Στέφανος Ζαννής: Επιστροφή στη ζωγραφική εκ του φυσικού

Το δυστοπικό καλοκαίρι του 21, ο ζωγράφος Στέφανος Ζαννής βρισκόταν στη Ραφήνα, και συγκεκριμένα στην παραλία που είναι γνωστή με το όνομα Μαρίκες.

Ως στιγμιαία έκλαμψη, ενώ ετοιμαζόταν για μία σύντομη βουτιά, του γεννήθηκε η επιθυμία της ζωγραφικής εκ του φυσικού. Ακριβώς όπως έκαναν οι παλαιοί ζωγράφοι. Έκτοτε, ασχολείται με αυτό, ζωγραφίζοντας τοπία της πρωτεύουσας.

“Μαρίκες” i, -σπίτι σὲ πευκόφυτη γωνιά καὶ τυχαῖο παραθεριστή, καθήμενο-. 50X56 cm, ἀκρυλικὰ σὲ βαμβακερὸ πανί, Σ. Ζ., 7/8/2021

Όπως λέει ο ίδιος ο ζωγράφος “μία επιστροφή στην επαφή με το τοπίο και τη στιγμιαία ανακάλυψη των δυνάμεων που την αποτελούν, επιστροφή στο παρόν, στο ωραίο και στην ελπίδα”.

“Ἀθήνα” xxx, -στὴν πλατεία Καπνικαρέας-, 56Χ76 cm, ἀκρυλικὰ σὲ χαρτὶ Saunders 300 γρ., Σ. Ζ., 19/3/2022
“Ἀθήνα” xix, -ἡ καντίνα στὸ πλάτωμα τοῦ Λυκαβηττοῦ- 56Χ76 cm, ἀκρυλικὰ σὲ χαρτὶ Saunders 300 γρ., Σ. Ζ., 19-20/2/2022
“Ἀθήνα” xxi, -λαϊκὴ ἀγορά στὴν ὀδὸ Καλλιδρομίου-, 56Χ76 cm, ἀκρυλικά καὶ παστέλ λαδιοῦ σὲ χαρτὶ Saunders 300 γρ., Σ. Ζ., 26/2/2022

Ποιες είναι όμως οι Μαρίκες στη Ραφήνα, που ενέπνευσαν τον ζωγράφο Στέφανο Ζαννή;

Σε απόσταση 1.5 χιλιομέτρου από τη Ραφήνα η παραλία Μαρίκες απλώνει την άμμο της στον όρμο σε μήκος 700 μέτρων. Τα βράχια που την περιβάλλουν την προστατεύουν από τους νοτιάδες αλλά την εκθέτουν στους βοριάδες. Αν και είναι μια παραλία που τη επιλέγουν οι κάτοικοι της περιοχής, εντούτοις δεν θεωρείται κρυφό μυστικό και για τους άλλους κατοίκους της Αττικής.

Η παραλία έχει 4 σημαντικούς άξονες ενδιαφέροντος και θαυμασμού. Καταρχήν  στα  δυτικά υπάρχει το προϊστορικό Ακρωτήρι, η Ακρόπολη και οχυρωμένος συνοικισμός, του 3000 π.Χ., από την πρώιμη περίοδος του Χαλκού. Με μικρά σπίτια που διέθεταν εστία κτιστή στο κέντρο.

Έπειτα, το εμβληματικό σπίτι της οικογενείας Χίλμπερτ στα ανατολικά. Η οικογένεια ήρθε από την Κωνσταντινούπολη το 1920, όπου ο πατέρας ήταν ο πρόξενος της Αυστρίας στην Πόλη. Από τις δύο κόρες του το ένα όνομα έμεινε γνωστό, η Μαρίκα, αλλά επειδή ακριβώς ήταν δύο, το σπίτι ονομάστηκε Μαρίκες και στη συνέχεια πήρε το όνομα και η παραλία. Το σπίτι γνώρισε δόξες και χαρές με βεγγέρες, χορούς και μουσικές.

“Μαρίκες” xxvi, 56X76 cm, ἀκρυλικὰ σὲ χαρτὶ Saunders 300 gr., Σ. Ζ., 18, 19, 25/9/2021.

Υπάρχει ένας θρύλος, ότι στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι αδερφές διέσωσαν τους Εγγλέζους σαμποτέρ που δρούσαν στο λιμάνι της Ραφήνας. Ως αντίποινα, οι Γερμανοί σκότωσαν εν ψυχρώ τη μία αδερφή στην παραλία. Ιστορία ειπωμένη με λεπτομέρειες, από γηραιό λουόμενο της περιοχής.

“Μαρίκες” x, 64Χ66 cm, ἀκρυλικὰ σὲ λινὸ πανί, Σ.Ζ., 17/8/2021
“Μαρίκες” xxxv, 56X76 cm, ἀκρυλικὰ σὲ χαρτὶ Saunders 300 gr., Σ. Ζ., 24/10/2021.

Το παραπάνω έργο είναι το τελευταίο από τη σειρά έργων του ζωγράφου με θέμα τις Μαρίκες. Ο ίδιος αναφέρθηκε σε αυτό.

