Αν οι influencers είναι όσοι έχουν κάποια εκατομμύρια ακόλουθους στις digital πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και τη δύναμη να τους ασκούν επιρροή… τότε εκείνους που τους επιλέγουν και ύστερα τους δίνουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό πώς θα τους ονομάζαμε; Ο λόγος για εκείνους που βλέπουν τον λαβύρινθο των δημοσίων σχέσεων ως ένα εύκολο μονοπάτι επαγγελματικής ζωής. Αυτό το μονοπάτι διάλεξε και η Ζέτα, μια πραγματική influencer, η οποία μέσω της δικής της εταιρείας PR ασκεί επιρροή σε πρόσωπα, διεθνή brands και καταναλωτές.
Κάποτε ήσουν σύμβουλος επικοινωνίας σε δημοφιλή brands, ενώ σήμερα έχεις τη δική σου εταιρεία PR. Τι σε έσπρωξε να κάνεις το επόμενο βήμα;
Δουλεύω αδιάκοπα στον χώρο των Δημοσίων Σχέσεων από την πρώτη μέρα που αποφοίτησα. Από την αρχή με θυμάμαι να αναλαμβάνω σημαντικές ευθύνες, που με ωθούσαν να εξελίσσομαι γρήγορα. Η ανάγκη για διαρκή εξέλιξη σε συνδυασμό με την έντονη προτροπή πελατών μου και την ένθερμη εμπιστοσύνη τους ήταν αυτά που με οδήγησαν στο επόμενο βήμα και στη δημιουργία της Do It For Fun PR. Μια απόφαση που πιθανόν δεν θα είχα πάρει αν δεν ένιωθα την απόλυτη στήριξη της οικογένειάς μου. Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο εύκολο από άποψη logistics να παραμείνω freelancer, αλλά ήταν κάτι που είχα κατακτήσει, οπότε έπρεπε να αλλάξω πίστα.
Διαχειρίζεσαι μια υγιή start-up εταιρεία. Τι έχεις να πεις σε όλους τους νέους που θέλουν να ξεκινήσουν κάτι δικό τους στη χώρα μας και το μόνο που ακούν από συμβουλές είναι τσιτάτα όπως «υπομονή και επιμονή»;
Έχω να πω «υπομονή και επιμονή». (γέλια) Αλλά πριν και πάνω από αυτά, έχω να πω «πολύ σκληρή δουλειά». Αν έχει κανείς και ταλέντο, ακόμη καλύτερα. Χειρότερος σύμβουλος από τα τσιτάτα είναι οι ψευδείς εικόνες στιγμιαίας επιτυχίας που προβάλλονται παντού γύρω μας σήμερα, κάνοντας τη διαδικασία να μοιάζει εύκολη και σχεδόν αυτόματη. Δεν είναι. Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε για κάποιον ότι είναι πραγματικά επιτυχημένος μη σταθείτε στη φωτογραφική αποτύπωση αυτής της στιγμής, αλλά δείτε όλο το φιλμ της ζωής του. Πάω στοίχημα ότι η πορεία ήταν μεγάλη. Και όχι πάντα ανοδική. Ευτυχώς! Γιατί διαφορετικά δεν μπορεί κανείς να αποκτήσει γνώση, εμπειρίες, μερικές πληγές και άλλες τόσες νίκες. Ένα πολύτιμο μείγμα που σε κάνει δυνατό.
Παράλληλα διαχειρίζεσαι εδώ και χρόνια το δικό σου lifestyle blog, Pink Girl Notes. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί;
To συγκεκριμένο blog ξεκίνησε το 2010, όταν η κρίση μεσουρανούσε και στο παραμικρό σημάδι αισιοδοξίας και καλοπέρασης τα φρύδια σηκώνονταν επικριτικά. Στα περιοδικά με τα οποία συνεργαζόμουν, αρθρογραφώντας παράλληλα με τη δουλειά μου, δεν μπορούσα πλέον να προτείνω θέματα που να με εμπνέουν. Έτσι, αποφάσισα να δημιουργήσω τη δική μου πλατφόρμα, αφουγκραζόμενη ενστικτωδώς, απ’ ό,τι συνειδητοποίησα εκ των υστέρων, τη στροφή που γινόταν στο digital περιεχόμενο. Στόχος μου ήταν να μοιράζομαι μέσα από το blog μου και τα social media του ό,τι με ενέπνεε και με έκανε να ονειρεύομαι. Απ’ ό,τι φάνηκε, την ίδια λαχτάρα είχαν κι άλλα κορίτσια εκεί έξω και έτσι οι pinkettes, όπως αποκαλώ τις followers μου, γίναμε χιλιάδες και παραμένουμε παρέα σχεδόν μια δεκαετία μετά.
Με την επέλαση του Διαδικτύου τα περιοδικά φαίνεται να παραγκωνίστηκαν και κάτι τέτοιο δείχνει να έχει συμβεί και με τα blogs, που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στη σκιά του Instagram…
Ακούμε χρόνια για τον θάνατο των περιοδικών και η ύπαρξη ενός blog δεν αποτελεί πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρείται κανείς influencer. Ωστόσο εγώ πάντα θα πιστεύω στη δύναμη που έχει το περιεχόμενο και η ιδιαίτερη άποψη, κάτι που είναι δύσκολο να αποδοθεί με μια φωτογραφία, με μια πόζα. Γι’ αυτό ίσως το Instagram έχει πλέον ενσωματώσει τόσες άλλες δυνατότητες.
Ο χώρος των δημοσίων σχέσεων είναι όντως ανδροκρατούμενος; Γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε διαχωρισμό και να μιλάμε για «girl bosses»;
Δεν έχω νιώσει πως ο χώρος μας είναι ανδροκρατούμενος. Διάκριση λόγω φύλου δεν ένιωσα ποτέ στη ζωή και τη δουλειά μου. Ίσως βέβαια η εμπειρία άλλων γυναικών να είναι διαφορετική. Και το σέβομαι. Ωστόσο όροι όπως το «girl boss» απλώς μου δημιουργούν έναν προβληματισμό. Φοβάμαι μήπως όλη αυτή η έμφαση στο θέμα «γυναίκα» έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, αποθεώνοντάς μας μόνο και μόνο λόγω φύλου ή, ακόμη χειρότερα, στοχοποιώντας μας ως είδος που έχει την ανάγκη να αποθεωθεί. Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι ανθρωπίστρια – πιστεύω στην ισότητα και την αξιοκρατία των ανθρώπων άσχετα με το φύλο τους.
Φωτογραφία: Νίκος Μαλιάκος
Instafeed
