Να φοβάσαι να μπεις σε σχέση, να μην θες και να είσαι μες την μοναξιά.

Να θέλεις να κάνεις πράγματα για σένα, να θέλεις πλέον και βοήθεια.

Να αναζητάς το μοίρασμα και να θες χρόνο απόσυρσης.

Τι γίνεται όταν δεν ξέρεις αν θες σχέση ή όχι; Μήπως συνήθισες να είσαι single; Χρειάζεται να φοβάσαι την δέσμευση για να μην θες σχέση; Ποιος κάνει πιο εύκολα σχέση- ο άντρας ή η γυναίκα;

Αρχικά ας δούμε τα στερεότυπα που σχετίζονται με την σχέση αλλά και με τους singles

«Αν είσαι σε σχέση, δεν νιώθεις μοναξιά, έχεις κάποιον να σε νοιάζεται και να σε φροντίζει, δεν κανονίζεις μόνος, μοιράζεσαι την ζωή σου, τις επιθυμίες σου και τους στόχους μου. Όσο είσαι μες την σχέση, ο σύντροφός σου συμπληρώνει όσα δεν έχεις και μαζί κανετε βήματα.»

Πράγματα που μπορεί να μην εχεις:

● Προσωπικός χώρος και χρόνος

● Διαφοροποίηση στις ανάγκες και τις επιθυμίες

● Φίλοι και καταστάσεις που απολαμβάνεις ανεξάρτητα

● Αυτονομία και προσωπική εξέλιξη

«Αν είσαι single, απολαμβάνεις τον χρόνο σου και επίκεντρό σου είναι η δουλειά και οι αγαπημένοι σου. Φροντίζεις τον εαυτό σου μόνος, δεν δίνεις χώρο σε πιθανούς ερωτικούς συντρόφους να σε πλησιάσουν για κάτι περισσότερο από το σεξ ή το φλερτ.»

Πράγματα που μπορεί να μην έχεις:

● Μοίρασμα σε δυσκολίες

● Τρυφερές και ουσιαστικές στιγμές

● Κάποιον που θα σε έχει ξεχωριστά προτεραιότητα

● Κοινούς στόχους και πορεία

Και στα δύο αυτά σενάρια, φαίνεται να μην περιέχεται ταυτόχρονα και ο άλλος και ο εαυτός. Δηλαδή, ή θα είσαι σύντροφος κάποιου ή θα είσαι μόνος με τον εαυτό σου. Είναι αυτός και ο λόγος που υπάρχουν άτομα που επιλέγουν πολύ συγκεκριμένα, κάθετα και εμμονικά μία από τις δύο αυτές οδούς. Και με πρόσχημα τον φόβο της δέσμευσης, κρύβουν την αποφυγή των υπερβολικών ευθυνών, που έρχονται στο άκουσμα της σχέσης και με το ‘εγώ είμαι των σχέσεων’ δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνει σχεδόν τίποτα σε επίπεδο προσωπικών, ατομικών επιθυμιών.

Η λύση που συστήνεται είναι η συμμετοχή και των δύο αυτών κομματιών, με στόχο να μην υπάρχει καταπίεση και περιορισμός σε μια πλευρά μας με αποτέλεσμα να νιώθουμε αποκλεισμένοι σε αυτη, αλλά εναλλακτικά, να υπάρχουν ταυτόχρονα και η συντροφιά αλλά και τα προσωπικά επιτεύγματα. Δεν είναι μη-ρεαλιστικό, όμως-δυστυχώς- φαίνεται αντισυμβατικό και για αυτό ίσως να μοιάζει δύσκολο.

Ο σύντροφος που θα είναι εκεί για εσένα και οι πορείες σας που θα μπορούν να είναι παράλληλες χωρίς να είναι αποξενωμένες – άρα να μην αισθάνεσαι παραμέληση ή εγκατάλειψη – και χωρίς να είναι ταυτόσημες – άρα να μην φοβάσαι πως θα σε καταπιεί η σχέση ή πως θα γίνεις αυτοκόλλητο με τον άλλον.

Ο single από την άλλη, θα συντηρήσει την αυτονομία που χρειάζεται και έχει μάθει μέσα σε αυτή να ζει. Είναι απαραίτητο να μπορεί να βρισκει τον προσωπικό χρόνο που χρειάζεται, για να έχει χώρο με τον εαυτό του, για εκείνα τα ανεξάρτητα κομμάτια του- οι φίλοι, η

δουλειά, η εκπαιδευση, χωρίς να νιώθει πως στερεί από την σχέση. Αντιθέτως, δρώντας παράλληλα, μπορεί να φέρει τα επιτεύγματα του στη σχέση και αυτά να εμπνεύσουν αντίστοιχα τον σύντροφο του ή να συζητήσουν τυχόν δυσκολίες από κοινού.

Αν θεωρείς τον σύντροφο εχθρό της προσωπικότητας σου ή απαραίτητο συστατικό για αυτή…είναι ανάγκη να το αναζητήσεις βαθύτερα αυτό που φοβάσαι ή προσμένεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το να έχεις την ανάγκη συντροφικότητας, έρωτα και φροντίδας είναι μια υπέροχη και πυρηνική ανθρώπινη ανάγκη. Μην την αφήνεις να μένει αφρόντιστη, να σε σέβεσαι!

Αγγελική Τζάνου

BSc Ψυχολογία, MSc Ψυχολογία Υγείας

Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία, Sex Therapy

Περισσότερες πληροφορίες στο enpsycho.gr