Αντί για άρθρα, φωτογραφίες και γραφήματα, το σημερινό εξώφυλλο των The New York Times εμφανίζει μόνο μια λίστα: μια μεγάλη, λιτή λίστα με τα ονόματα ανθρώπων που χάθηκαν στην πανδημία του κορωνοϊού.
Καθώς οι απώλειες από τον Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες επρόκειτο να αγγίξουν τα 100.000 άτομα, οι συντάκτες των The New York Times αναζητούσαν τον κατάλληλο τρόπο για να μεταδώσουν την είδηση αλλά και να απεικονίσουν συμβολικά τη συγκυρία.
Όλα τα τμήματα της εφημερίδας καλύπτουν ειδησεογραφικά εδώ και μήνες την πανδημία του κορωνοϊού. Όμως, η Simone Landon, συντάκτρια στο τμήμα γραφικών, ήθελε να αναπαραστήσει το νούμερο των νεκρών με τρόπο ξεχωριστό, που να μεταφέρει τόσο το μέγεθος της απώλειας, όσο και την ποικιλομορφία των ζωών που χάθηκαν. Και η αίσθηση ήταν, όπως λέει η ίδια, ότι «τόσο εμείς όσο και οι αναγνώστες μας είχαν αρχίσει να κουράζονται με τα πολλά δεδομένα».
Το να βάλεις 100.000 κουκίδες στην πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας «δεν σου λέει ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τι ζωές έζησαν, και τι σημαίνει ο θάνατός τους για μας σαν χώρα» προσθέτει η Landon. Έτσι, συνέλαβε την ιδέα να βάλει στην πρώτη σελίδα ονόματα θυμάτων του Covid-19 μαζί με αποσπάσματα από τις αναγγελίες θανάτου τους, όπως αυτές δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες, μικρές και μεγάλες, στις ΗΠΑ.
Ο Alain Delaquérière, ερευνητής στην εφημερίδα, έψαξε διάφορες πηγές στο διαδίκτυο για αναγγελίες θανάτων που ανέφεραν τον κορωνοϊό ως αιτία θανάτου. Συγκέντρωσε σχεδόν χίλια ονόματα από εκατοντάδες εφημερίδες. Μια ομάδα συντακτών διάβασε τις αναγγελίες και επεσήμανε φράσεις που αναδείκνυαν τη μοναδικότητα της κάθε ζωής που είχε χαθεί:
«Alan Lund, 81 ετών, Ουάσινγκτον, διευθυντής ορχήστρας με το καταπληκτικότερο μουσικό αυτί…»
«Theresa Elloie, 63 ετών, Νέα Ορλεάνη, διάσημη για τις καρφίτσες και τα διακοσμητικά αξεσουάρ που έφτιαχνε…»
«Coby Adolph, 44 ετών, Σικάγο, επιχειρηματίας και λάτρης της περιπέτειας…»
Η Landon παρομοιάζει το τελικό αποτέλεσμα με ένα μοναδικό υφαντό που δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει μόνη της – και πράγματι, μια μεγάλη ομάδα επαγγελματιών, από τον Clinton Cargill, συντάκτη στο τμήμα εθνικών ειδήσεων μέχρι τον Andrew Sondern, art director του σχεδιασμού του εξωφύλλου, συντονίστηκε για την υλοποίηση αυτής της ιδέας.
Ο Marc Lacey, αρχισυντάκτης του τμήματος εθνικών ειδήσεων, είχε προειδοποιήσει τον Tom Bodkin, επικεφαλής δημιουργικού των The New York Times, ότι σύντομα ο αριθμός των νεκρών από τον κορωνοϊό στις ΗΠΑ θα έφτανε τους 100.000. «Ήθελα κάτι στο οποίο θα ανατρέχουν οι άνθρωποι σε 100 χρόνια από τώρα για να κατανοήσουν το τι πραγματικά ζούσαμε εμείς στις μέρες μας» είπε ο Lacey.
Δύο ήταν οι βασικές ιδέες για την πρώτη σελίδα: ή μια συλλογή εκατοντάδων φωτογραφιών ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό, ή μια σελίδα τύπου ‘all-type’, δηλαδή ένα ολοσέλιδο ενιαίο κείμενο χωρίς μεγάλο τίτλο. Επιλέχθηκε το δεύτερο concept, το οποίο ξεχωρίζει για τη δραματικότητά του και παραπέμπει στον σχεδιασμό εφημερίδων του μακρινού παρελθόντος.
Ο Bodkin σημειώνει ότι δεν θυμάται κανένα εξώφυλλο χωρίς εικόνα ή γράφημα στα 40 χρόνια του στην εφημερίδα. «Είναι σίγουρα κάτι μοναδικό για τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής».
https://www.instagram.com/p/CAjxp4Anhj-/
