Ο λόγος που πρέπει να υπάρχει ο plus size ακτιβισμός: Το μάθημα που μας δίνει το περιστατικό με τη Τζένη Διαγούπη

Η Ashley Graham είναι ένα plus size μοντέλο για τη βιομηχανία της μόδας. Αυτό στην αρχή ήταν δύσκολο για την ίδια, αλλά μπόρεσε να το αντιστρέψει και να το κάνει το λάβαρό της. Άρχισε να το εκμεταλλεύεται και σε εμπορικό επίπεδο κι έγινε role model για τις γυναίκες που είναι στον δικό της σωματότυπο και κιλά.

Η Tes Holiday είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από την Γκράχαμ σε επίπεδο plus και αυτοδιατίθεται εμπορικά στο κοινό που ταυτίζεται με την δική της σωματική διάπλαση. Η Victoria Lee και η Ντανίκα Πρίσα είναι κι αυτές στην ίδια κατηγορία μοντέλων.

Η Lena Dunham έθεσε από την πρώτη στιγμή τους δικούς της κανόνες και προώθησε την εικόνα του σώματος της θέλοντας να βάλει τέλος στην κυριαρχία του ενός προτύπου. Με τον τρόπο της διεύρυνε την εικόνα των γυναικών στην αναπαράστασή τους από την τηλεόραση. Το ίδιο έκανε και η Amy Schumer που συνδύασε το χιούμορ της με τον σωματότυπο της. Πιθανότατα και οι δύο πήραν κάποιο χρηματικό κέρδος απ΄αυτή τους τη στάση, είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Σε μια βιομηχανία που μέχρι πριν δέκα χρόνια δεν είχε και δεν δεχόταν τέτοια πρότυπα, η παρουσία τους ήταν αναπόφευκτο να αποκτήσει συμβολική διάσταση και να γίνουν πρότυπα. Κι όταν κάτι γίνεται πρότυπο, στη δική μας παγκόσμια κοινωνία, είναι δεδομένο πως θα την προσεγγίσουν brands για να τα διαφημίσει και να χρησιμοποιήσουν την δυναμική εικόνα της.

Κάθε μία απ΄αυτές συμβολίζει το empowerment. Όχι μόνο το γυναικείο, αλλά το ανθρώπινο. Δίνουν στους ανθρώπους το χώρο για να σκεφτούν αν νιώθουν οι ίδιοι καλά με το σώμα τους, για να μπορέσουν να το αγαπήσουν και να μην βλέπουν το κορμί τους μέσα από τα μάτια των κακόβουλων κι όσων τους μειώνουν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Peoplegreece.com

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα