Πολυτελή, επί παραγγελία έπιπλα με υπογραφή του στούντιο Ahu παρουσιάστηκαν στην φετινή σχεδιαστική έκθεση του Λονδίνου. Με γραφεία τόσο στο Λονδίνο όσο και στην Κωνσταντινούπολη, το περίφημο δημιουργικό στούντιο Ahu, δέχεται αποκλειστικά παραγγελίες για ακριβά έπιπλα που συνδυάζουν χειροποίητη τέχνη, αλλά και χρηστικότητα. Κάθε έπιπλο φτιάχνεται στην Πόλη σε μικρά εργαστήρια-ατελιέ, με ‘μάστορες’ του είδους που χρησιμοποιούν αποκλειστικά κορυφαία υλικά και φινίρισμα.
Το στούντιο που γεννήθηκε από την ιδέα δυο καλών φίλων και συμμαθητών, του Eda Akaltun και του Mevce Ciraci, υπηρετεί ένα μαγευτικό όσο και δύσκολο έργο: Συνδυάζει την αμιγή επιπλοποιία αιχμής με την ζωγραφική, με τρόπο ρηξικέλευθο και αισθητικά ανατρεπτικό.
Οι δημιουργικές εμπνεύσεις του πηγάζουν από τον απέραντο κόσμο της τέχνης, τον ανατολίτικο μυστικισμό των λαών της Μικράς Ασίας, τις διαφορετικές κουλτούρες τους, την Ιστορία, την τοπική παραδοσιακή τεχνική και το Ikram, δηλαδή την τουρκική κρατούσα αντίληψη της οφειλόμενης και άνευ ορίων φιλοξενίας προς τους καλεσμένους.
Η συλλογή Meyhane είναι λοιπόν αφιερωμένη στο…κακό μάτι! Με την καθοδήγηση του Eda, κάθε κομμάτι της συλλογής, ενσωματώνει ενώ συνάμα αποπνέει, τα περίτεχνα διακοσμητικά στοιχεία της τεχνοτροπίας Ebru με ρίζες στην Περσία, στην Ινδία και στην Τουρκία του 15ου αιώνα.
Στην έκθεση παρουσιάστηκε το έπιπλο- μπαρ με την ονομασία Nazar, από ξύλο μαόνι και λάκα, που μαζί με τα αδελφά τεμάχια με τα ονόματα ΄Κύματα΄ και ΄Τρίτο Μάτι΄, τα οποία πρόκειται να κατασκευαστούν κατόπιν παραγγελίας, ανήκει στην συγκεκριμένη συλλογή.
Κάθε τμήμα του επίπλου είναι κατασκευασμένο από διαφορετικό τεχνίτη και κατόπιν, όλα τα τεμάχια ενώνονται σε ένα τέλειο και διαχρονικό δημιούργημα, με μια state of the art τεχνική που προσδίδει βελούδινη υφή στο ξύλο, απίστευτη δε γυαλάδα στην λάκα που χρησιμοποιείται για να καλύψει την ζωγραφική απεικόνιση που κοσμεί το έπιπλο.
Πρόκειται κυριολεκτικά για το “όνειρο” κάθε εκλεπτυσμένου ρέκτη των σπάνιας αξίας ποτών. Και όπως όλα τα όνειρα, είναι και αυτό μονάκριβο!
Από τη Μαρία Αρβανιτοπούλου