“αὐτὸ εἶναι τὸ τελευταῖο ἔργο στὶς Μαρίκες. 24 Ὀκτωβρίου. Ἡμέρα τῶν γενεθλίων μου. Ὅλα ξεκίνησαν θετικὰ ἀπὸ νωρίς. Μπήκαμε στὴ θάλασσα . . . ἡρωικά. ἡ θερμοκρασία ἀκόμα ἀνεκτή. Οἱ τελευταίοι πιστοὶ τῆς παραλίας σχολίαζαν, “μπῆκε”! Εἶχε ἥλιο τὸ πρωί φθινοπωρινό μὲ λίγα σύννεφα. Ἀφοῦ βγῆκα ἀπ’ τὸ νερὸ διάλεξα νὰ δουλέψω στὸ ἐπίπεδο τῆς ἄμμου πίσω ἀπὸ ἕναν ἀμμόλοφο ἀλλὰ βλέποντας πρὸς τὸ λευκὸ σπίτι καὶ τὰ δέντρα. Τὰ φῶτα ἦταν καθαρά καὶ πίσω στὸν οὐρανὸ ἐμφανίζονταν πλούσια σύννεφα σὲ κίνηση. Λέω: λουκούμι τὸ θέμα! καὶ πράγματι ζωγραφίζοντας ἔνιωθα πὼς θὰ εἶναι μιὰ ἐξαιρετικὴ ζωγραφιά. φούσκωνε τὸ στῆθος μου. τὸ ἔνιωθα πράγματι! Βιαζόμουν ταυτοχρόνως νὰ κρατήσω τὸ αἴσθημα καὶ νὰ ὁλοκληρώσω τὴν σημείωση. Τὸ σύννεφο ὅμως ἐρχόταν ταχύτατα κι ἄρχισε νὰ ψιχαλίζει. ἡ θερμοκρασία ἔπεσε ἀπότομα. τώρα τουρτούριζα ἀπὸ τὸ κρύο καὶ βρεγμένος καθὼς ἤμουν δὲν ἀσχολιόμουν πιὰ μὲ τὸ παρὰ τρίχα ἐπιτυχημένο ἔργο. Ἤμουν μέσα στὸ κρύο, τὀ ‘νιωθα ἔντονα, τὸ ἔργο σχεδὸν χαμένο καὶ προσπαθοῦσα νὰ σώσω ὅτι μποροῦσα μέσα στὴ βροχή, πρᾶγμα ἄτοπο. Νὰ ὁμολογήσω ὅτι ξέφυγα λίγο λεκτικά γιατὶ ἦταν καὶ μέρα ποὺ ἤθελα ἕνα τρόπαιο! Τὸ ἔργο δὲν ὑπῆρχε, ὁ οὐρανὸς εἶχε σκοτεινιάσει καὶ ἡ Ἀγγελικὴ ἔφερνε βόλτα μὲ μιὰ ὁμάδα οἰκολόγων ποὺ εἶχε ἐκείνη τὴν ἡμέρα ξενάγηση στὸν βιότοπο. Ἡ βροχὴ σταμάτησε, νοτισμένα τὰ πάντα, φυσοῦσε. Γύρισα τὰ σύνεργα πρὸς τὴ θάλασσα καὶ μπῆκα σὲ ἐντελῶς ἄλλη κατάσταση. αὐτὴ ποὺ ἀκροβατεῖς σὲ τεντωμένο σχοινί καὶ τὰ παίζεις ὅλα γιὰ ὅλα. Δὲν σκέφτεσαι ποιότητες καὶ κόλπα τῆς ζωγραφικῆς ποὺ θὰ φουσκώσουν τὸ στῆθος σου. Τελειώνεις ἀβέβαιος καὶ μαζεύεις τὰ συμπράγκαλα σου. Μετὰ ἀπὸ μέρες λές. ἄ! ὡραῖο εἶναι τελικά. χμ! ναὶ! μ’ ἀρέσει πολύ!”

Ποιος είναι ο  Στέφανος  Ζαννής

Ο ζωγράφος γεννήθηκε στην Αθήνα και μαθήτευσε στην ΑΣΚΤ, με δασκάλους τον Ηλία Δεκουλάκο και τον Θανάση Εξαρχόπουλο.

Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις και έκανε ατομικές μεταξύ άλλων τόπων, στην Αθήνα, στην Ύδρα, στα Χανιά.

Μέσα στη δίνη του ιού παρουσίασε στο ναυτικό μουσείο Πειραιά ένα έργο μεγάλων διαστάσεων τιμώντας την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ασχολείται ακατάπαυστα με τη θεματολογία της ομηρικής Οδύσσειας,  ζωγραφίζοντας ανά ραψωδία και μελετώντας τα κείμενα.

Ακολουθούν μερικά έργα από άλλες περιόδους του.
“κάποιος τρώει τὸ φεγγάρι καὶ τὸ μικραίνει”, 200Χ150, λάδι, Σ.Ζ.1997
“ζωγράφος ποὺ μετράει τὰ μοντέλα του”, λεπτομέρεια απὸ 180Χ150, λάδι, Σ.Ζ. 1996
“παλλόμενη φλόγα σὲ πλῆθος, στὴν Ὁμόνοια, στὴν Ἑρμοῦ”. Σ.Ζ. 2001.
φῶς, – σκιά-κενό, 70Χ50, λαδερό, Σ.Ζ., 2002
“Τὸ ὄραμα τοῦ Σεζάν. νὰ ζωγραφίζεις τὴν Ἀφροδίτη ἐκ τοῦ φυσικοῦ”. Σ.Ζ. τρίχρωμη πετρολιθογραφία.
στὸ ἐγκαταλελειμμένο χημειολαμπορατόριο. “ἀναζητῶντας τον πολύτιμο μαργαρίτη”. 35Χ25 cm, μελάνια (μαῦρο, σέπια) καὶ ἄσπρο πλαστικό, σὲ χαρτὶ shoeller, Σ. Ζ., 1997

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα