Το άγαλμα του Rocky επιστρέφει στο σημείο όπου γεννήθηκε ένας από τους πιο ισχυρούς κινηματογραφικούς μύθους. Τα εμβληματικά σκαλιά όπου ο Sylvester Stallone ανέβηκε ως Rocky Balboa στο φιλμ του 1976, γίνονται ξανά το φυσικό σπίτι ενός συμβόλου που ξεπερνά τα όρια της ταινίας. Μια εικόνα που δεν ανήκει μόνο στη Φιλαδέλφεια ούτε στο Hollywood, αλλά σε μια ολόκληρη κουλτούρα δύναμης, αντοχής και αυτοπεποίθησης.
Η επιστροφή του αγάλματος στην κορυφή των σκαλιών κλείνει έναν κύκλο που κράτησε χρόνια και ανοίγει έναν καινούργιο. Η δημιουργία του αγάλματος ήταν φόρος τιμής, όχι μόνο σε μια πετυχημένη ταινία, αλλά και σε μια ιδέα, ότι ακόμη και το πιο αουτσάιντερ μπορεί να γίνει νικητής. Και αυτό παραμένει ίσως το μεγαλύτερο δώρο του Rocky στη συλλογική μας συνείδηση.
Ο Sylvester Stallone, που δημιούργησε τον χαρακτήρα, τον έγραψε, τον έπαιξε και τελικά μεταμόρφωσε τον Rocky Balboa σε ένα διαχρονικό σύμβολο. Η ιστορία που ξεκίνησε ως προσωπική του πάλη για αναγνώριση, έγινε παγκόσμια. O Stallone τότε ήταν ένας άγνωστος ηθοποιός που πάλευε να ξεχωρίσει μέσα σε έναν χώρο που δεν τον πίστευε. Έγραψε το σενάριο σε λίγες μέρες, το υπερασπίστηκε με πάθος, αρνήθηκε να το πουλήσει χωρίς να πάρει ο ίδιος τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τελικά άλλαξε τη ζωή του και την ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Rocky Balboa δεν ήταν απλώς ένας χαρακτήρας πυγμαχίας. Ήταν ένας άνθρωπος που έβγαινε από το περιθώριο της ζωής, με σιωπηλή αξιοπρέπεια, πείσμα, φθαρμένη καρδιά και άκαμπτη ψυχή. Η ταινία μίλησε σε εκατομμύρια ανθρώπους που είδαν σε εκείνον όχι έναν ήρωα υπερφυσικών δυνατοτήτων, αλλά έναν κάθε άνθρωπο που προσπαθεί. Αυτή η οικειότητα έκανε τον Rocky αληθινό και έκανε τον Stallone κομμάτι του ίδιου του μύθου.
Το άγαλμα που επιστρέφει τώρα στη θέση του εκτός από ένα μνημείο μιας ταινίας, είναι ένα μνημείο της πορείας ενός δημιουργού που άλλαξε την αφήγηση στο Hollywood. Η εικόνα του Rocky στα σκαλιά δεν συμβολίζει τη νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο, αλλά απέναντι στην αμφιβολία, την αποτυχία και τον φόβο. Γι’ αυτό παραμένει τόσο ισχυρή μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες.
Η απόφαση να τοποθετηθεί ξανά στην κορυφή των σκαλιών έχει έναν σχεδόν ποιητικό χαρακτήρα. Επιστρέφει εκεί όπου ο Rocky ανέβηκε για να κοιτάξει την πόλη από ψηλά. Εκεί όπου ο Stallone έτρεξε για να αγγίξει το όνειρο πριν ακόμη το ξέρει. Εκεί όπου γεννήθηκε μια iconic στιγμή που δεν ξεθωριάζει.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο όμορφο στοιχείο της είδησης: ότι, ακόμα κι όταν αλλάζουν οι εποχές, ο Rocky εξακολουθεί να έχει κάτι να πει. Ότι η δύναμη, όταν εκφράζεται μέσα από απλότητα και ευαλωτότητα, δεν ξεπερνιέται ποτέ. Ότι οι ιστορίες που μας διαμορφώνουν δεν χάνουν την αξία τους, όσος χρόνος κι αν περάσει. Ο Stallone το είπε κάποτε: «Ο Rocky είναι κομμάτι μου. Αλλά ανήκει σε όλους.»
Γιατί απομακρύνθηκε το άγαλμα
Η απομάκρυνση του αγάλματος του Rocky από την κορυφή των σκαλιών του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας δεν έγινε ποτέ λόγω φθοράς ή κάποιας μεγάλης κρίσης, αλλά εξαιτίας ενός διαλόγου που κράτησε δεκαετίες γύρω από τον ρόλο του στην πόλη. Υπήρξαν αντιρρήσεις από μέλη της καλλιτεχνικής κοινότητας σχετικά με το κατά πόσο ένα κινηματογραφικό σύμβολο, που δημιουργήθηκε για την ταινία και όχι ως ανεξάρτητο έργο τέχνης, θα έπρεπε να έχει περίοπτη θέση έξω από ένα μουσείο τέχνης παγκόσμιας κλάσης. Για πολλούς ανθρώπους τότε, η θέση του θεωρήθηκε ακατάλληλη και προκάλεσε μια συνεχή συζήτηση ανάμεσα σε φορείς τέχνης, επιτροπές και το κοινό.
Έτσι, το άγαλμα μετακινήθηκε αρκετές φορές. Πρώτα μακριά από τα σκαλιά, έπειτα στο Spectrum στη Φιλαδέλφεια, όπου οι δημοσιογράφοι κάλυπταν τη μετακίνηση, και τελικά στο κάτω μέρος των σκαλιών του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας, μέχρι να βρεθεί μια ισορροπία. Η ουσία είναι πως η απομάκρυνση δεν είχε να κάνει με την αξία του Rocky, αλλά με τον τρόπο που η πόλη προσπαθούσε να ορίσει τη σχέση ανάμεσα στο Hollywood και την καλλιτεχνική της ταυτότητα. Τώρα, η επιστροφή του συμβολίζει και το κλείσιμο αυτής της συζήτησης, με τον Rocky να παίρνει πίσω τη φυσική θέση του στην ιστορία.
