι. Από τις ελάχιστες φορές που μια παρέμβαση σε ένα κλασικό κι αγαπημένο κείμενο δεν με ενοχλεί -το αντίθετο.

Κάποτε… 10 υπέροχες γυναίκες (Les epoux Von Grut, εκδ. Διόπτρα)

Οι σωστές βάσεις μπαίνουν από νωρίς, γι αυτό μην σταθείτε πολύ στο ότι το βιβλίο αυτό λέει “για ηλικίες 6-9 ετών”. Αρχικά στο παιδί σας πρέπει να μιλάτε για τα σημαντικά από την κούνια του. Μπορεί να επιβεβαιώσει και η μικρή Δέσποινα, η κόρη δύο φίλων μου που μεγαλώνει ακούγοντας τις ιστορίες της Φρίντα Κάλο και της Ρόζα Παρκς από όταν ήταν 2 χρονών. Επίσης, οι γονείς της που της το διαβάζουν, πιστέψτε με, το χαίρονται εξίσου. Οι ιστορίες είναι καλογραμμένες, με λεπτομέρειες που αξίζουν αλλά που δεν σε κάνουν να χάνεις το ενδιαφέρον σου και η εικονογράφηση είναι σε άλλο επίπεδο. Η σκληρόδετη έκδοση το κάνει αυτομάτως διαχρονικό.

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα