Η Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα Rui Sasaki αιχμαλωτίζει με τα γλυπτικά της έργα την αέναη μεταβλητότητα του καιρού, με έναν τρόπο πρωτότυπο και ξεχωριστό, παράλληλα δε άκρως σαγηνευτικό. Χρησιμοποιεί λοιπόν ένα ιδιαίτερο είδος φωσφορίζοντος γυαλιού, το οποίο αποθηκεύει το φως και μετά το εκπέμπει σταδιακά με “μαγικό” λες τρόπο, στα σκοτεινά περιβάλλοντα που θα βρεθεί.

Με καταγωγή από την πόλη Kanto, η Sasaki άρχισε να ασχολείται πιο προσωπικά με τα καιρικά φαινόμενα και τις επιπτώσεις τους στην ευαίσθητη ψυχή της, όταν μετακόμισε στην πόλη Hokuriku που φημίζεται για το ιδιαίτερο κλίμα της.

“Δεν κρύβω πως εντυπωσιάστηκα από τον άστατο καιρό, τις βροχοπτώσεις και την πολλή υγρασία” δηλώνει η γλύπτρια, που παράλληλα τονίζει την ψυχοσωματική επιρροή που είχε αυτό το φυσικό περιβάλλον στην ίδια της τη ψυχοσύνθεση, αλλά και στη ζωή της γενικότερα.

“Οι ελάχιστες περίοδοι ηλιοφάνειας στο νέο τόπο κατοικίας μου, με οδήγησαν νομοτελειακά στην εσωτερική ανάγκη να φυλακίσω αυτό το ζωογόνο φως και να το διατηρήσω με κάποιο τρόπο, ώστε να το έχω στο…σκοτάδι!”, ομολογεί αφοπλιστικά.

Μπαίνοντας ο επισκέπτης στη γκαλερί της καλλιτέχνιδας, αρχικά υποτάσσεται στο απόλυτο σκοτάδι που επικρατεί. Σιγά σιγά όμως και καθώς το μάτι συνηθίζει, μόλις αρχίζουν και διαφαίνονται οι φιγούρες των γλυπτών στον χώρο, εκβάλλοντας ένα αχνό μπλεδίζον φως που κορυφώνει τη λάμψη του σταδιακά, και μετά πάλι αρχίζει να φθίνει καθώς περνά η ώρα, μέχρι που το καταλυτικό έρεβος να επανακάμψει και να καλύψει τα πάντα γύρω.

Έντονη εμπειρία, μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως πειραματική, στις δε παγκόσμιες εκθέσεις που οργανώνονται συχνά και αφορούν επισκέψεις κατά μόνας ή για ολόκληρα γκρουπ φιλότεχνων, η τεχνική της Sasaki δημιουργεί πάντοτε αίσθηση.

Η καλλιτέχνιδα, αυτή την περίοδο, προετοιμάζεται πυρετωδώς για την επερχόμενη έκθεσή της στο Τόκιο με νέες δημιουργίες που θα εμφανιστούν τον προσεχή Μάιο, στη γκαλερί DiEGO Omotesando. Μια όντως βαθιά εσωτερική προσέγγιση της τέχνης, συντηρεί με εξαίσιο τρόπο μια διαρκή συνομιλία παρουσίας-απουσίας, ύπαρξης-ανυπαρξίας, διαφάνειας και αδιαφάνειας, μέσα από ένα ιδιαίτερο και πάντως…εύθραυστο υλικό, όπως είναι το γυαλί, αλλά και η ανθρώπινη φύση μας!

Από τη Μαρία Αρβανιτοπούλου