[ap_gallery id=”7312″]

Την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα την απέκτησα στα 15 μου χρόνια με δικά μου χρήματα, τα οποία μάζευα από χαρτζιλίκια αλλά και από μικροδουλειές που έκανα στο θέατρο Τζένη Καρέζη (έστηνα σκηνικά και είχα και έναν μικρό ρόλο ως φρουρός σε μία παράσταση). Μόλις συγκέντρωσα το απαραίτητο ποσό, ζήτησα, με την εφηβική αφέλεια που με διέκρινε τότε, από τον δημιουργό χειροποίητων κιθαρών Βαγγέλη Καγμάκη να μου σχεδιάσει την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα. Θυμάμαι σαν και τώρα το βλέμμα του όταν του εξηγούσα με πάθος αλλά και ακρίβεια πώς θέλω να είναι, διότι δεν πίστευε ότι μπορούσα να έχω τόσο ολοκληρωμένη εικόνα για την τελική της εμφάνιση σε τόσο νεαρή ηλικία. Το σώμα της κιθάρας είναι από δεσποτάκι (είδος ξύλου), το μπράτσο της είναι από σφένδαμο με έβενο στην ταστιέρα, μπρούντζινο pickguard και το καλύτερο locking τρέμολο της εποχής, τo Kahler. Τέλος, το όνομά μου είναι χαραγμένο στο headstock, κάνοντάς την τελικά μια μοναδική κιθάρα, που την έχω μόνο εγώ. Είναι γεγονός ότι μου κόστισε όσο κάνει μια κιθάρα Gibson, αλλά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είναι και θα είναι πάντα ένας καλός μου φίλος που περιμένει να ακούσει τον πόνο ή τη χαρά μου. Αν και την έχω πλέον τριάντα πέντε χρόνια και έχει εμφανή τα σημάδια της φθοράς πάνω της, εγώ δεν σταματώ να την ξεχωρίζω, από όλες όσες έχω, λόγω σχεδιασμού, παλαιότητας και μοναδικότητας. Ελπίζω μόνο μια μέρα να δω τον γιο μου, Ιάσονα, να τη χρησιμοποιεί και να την αγαπά όσο εγώ.

φωτογραφίες:Νίκος Μαλιάκος